ÇEVRİM İÇİ İNSAN KAYNAKLARI EĞİTİMİ VE GELİŞTİRMEDE BİLİNÇLİ FARKINDALIĞIN ÖNEMİ

Bu çalışmanın amacı çevrim içi insan kaynakları eğitimi ve geliştirmenin her zaman her yerde gerçekleştirilebilmesi düşüncesinin sorgulanmasıdır. Bu amaca ulaşmak için öz yeterlilik ile çevrim içi öğrenme motivasyonu arasındaki ilişki ve bilinçli farkındalığın bu ilişkideki aracılık etkisi analiz edilmiştir. İnsan kaynakları eğitim ve geliştirme faaliyetlerinde çevrim içi eğitim yöntemleri yoğun bir şekilde kullanılmaktadır. Çevrim içi eğitim yöntemlerinin en önemli üstünlüklerinden birisi eğitim sürecinin her zaman her yerde gerçekleştirilebilmesini olanaklı kılmasıdır. Fakat bu durum öğrenenler açısından her zaman geçerli olmayabilir. Nicel paradigma kapsamında yürütülen çalışmanın verileri telekomünikasyon perakendeciliği sektöründe çalışan 168 kişiden elde edilmiştir. Çalışma kapsamında yürütülen analizlerde öz yeterlilik ile çevrim içi öğrenme motivasyonu arasındaki pozitif yönlü ilişkide bilinçli farkındalığın (kısmi) aracılık etkisinin varlığı saptanmıştır. Bu durum bireyin yapabileceğine inanmış olması ve aynı zamanda çevrim içi öğrenme konusunda motive olmasına rağmen öğrenme sürecinin etkili olamayabileceği şeklinde yorumlanabilir. Örgütlerin eğitim ve geliştirme faaliyetlerini planlarken bilinçli farkındalığı dikkate almaları ve örgüt genelinde bilinçli farkındalığı yaygınlaştırmaya yönelik faaliyetler geliştirmeleri gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Bilinçli Farkındalık, Öz Yeterlilik, Çevrim İçi Öğrenme Motivasyonu, Eğitim ve Geliştirme, Mindfulness, Self-Efficacy, Online Learning Motivation, Training And Development

THE IMPORTANCE OF MINDFULNESS ON ONLINE HUMAN RESOURCES TRAINING AND DEVELOPMENT

This study challenges the ubiquitousness of online human resources training and development. To fulfill this objective, the relationship between self-efficacy and online learning motivation and the mediator role of mindfulness in the context of online human resources training and development was analyzed. Online education methods have become popular in human resources training and development over the years. One of the essential advantages of online education is the ubiquitousness of the education process. However, this argument cannot be valid for learners in all situations. Under the realm of the quantitative paradigm, data of the study were gathered from 168 employees working in the telecommunication retailing sector. The analysis revealed that mindfulness has a (partial) mediating effect on the positive relationship between self-efficacy and online learning motivation. It can be interpreted as even if the learner feels capable of and motivated, the learning process cannot be effective. Organizations should consider mindfulness while planning for training and development and initiate efforts to make mindfulness widespread throughout the organizations.

Keywords:

Mindfulness, Self-Efficacy, Online Learning Motivation, Training And Development,

