7. Sınıf Öğrencileri Düzeyinde Duygusal Zekâ ile Çatışma Çözme Davranışı Arasındaki İlişkinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı yedinci sınıf öğrencileri düzeyinde duygusal zekâ ile çatışma çözme davranışı arasındaki ilişkinin bazı değişkenlere göre incelenmesidir. Araştırma ilişkisel tarama modelinde olup, araştırmanın örneklemi uygun örnekleme yöntemiyle belirlenen 2016-2017 eğitim-öğretim yılı Muş İli merkezindeki üç ortaokulda eğitim gören toplam 233 yedinci sınıf öğrencisinden oluşmaktadır. Araştırma verileri ‘Kişisel Bilgi Formu’, Küçükkaragöz ve Kocabaş (2012) tarafından geliştirilen ‘Çocuklar İçin Duygusal Zekâ Ölçeği’ ve Koruklu (1998) tarafından geliştirilen ‘Çatışma Çözme Davranışını Belirleme Ölçeği’ ile elde edilmiştir. Veri analizleri için SPSS 16.0 paket programı kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre duygusal zekâ ile çatışma çözme süreçleri arasında p<0,01 düzeyinde, pozitif yönde ve anlamlı bir ilişki vardır. Duygusal zekâları bakımından kızlar ve erkekler arasında p<0,05 düzeyinde anlamlı bir fark saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Çatışma, Duygusal Zekâ, Çatışma Çözme

Examining the Relationship Between Emotional Intelligence and Conflict Resolution Behavior of the 7th Grade Students According to Some Variables

The purpose of this study is to examine the relationship between emotional intelligence and conflict solving behavior in term of some variables at seven grade level. The relational survey approach was followed and the subjects (n=233) were the seven grade students of three middle schools in Muş in the 2016-2017 academic year. Data were collected through ‘Personal Information Form’, ‘Emotional Intelligence Scale for Children’ developed by Küçükkaragöz and Kocabaş (2012) and the ‘Conflict Solving Behavior Identify Scale’ developed by Koruklu (1998). SPSS 16.0 package program was used for data analysis. According to the findings, there is a significant positive relationship between emotional intelligence and conflict resolution processes at p <0.01 level. A significant difference was found at p <0.05 between girls and boys in terms of their emotional intelligence.

Keywords:

