Öz Avrupa Birliği (AB) üyesi ülkelerin dış politikada ortak hareket etme düşüncesi Maastricht Anlaşmasında Ortak Avrupa Dış ve Güvenlik Politikası (ODGP) olarak adlandırıldı. Entegrasyon süreci ile birlikte Avrupa’da uluslararası ilişkilerin yapısı değişti. Soğuk Savaşın sona ermesi ile birlikte hızlanan değişim süreci Avrupa sistemini Hobbesian bir yapıdan Buzan’ın ‘olgun anarşi (mature anarchy)’ diye tanımladığı devletlerin yine temel birimler olduğu fakat güvenlik ikileminin (Security Dilemma) sıcak çatışmaya meydan vermediği bir yapıya dönüştürdü.1 Bu yeni sistem devletlerin dış politika alanında bağımsız hareket etmekte ısrar edeceği şeklindeki realist bakış açısına bir meydan okuma niteliği taşımaktaydı.