Çalışanların İç Girişimcilik Eğilimlerinin Örgütsel Bağlılıklarına Etkisinde Demokratik- Katılımcı Yönetim Tarzının Aracılık Etkisi: İstanbul’da Bankacılık Sektörü Örneği

Çalışmanın amacı, çalışanların iç girişimcilik eğilimlerinin örgütsel bağlılık düzeylerine etkileri ve örgütsel bağlılıklarında örgütlerindeki yöneticilerine ilişkin demokratik-katılımcı yönetim tarzı algılarının aracılık etkisini araştırmaktır. Araştırmanın evreni, bankacılık sektörüdür. Örneklem verileri, İstanbul’daki banka şubelerinde çalışan 215 kişinin katılımıyla oluşturulmuştur. Araştırmada iki ayrı hipotez için iki ayrı yöntemden yararlanılmıştır. İç girişimciliğin örgütsel bağlılık üzerindeki etkisi hiyerarşik regresyon yöntemi ile analiz edilmiştir. Demokratik-katılımcı yönetim tarzının aracılık rolü ise yapısal eşitlik modeli analizi ile yapılmıştır. Araştırma bulgularından elde edilen sonuçlar; iç girişimciliğin proaktiflik boyutunun duygusal bağlılık üzerinde etkisi olduğunu; iç girişimciliğin proaktiflik ve yenilikçilik boyutlarının ise devam bağlılığı üzerinde etkisi olduğunu göstermektedir. Çalışmada gerçekleştirilen analiz sonuçlarına göre demokratik katılımcı yönetim tarzının aracılık rolünün bulunmadığı anlaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Demokratik-Katılımcı Yönetim Tarzı, Örgütsel Bağlılık, İç Girişimcilik, Bankacılık Sektörü

The Mediating Effect of Democratic-Participative Management Style on the Effect of Employees’ Intrapreneurship Tendencies’ on Their Organizational Commitments: Banking Sector Case in Istanbul

The purpose of the study is to investigate the impact of employees’ intrapreneurship tendencies on their organizational commitment levels and the mediating effect of democratic-participative management style perceptions about their managers. The universe of the research is the banking sector. The sample data is formed with the participation of 215 people working in bank branches in Istanbul. Two separate methods have been used in the research for two separate hypotheses. The effect of intrapreneurship on organizational commitment is analyzed by hierarchical regression method. The mediating role of the democratic-participative management style is analyzed by structural equation model analysis. The results obtained from research findings indicate that; the proactivity dimension of intrapreneurship has an effect on affective commitment; while the proactivity and the innovation dimensions of intrapreneurship have effects on continuance commitment. According to the results of mediating analysis, it seems that the democratic-participative management style does not have a mediating role.

Keywords:

Intrapreneurship, Democratic-Participative Management Style, Organizational Commitment, Banking Sectori, JEL Codes: L26, M10, L20, D23,