PDF

___

Arseven, A. (2016). Öz yeterlilik: Bir kavram analizi. Electronic Turkish Studies, 11(19), 63-80.
Aypay, A. (2010). Genel öz yeterlik ölçeği'nin (GÖYÖ) Türkçe'ye uyarlama çalışması. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 113-132.
Bandura, A. (1977a). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2), 191-215.
Bandura, A. (1977b). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Bandura, A. (1986). Social foundation of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Bandura, A. (1988). Self-regulation of motivation and action through goal systems. İçinde V, Hamilton, G. H. Bower, ve N. H. Frijda (Ed.), Cognitive perspectives on emotion and motivation (ss. 37-61). Dordrecht, The Netherlands: Kluwer Academic Publishers.
Baron, R. M. ve Kenny, D. A. (1986). The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173-1182.
Basım, H. N., Korkmazyürek, H., ve Tokat, A. O. (2008). Çalışanların öz yeterlilik algılamasının yenilikçilik ve risk alma üzerine etkisi: Kamu sektöründe bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(19), 121-130.
Bishop, S. R., Lau, M., Shapiro, S., Carlson, L., Anderson, N. D., Carmody, J., Segal, Z. V., Abbey, S., Speca, M., ve Velting, D. (2004). Mindfulness: A proposed operational definition. Clinical Psychology: Science and Practice, 11(3), 230-241.
Brown, K. W., ve Ryan, R. M. (2003). The benefits of being present: Mindfulness and its role in psychological well-being. Journal of Personality and Social Psychology, 84(4), 822–848.
Brown, K. W., Ryan, R. M., ve Creswell, J. D. (2007). Mindfulness: Theoretical foundations and evidence for its salutary effects. Psychological Inquiry, 18(4), 211-237.
Combs, G. M., ve Luthans, F. (2007). Diversity training: Analysis of the impact of self-efficacy. Human Resource Development Quarterly, 18(1), 91-120.
Conceição, S. C.O., ve Thomas, K. J. (2014). Virtual HRD (VHRD). İçinde Poell, R. F., Rocco, T. S. ve Roth, G.L. (Ed.), The Routledge companion to human resource development (ss. 606-615). Routledge.
Çalık, A., ve Naktiyok, A. (2018). Nepotizmin örgütsel sessizliğe etkisinde öz yeterlilik algısının rolü: Hastane çalışanları üzerine bir araştırma. Ege Akademik Bakış, 18(3), 343-351.
Dhima, S. K. (2021). Anatomy of mindfulness at work. İçinde S. K. Dhima (Ed.), The Routledge companion to mindfulness at work (ss. 3-23). Routledge.
Erçek, M. (2006). HRMization in Turkey: Expanding the rhetoric-reality debate in space and time. The International Journal of Human Resource Management, 17(4), 648-672.
Fast, N. J., Burris, E. R., ve Bartel, C. A. (2013). Managing to stay in the dark: Managerial self-efficacy, ego defensiveness, and the aversion to employee voice. Academy of Management Journal, 57(4), 1013-1034.
Fiol, C. M., ve O’Connor, E. J. (2003). Waking up! Mindfulness in the face of bandwagons. Academy of Management Review, 28(1), 54–70.
Fitzgerald, S., ve Schutte, N. S. (2010). Increasing transformational leadership through enhancing self‐efficacy. Journal of Management Development, 29(5), 495-505.
Gist, M. E., ve Mitchell, T. R. (1992). Self-efficacy: A theoretical analysis of its determinants and malleability. Academy of Management Review, 17(2), 183-211.
Gong, Y., Huang, J.-C., ve Farh, J.-L. (2009). Employee learning orientation, transformational leadership, and employee creativity: The mediating role of employee creative self-efficacy. The Academy of Management Journal, 52(4), 765-778.
Hanh, T. C. (1975). The miracle of mindfulness: An introduction to the practice of meditation. Boston: Beacon.
Hanson, M. D., Randall, J. G., Danna, G. C., ve Le, H. Q. (2021). Enhancing workplace learning through mindfulness. İçinde S. K. Dhima (Ed.), The Routledge companion to mindfulness at work (ss. 295-315). Routledge.
Hayes, A. F. (2017). Introduction to mediation, moderation, and conditional process analysis: A regression-based approach. Guilford Publications.
Hung, M.-L., Chou, C., Chen, C.-H., ve Own, Z.-Y. (2010). Learner readiness for online learning: Scale development and student perceptions. Computers & Education, 55(3), 1080-1090.
Johnson, A. L., ve Lockee, B. B. (2018). Self-efficacy research in online learning. İçinde C. B. Hodges (Ed.), Self-efficacy in instructional technology contexts (pp. 3-13). Springer International Publishing.
Jordan, S., Messner, M., ve Becker, A. (2009). Reflection and mindfulness in organizations: Rationales and possibilities for integration. Management Learning, 40(4), 465–473.
