Ankara halk müziğinin tarihsel ve geleneksel temelleri

Bu çalışmanın öncül amacı, Ankaranın sahip olduğu geleneksel müzik kültürünü oluşturan tüm dinamikleri tarihsel kaynaklarışığında belirleyerek, bu dinamiklerin birbirleriyle olan ilişkisi üzerinden yörenin müzik yaşantısını gözler önüne sermektir. Nitekimbu çalışma, belgesel tarama (doküman incelemesi) yöntemi ile durum saptamaya yönelik bilgilerin kullanıldığı, betimsel çerçevedegenel durum tespitine yönelik nitel bir araştırmadır. Elde edilen bulgular ışığında, Ankara halk müziği, merkez ve çevre bağlamında, ikitemel boyutta varlık göstermektedir. Merkez faktörü, içinde barındırdığı güçlü Seymen geleneği sayesinde, şehrin müzikal kimliğininönemli bir belirleyicisi olurken, çevre faktörü Ankara halk müziğinin tek tipleşmesindeki en önemli engeldir. Tarihsel süreçte Ankarada,yalnızca halk müziği mevcut değildir. Geçen yüzyılın başında yaşayan gayrimüslim tebaanın müzik pratikleri ile Cumhuriyeti kuransivil ve askeri bürokrasinin Klâsik Batı müziğinden önce sahiplendikleri alaturka musiki nin varlığı, Ankaranın çok kültürlü müzikyaşamını kanıtlar niteliktedir.

Historical and traditional Basics of Ankara folk music

The primary purpose of this study is to reveal the musical life of the region by identifying all the dynamics constituting the traditional musicculture of Ankara according to historical sources and evaluating the relationship of these dynamics. Tis is therefore an objective studyconcerning the general assessment within the descriptive framework in which information for analyzing the situation is obtained via thedocument screening (document review) method. Our findings indicate that Ankara folk music is based on two basic dimensions: central andenvironmental. While the central factor is an important determinant of the musical identity of the city due to its strong Seymen tradition,the environmental factor is the most important obstacle for the standardization of Ankara folk music. Ankara is not all about folk music inthe historical process. Te music practices of the non-Muslim subjects who lived in the city at the beginning of the last century together withthe alaturka music embraced by the civilian and military bureaucracy prior to the interest in Classical Western Music together purport toprove the multicultural musical life in Ankara.

___

  • Öztürk, O. M. (2006). Zeybek kültürü ve müziği. İstanbul: Pan. Seymenler ve Ankara Sazı [fotoğraf] (t.y.). Ankara Kulübü Der- neği Arşivi.
  • Seymen Saz Topluluğu [fotoğraf] (t.y.). Ankara Kulübü Derneği Arşivi.
  • Şapolyo, E. (1971). Atatürk ve Seymen Alayı. Ankara: TOSOTBB Matbaası.
  • Şimşek, H. G., & Palacı, N. (2001). Ankara halk türküleri ve oyun havaları. Ankara: Vekam.
  • Tan, N., & Turhan, S. (2000). Ankara halk müziği. Ankara: Ankara Büyükşehir Belediyesi Eğitim ve Kültür Daire Başkanlığı Yayınları.
  • Tokel, B. B. (2004). Neşet Ertaş kitabı. Ankara: Akçağ.
  • Yönetken, H. B. (2006). Derleme notları. Ankara: Sun Yayınevi.Kaynakça
  • Akdoğu, O. (2004). Bir başkaldırı öyküsü, Zeybekler . İzmir: Onur Akdoğu.
  • Behar, C. (1996). Osmanlı İmparatorluğu’nun ve Türkiye’nin nüfu- su (1500-1927). Ankara: Devlet İstatik Enstitüsü.
  • Evliya Çelebi seyahatnamesi II. kitap. (1998). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Gazimihal, M. R. (1991). Türk halk oyunları kataloğu (c. I). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • Gazimihal, M. R. (1999). Türk halk oyunları kataloğu (c. III). Ankara: Kültür Bakanlığı.
  • Kösemihal, M. R. ve Karsel, H. S. (1939). Ankara bölgesi musiki folkloru. İstanbul: Numune Matbaası.
  • Önal, Ö. (2012). Ankiranın ustaları. Saza dair. 27 Ocak 27 2012 tarihinde http://www.sazadair.com/sazadair/index. php?option=com_content&task=view&id=19&Itemid=63&l imit=1&limitstart=0 adresinden erişildi.