Emotional Intelligence, Conflict, Conflict Solving,

PDF

___

Acar, F. T. (2001). Duygusal Zekâ Yeteneklerinin Göreve Yönelik ve İnsana Yönelik Liderlik Davranışları İle İlişkisi: Banka Şube Müdürleri Üzerine Bir Alan Araştırması. Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
Acar, F. (2002). Duygusal zekâ ve liderlik. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 53-68.
Alver, B. (2005). Üniversite öğrencilerinin problem çözme becerileri ve akademik başarılarının çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. VIII. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi. Marmara Üniversitesi, 21-23 Eylül, İstanbul.
Atay, K. (2002). Okul müdürlerinin duygusal zeka düzeyleri ile çatışmaları çözümleme stratejileri arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 8(3), 344-355.
Atıcı, M. (2007). Primary school students’ conflict resolution strategies in Turkey. International Journal for the Advancement of Counselling, 29(2), 83-95.
Austin, E. J., Evans, P., Goldwater, R., & Potter, V. (2005). A preliminary study of emotional intelligence, empathy and exam performance in first year medical students. Personality and Individual Differences, 39(8), 1395-1405.
Başaran, İ. E. (1981). Denetimde ikili çatışma. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi,1(14), 1301-3718.
Bond, F. W., & Donaldso-Feilder, E. J. (2004). The relative importance of psychological acceptance and emotional intelligence to workplace well-being. British Journal of Guidance & Counselling, 32(2), 187-203.
Derin, R.(2006). İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin Problem Çözme Becerileri Ve Denetim Odağı Düzeyleri İle Akademik Başarıları Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
Dökmen, Ü. (2012), Sanatta ve Günlük Yaşamda İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Erigüç, G., Eriş, H., & Kabalcıoğlu, F. (2014). Hemşirelik öğrencilerinin duygusal zeka ve iletişim becerileri: Harran üniversitesi sağlık yüksekokulu örneği. International Online Journal of Educational Sciences, 6(2), 398-412.
Extremera, N., Fernández-Berrocal, P., & Salovey, P. (2006). Spanish version of the Mayer-Salovey-Caruso Emotional Intelligence Test (MSCEIT). Version 2.0: reliabilities, age and gender differences. Psicothema, 18, 42-48.
Gültekin, A. (2006). Psikolojik Danışmanlık Ve Rehberlik Öğrencilerinin Problem Çözme Becerilerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi.
Gündoğdu, R. (2010). 9.sınıf öğrencilerinin çatışma çözme, öfke ve saldırganlık düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(3), 257-276.
Goldstein, S. B. (1999). Construction and validation of a conflict communication scale. Journal of Applied Social Psychology, 29(9), 1803-1832.
Goleman, D. (2009). İşbaşında Duygusal Zekâ. H. Balkara (Çev.). İstanbul: Varlık Yayınları.
Hotamışlı, M., & Efe, D. (2015). Duygusal Zekâ ve Liderlik İlişkisi Bağlamındaki Çalışmaların Bibliyometrik Analiz ile İncelenmesi. Çukurova Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(1), 101-121.
İşmen, A. E. , (2004). Duygusal Zeka ve Aile İşlevleri Arasındaki İlişki. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(11), 55-75.
Johnson, D. W. (1993). Reaching out: Interpersonal effectiveness and self-actualization. Allyn & Bacon.
Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (2004). Implementing the" Teaching Students To Be Peacemakers Program". Theory into practice, 43(1), 68-79.
Karademir, T., Döşyılmaz, E., Çoban, B., & Kafkas, M. E. (2010). Beden eğitimi ve spor bölümü özel yetenek sınavına katılan öğrencilerde benlik saygısı ve duygusal zeka. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18(2), 653-674.
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kayışoğlu, N. B., Doğan, İ., & Çetin, M. (2002). Gençlik Kampı Lider Adaylarının Duygusal Zekâ Düzeyleri ve İletişim Becerilerinin İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi Dergisi, 12(1), 43-50.
Keltikangas-Jarvinen, L. (2002). Aggressive problem- solving strategies, aggressive behaviour and social acceptance in early and late adolescence. Journal of Youth and Adolescence, (34), 279-287.
Koruklu, N. (1998). Arabuluculuk Eğitiminin İlköğretim Düzeyindeki Bir Grup Öğrencinin Çatışma Çözme Davranışlarına Etkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi.
Kumar, J. A., & Muniandy, B. (2012). The Influence of Demographic Profiles on Emotional Intelligence: A Study on Polytechnic Lecturers in Malaysia. International Online Journal of Educational Sciences, 4(1), 62-70.
Küçükkaragöz, H., & Kocabaş, A. (2012). Çocuklar İçin Duygusal Zeka Ölçeğinin İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinde Geçerlik ve Güvenirliği. 11. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu. 24-26 Mayıs 2012. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, Rize.
Mayer, J. D., Perkins, D. M., Caruso, D. R., & Salovey, P. (2001). Emotional intelligence and giftedness. Roeper Review, 23(3), 131-137.
Özdemir, A.Y., & Özdemir, A. (2007). Duygusal zekâ ve çatışma yönetimi stratejileri arasındaki ilişkilerin incelenmesi: Üniversitede çalışan akademik ve idari personel üzerine uygulama. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (18), 393-410.
Rehber, E., & Atıcı, M. (2009). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin empatik eğilim düzeylerine göre çatışma çözme davranışlarının incelenmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 18(1), 323-342.
Rehber, E. (2007). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Empatik Eğilim Düzeylerine Göre Çatışma Çözme Davranışlarının İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi.
Salovey, P.. & Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. Imagination, Cognition and Personality, 9, 185-211.
Saygılı, H. (2000). Problem Çözme Becerisi İle Sosyal Ve Kişisel Uyum Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi.
Sevindik, F., Uncu, F., & Dağ, D. G. (2012). Sağlık yüksekokulu öğrencilerinin duygusal zekâ düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Tıp Dergisi, 26(1), 21-26.
Schutte, N. S., Malouff, J. M., Hall, L. E., Haggerty, D. J., Cooper, J. T., Golden, C. J., & Dornheim, L. (1998). Development and validation of a measure of emotional intelligence. Personality and individual differences, 25(2), 167-177.
Topşar, A. (2015). Ortaokul 7. Sınıf Öğrencilerinde Duygusal Zekâ İle Bilgisayar Oyun Bağımlılığı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Fatih Üniversitesi.
Tümkaya, S., & İflazoğlu, U. A. (2000). Ç Ü Sınıf Öğretmenliği Öğrencilerinin Otomatik Düşünce ve Problem Çözme Düzeylerinin Bazı Sosyo Demografik Değişkenlere Göre İncelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(6), 143-158.
Türnüklü, A., & Şahin, A. G. İ. (2002). İlköğretim okullarında öğrenci çatışmaları ve öğretmenlerin bu çatışmalarla başaçıkma stratejileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 30(30), 283-302.
Yılmaz, E., & Özkan, S. (2011). Hemşirelik öğrencilerinin duygusal zekâ düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 4(1), 39-52.
Yu, C. S., Sardessai, R. M., Lu, J., & Zhao, J. H. (2005). Relationship of emotional intelligence with conflict management styles: an empirical study in China. International Journal of Management and Enterprise Development, 3(1-2), 19-29.
Yurdakavuştu, Y.(2012). İlköğretim Öğrencilerinde Duygusal Zekâ Ve Sosyal Beceri Düzeyi. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.