Lee, M. (2014). The history, status and future of HRD. İçinde Poell, R. F., Rocco, T. S. ve Roth, G.L. (Ed.), The Routledge Companion to human resource development (ss. 3-12). Routledge.
Lim, D. H. (2004). Cross cultural differences in online learning motivation. Educational Media International, 41(2), 163-175.
MacKinnon, D. P., ve Luecken, L. J. (2008). How and for whom? Mediation and moderation in health psychology. Health Psychology, 27(2S), S99-S100.
Maddux, J. E. (2002). The power of believing you can. İçinde S. J. Lopez ve C. R. Snyder (Ed.), Oxford handbook of positive psychology (2nd.) 277-287.
McCormick, M. J. (2001). Self-efficacy and leadership effectiveness: Applying social cognitive theory to leadership. Journal of Leadership Studies, 8(1), 22-33.
Özyeşil, Z., Arslan, C., Kesici, Ş., ve Deniz, M. E. (2011). Bilinçli farkındalık ölçeği’ni Türkçeye uyarlama çalışması. Eğitim ve Bilim, 36(160), 224-235.
Panagiotakopoulos, A. (2019). Effective workforce development: A concise guide for HR and line managers. Routledge.
Parkes, M., Stein, S., ve Reading, C. (2015). Student preparedness for university e-learning environments. The Internet and Higher Education, 25, 1-10.
Peterson, S. (2009). Career decision-making self-efficacy, integration, and the likelihood of managerial retention in governmental agencies Human Resource Development Quarterly, 20(4), 451-475.
Preacher, K. J., ve Hayes, A. F. (2004). SPSS and SAS procedures for estimating indirect effects in simple mediation models. Behavior Research Methods, Instruments, & Computers, 36(4), 717-731.
Rimon, G. (2017). Six surprising truths about how digital transformation will change HR. Strategic HR Review, 16(2), 102-104.
Russ-Eft, D. (2002). A typology of training design and work environment factors affecting workplace learning and transfer. Human Resource Development Review, 1(1), 45-65.
Serinkan, C. ve Bardakcı, A. (2007). Pamukkale Üniversitesi'nde çalışan öğretim elemanlarının iş tatminlerine ilişkin bir araştırma. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2007(1), 152-163 .
Schaubroeck, J., ve Merritt, D. E. (1997). Divergent effects of job control on coping with work stressors: The key role of self-efficacy. Academy of Management Journal, 40(3), 738-754.
Schunk D.H. (1995) Self-efficacy and education and instruction. İçinde Maddux J.E. (ed.), Self-efficacy, adaptation, and adjustment. the plenum series in social/clinical psychology (ss. 281-303). Springer, Boston, MA.
Schunk, D. H. (1995). Self-efficacy, motivation, and performance. Journal of Applied Sport Psychology, 7(2), 112-137.
Schwarzer, R., ve Jerusalem, M. (1995). Generalized self-efficacy scale. In J. Weinman, S. Wright, ve M. Johnston, Measures in health psychology: A user’s portfolio. Causal and control beliefs (ss. 35-37). Windsor, England: NFER-NELSON.
Schwoerer, C. E., May, D. R., Hollensbe, E. C., ve Mencl, J. (2005). General and specific self-efficacy in the context of a training intervention to enhance performance expectancy. Human Resource Development Quarterly, 16(1), 111-129.
Sobel, M. E. (1982). Asymptotic confidence intervals for indirect effects in structural equation models. Sociological Methodology, 13, 290-321.
Swart, J., Mann, C., Brown, S., ve Price, A. (2004). Human resource development (1st ed.). Routledge.
Taşcı, D. (2020). Eğitim ve geliştirme. İçinde Z. Tonus ve D. Paşaoğlu Baş (Ed.), İnsan kaynakları yönetimi (ss. 161-188). Anadolu Üniversitesi Yayınları: Eskişehir.
Uysal, İ. (2013). Akademisyenlerin genel öz-yeterlik inançları: AİBÜ Eğitim Fakültesi örneği. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 144-151.
Varela, R, E., Rosch, E., ve Thompson, E. (1993). The embodied mind. MIT Press, Cambridge, MA.
Whitham, S., Sterling, L., Lin, C. E., ve Wood, J. J. (2013). Social cognitive learning theory. İçinde F. R. Volkmar (Ed.), Encyclopedia of autism spectrum disorders (ss. 2884-2893). Springer New York.
Yeşilay, A., Schwarzer, R. ve Jerusalem, M. (1997). Genelleştirilmiş özyetki beklentisi ölçeği. http://userpage.fu-berlin.de/~health/turk.htm. (Erişim Tarihi: 10.05.2018).
Yurdugül, H., ve Alsancak Sırakaya, D. (2013). Çevrimiçi öğrenme hazır bulunuşluluk ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 38(169), 391-406.
Zajacova, A., Lynch, S. M., ve Espenshade, T. J. (2005). Self-efficacy, stress, and academic success in college. Research in Higher Education, 46(6), 677-706.