Fatih Sultan Mehmed Devri (1451-1481) bilim ve kültür tarihi açısından büyük önem taşır. Bu dönemde Batıda Rönesans henüz başlamamıştı ve Osmanlı dünyasında dönemin en ileri düzeyinde bir tıp söz konusu idi. Şerefeddin Sabuncuoğlu böyle bir ortamda bir bilim ve kültür merkezi olan Amasya’da 1386 yılında doğdu, orada yetişti ve orada yaşadı. Devrinin tıbbını çok iyi bilen bir klinikçi, usta bir cerrah, aynı zamanda iyi bir ressam ve hattat idi. Etiğe saygılı bir hekim ve öğretmendi. Sadece bilgili, ünlü ve saygıdeğer bir hekim olarak yalnız hasta tedavi etmekle kalmadı. Kalıcı ve orijinal nitelikte eserler verdi. Verdiği bu eserler onun ileri görüşlü, sistem sahibi ve titiz bir yazar olduğunu da gösterir. Gerçekten de ilk çeviri eseri olan Akrabadin (Farmakope) hasta tedavisi alanında o dönemin en önemli başvuru kaynağı idi. Hastalıkların ilaçla tedavisi daha doğru deyişle tıbbi tedaviye yönelikti. Ardından 1465 yılında hazırladığı ve dünya tıp tarihine mal olmuş Cerrâhiyyetü’l-Hâniyye ise dünya cerrahi tarihinin baş yapıtlarından birisi olmayı hak etmiştir. Bu resimli kitabı aynı zamanda iyi bir ressam olan Sabuncuoğlu kendi el yazısı ile hazırlamış ve “onun katında bilimden başka şey yoktur “dediği Fatih Sultan Mehmet’e armağan etmiştir. Bu eserin yapılan tıbbi-cerrahi müdahaleleri açıklayan iki nüshasının resimlerini de o hazırlamıştır. Onun diğer bir meziyeti de yazdığı eserlerde devrinin diğer bilim dillerini kullanmayıp bilinçli olarak ana dili Türkçeyi tercih etmesi ve Türkçenin bilim dili olması ve halkının bilimden ana diliyle yararlanmasını sağlamış olmasıdır. Bu yazıda Sabuncuoğlu’nun yaşam öyküsüne ve bilinen tıbbi eserlerine ayrıntılı olarak yer verilmiştir. Bunun yanında 85 yaşında iken yazdığı ve bizzat kendisinin hazırlayıp hayvanlarda veya kendi üzerinde başarıyla denedikten sonra hastalarına uyguladığı ilaç formüllerinden oluşan son eseri Mücerreb-Nâme’nin Geleneksel, Tamamlayıcı ve Fonksiyonel Tıp araştırma ve uygulamalarına katkısı olabileceği vurgulanmıştır