Trajedi insane duygularını ve arzularını etkileyen parçalanmış kuvvetleri konu alır. Shakespeare'in Hamlet ve Othello oyunlarındaki trajik kahramanlar kendi dünyalarını anlamlandırmakta yenik duruma düşerler. Bu makalede Hamlet ve Othello 'nun geçirdikleri üç dönem incelenmeye çalışıldı—dünyanın anlamsızlığıyla yüzleşerek ondan yabancılaşma, kendi tabiatlarına karşı gelerek anlam arama çabası ve sonunda kendi dünyalarıyla uzlaşma (anlam bulma bakımından). Ayrıca bu makale, bu kahramanların duygusal ve ahlaki çöküntüyle acı çektiğini ve bunun sonucunda kendi varoluşlarını sorgulayıp trajik kahramanlar olarak öc alma dürtüsünü taşıdıklarını vurgulamaktadır. Sonunda da, hiçbir şeyden bir şey yaratma gücüne sahip olurlar. Bir başka deyişle, bir zamanlar anlamsız olan hayatlarına karşı bilinçli gözlerle bakarlar.

Tragedy is about torn-apart forces that influence human emotions and desires. The tragic heros are in defeat of making sense of their world in Shakespeare's tragedies Hamlet and Othello. This paper will try to examine the three phases Hamlet and Othello experience-alienation from the world by facing its meaninglessness, struggling for making sense through acting against their natures, and reconciliation (a redemption towards meaning) with their worlds in the end-focusing on the fact that though these men suffer through emotional and moral dissolution that lead them to question their beings, and consequently, carry the imperative to act—to take revenge—as tragic heroes. In the end, they have the power to create something new out of nothing. In other words, they gain awareness of life which has once been insignificant.