PDF

___

Ak, M. & Sezer, Ö. (2017), Türk kamu sektöründe örgütsel bağlılığın etkileri, The Journal of International Lingual, Social and Educational Sciences, 3(2), 111-119.
Ak, M. & Sezer, Ö. (2018), Kamu kurum ve kuruluşlarında örgütsel bağlılığın unsurları: Teorik bir değerlendirme,International Journal of Academic Value Studies, 4(19), 266-272.
Covin, J.G. & Slevin, D.P. (1991), A conceptual model of entrepreneurship as firm behavior, Entrepreneurship Theory and Practice, 16 (1), 7-25.
Culhane, J. H. (2003). The entrepreneurial orientationperformance linkage in high technology firms: An international comparative study. Thesis for The Degree of Doctor of Philosopy, Graduate School of The University of Massachusetts Amherst.
Çekmecelioğlu, H. (2006). İş tatmini ve örgütsel bağlılık tutumlarının işten ayrılma niyeti ve verimlilik üzerindeki etkilerinin değerlendirilmesi: Bir araştırma.İş, Güç - Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 8(2), 153-168.
Çetinoğlu, T. & Büber, R. (2012). OSTİM organize sanayi bölgesinde girişimcilik açısından kültür ve kişilik özelliklerinin analizine yönelik bir alan araştırması.Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı 33.
Davidsson, P. &Honig, B. (2003). The role of social and human capital among nascent entrepreneurs. Journal of business venturing, 18(3), 301-331.
Dinçer, M.A.M., Yıldırım, M. &Dil, E. (2012). Firmanın tercih ettiği stratejinin belirlenmesinde girişimci tipinin etkisi üzerine bir araştırma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İibf Dergisi, 7(2),241-261
Durmaz, I. (2011).Psikolojik güçlendirme algısının iç girişimcilik üzerine etkisi. Doktora Tezi,Ankara: Gazi Üniversitesi.
Güler, B.K. & Tınar, M.Y. (2009). Measuring the entrepreneurial level of the businessmen: The relationship between personal traits and entrepreneurial level. Ege Academic Review, vol. 9(1), 95- 111.
Hamilton, B.H. (2000). Does entrepreneurship pay? An empirical analysis of the returns to self-employment. Journal of Political economy, 108(3), 604-631.
Karasar, N. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemi, 18.baskı. Ankara: Nobel Yayınları.
Karcıoğlu, F. Ç. & Kaygın, E. (2013). Girişimcilik sürecinde dönüştürücü liderlik anlayışı: Otomotiv sektöründe bir uygulama. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 27(3).
Knight, G. (1997), Cross-cultural reliability and validityof a scale to measure firm entrepreneurial orientation.Journal of Business Venturing, 12 (3), 213-225
Krueger Jr, N.F., Reilly, M.D. & Carsrud, A.L. (2000). Competing models of entrepreneurial intentions. Journal of business venturing, 15(5–6), 411-432. https://doi.org/10.1016/S0883-9026(98)00033-0
Kuratko, D. F., Hornsby, J.S., Naffziger, D.W. & Montagno, R.V. (1993). Implementing entrepreneurial thinking in established organizations. S.A.M. Advanced Management Journal; Corpus Christi 58(1), 28.
Kuratko, D.F., Montagno, R.V. & Hornsby, J.S. (1990). Developing an intrapreneurial assessment instrument for effective corporate entrepreneurial environment, Strategic Management Journal, 11 (5), 49-58.
Kurt, T. & Terzi, A.R. (2005). İlköğretim okulu müdürlerinin yöneticilik davranışlarının öğretmenlerin örgütsel bağlılığına etkisi. Milli Eğitim Üç Aylık Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi, 33 (166).
Meydan, C.H. (2011). İş tatmini ve öz yeterliliğin örgüt içi girişimciliğe etkisi: Kamu sektöründe bir araştırma. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(1), 25-40.
Meydan, C.H. & Şeşen, H. (2011). Yapısal Eşitlik Modellemesi Amos Uygulamaları. İstanbul: Detay Yayıncılık.
Meyer, J. P. & Allen, N. J. (1997). Commitment in the workplace: Theory, research, and application. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Meyer, J.P., Allen, N.J. & Smith, C.A. (1993). Commitment to organizations and occupations: extension and test of a three-component conceptualization. Journal of Applied Psychology, 78(4), 538-551.
Miller, D. & Friesen, P.H. (1983). Strategy-making and environment: The third link.Strategic Management Journal, 4 (3), 221-235.
Morris, M. H. &Kuratko, D. F. (2002). Corporate entrepreneurship: Entrepreneurial development within organizations. Orlando, Florida: Harcourt College Publishers.
Pinchot, G. (1985). Intrapreneuring, New York: Harper and Row.
Rolkováa, M. & Farkašováa, V. (2015). The features of participative management style. Procedia Economics and Finance, 23, 1383 – 1387.
Ross, J. (1987). Corporations and entrepreneurs: Paradox and opportunity. Business Horizons, 30(4), 76-80.
Şişman, F.A., Gemlik, N. & Yozgat, U. (2012). The assessment of viewpoint to core competence understanding of successful companies in developing countries (The case study of Turkey). International Journal of Business and Social Science, 3(6), 25-31.
Thornberry, N. (2001). Corporate entrepreneurship: Antidote or oxymoron?. European Management Journal, 19(5), 526-533.
Uzun, E. & S. Dirlik (2007). KOBİ sahiplerinin girişimcilik, kişilik ve liderlik özelliklerinin değerlendirilmesi: Muğla ilinde ampirik bir araştırma, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2), 133-148.
Vasilev, A. & Todorova, T. (2016). Some transaction cost effects of authoritarian management.Econstor, https://www.econstor.eu/handle/10419/145297