Bilge Yaşar ŞAİR, İBRAHİM FERHAN DEREBOY, Sermin KESEBİR

Depresif ucun sınıflandırılmasında kimlik ve mizaç özellikleri

Amaç: Bu çalışmanın amacı distimik bozukluk ve majör depresyon hastalarında mizaç özellikleri ve kimlik örüntü- lerini belirlemektir. Yöntem: Adnan Menderes Üniversitesi Psikiyatri Anabilim Dalında tedavi gören hastalardan DSM-IV Eksen I Bozuklukları için Yapılandırılmış Klinik Görüşme (SCID-I), Kimlik Duygusu Değerlendirme Aracı (KDDA), TEMPS-A affektif mizaç ölçeği ile bilgi toplandı. Bulgular: Çalışmamızda KDDA puan ortalamaları açı- sından gruplar arasında bir fark olmadığı belirlenmiştir. Ancak, distimi grubu erken ve geç başlangıçlı olarak bölündüğünde KDDA puan ortalamalarında büyük fark olduğu görülmüştür. Mizaç açısından en düşük depresif- anksiyöz mizaç puanları epizodik major depresyon grubunda, en yüksek puanlar erken başlangıçlı distimi grubun- da gözlenmiştir. Geç başlangıçlı distimi grubunun depresif-anksiyöz mizaç puanları, erken başlangıçlı distimi ve kronik majör depresyon grubundan düşüktür. En yüksek siklotimik mizaç puanları erken başlangıçlı distimi ve kro- nik majör depresyon grubunda gözlenirken en düşük puanlar geç başlangıçlı distimi grubunda gözlenmiştir. Benzer durum sinirli (irritabl) mizaç için de geçerlidir. Bu sonuçlar, erken başlangıçlı distimi hastalarının mizaç profillerinin geç başlangıçlı distimi hastalarından çok kronik major depresyon hastalarıyla benzerlik gösterdiğini düşündürmektedir. Sonuç: Kronik majör depresyon ve distimi mizaç ve kimlik özellikleri açısından benzer özel- likler göstermektedir. Ancak erken başlangıçlı distimide, geç başlangıçlı distimiye göre kimlik gelişiminde aksa- malar ve hipertimik mizaç dışındaki mizaç özelliklerinde belirgin farklar görülmektedir. Bu nedenle, kronik depreş- yonun DSM-Vte iki alt kategoriye ayrılmasının uygun olacağı düşünülmüştür.

Identity and temperament characteristics in the categorization of depressive pole

Objective: The present study aims to investigate the identity problems and affective temperaments in dysthymia and major depression. Methods: Each participant was assessed clinically by SCID-I and SCID-II interviews, Hamilton Depression Scale, DSM-V criteria for personality functioning, and a series of self-report inventories for affective temperament (TEMPS-A) and identity confusion (IFAIC). Results: In this study, we didnt found signify- cant difference among IFAIC scores of the depressive groups. However, there is big difference between the early and late onset dysthymia. Depressive-anxious temperament score is lowest in episodic major depression and highest in early onset dysthymia. Depressive-anxious temperament score of late onset dysthymia is lower than the scores of early onset dysthymia and chronic major depression. Similar result is also eligible for irritable temperament. According to these results, temperament profiles of early onset dysthymia are much more similar to chronic major depressive patients other than late onset dysthymia. Conclusion: Chronic major depression and

PDF

___

1. Sansone RA, Sansone LA. Dysthymic disorder: forlorn and overlooked? Psychiatry 2009;6:46-51.
2. Sansone RA, Sansone LA. Early- versus late- onset dysthymia: a meaningful clinical distinc- tion? Psychiatry 2009;6:14-7.
3. Dereboy İF. Kimlik Bocalaması: Anlamak, Tanı- mak, Ele Almak. Malatya: Özmert Ofset, 1993.
4. Çuhadaroğlu F. Identity confusion and depres- sion in groups of adolescents having psychiatric and physical symptoms. J Turk Pediatr 1999;41:73-9.
5. Akiskal HS, Placidi GF, Maremmani I. TEMPS: delineating the most discriminant traits of the cyclothymic, depressive and irritable tempera- ments in a nonpatient population. J Affect Disord 1998;51:7-19.
6. Kesebir S, Vahip S, Akdeniz F, Yüncü Z. Bipolar bozuklukta mizaç ile klinik özelliklerin ilişkisi. Türk Psikiyatri Dergisi 2005;16:164-9.
7. Mazzarini L, Pacchiarotti I. Predominant polarity and temperament in bipolar and unipolar affect- tive disorders. J Affect Disord 2009;119:28-33.
8. Çorapçıoğlu A, Aydemir Ö, Yıldız M. DSM-IV Eksen I Bozuklukları İçin Yapılandırılmış Klinik Görüşme Kullanım Kılavuzu (SCID-I). Ankara: Hekimler Yayın Birliği, 1999.
9. Dereboy İF, Dereboy Ç, Coşkun A. Özdeğer duygusu, öz imgesi ve kimlik duygusu-II: Bir kimlik duygusu değerlendirme aracına doğru - ön çalışma. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi 1994;1:61-9.
10. Dereboy İF, Dereboy Ç, Sevinçok L. Gençlerde kimlik gelişimi sürecini değerlendirmekte kullanı- lan iki ölçeğin psikometrik özellikleri: Karşılaştır- malı bir çalışma. Turk Psikiyatri Derg 1999;10:92-101.
11. Kaynak Demir H, Dereboy F, Dereboy Ç. Genç- lerde kimlik bocalaması ve psikopatoloji. Türk Psikiyatri Dergisi 2009;20:227-35.
12. Vahip S, Kesebir S, Alkan M, Yazıcı O, Akiskal K, Akiskal H. Affective temperaments in clinically well-subjects in Turkey: initial psychometric data on the TEMPS-A. J Affect Disord 2005;85:113-25.
13. Klein DN, Schatzberg AF, McCullough JP, Keller MB, Dowling F, Goodman D, et al. Early- versus late-onset dysthymic disorder: comparison in out- patients with superimposed major depressive episodes. J Affect Disord 1999;52:1-3.
14. Klein DN, Santiago NJ. Dysthymia and chronic depression: introduction, classification, risk fac- tors, and course. J Clin Psychol 2003;59:807-16.
15. Klein DN, Shankman SA, Rose S. Ten-year pro- spective follow-up study of the naturalistic course of dysthymic disorder and double depression. Am J Psychiatry 2006;163:872-80.
16. Eryüksel GN. Ergenlerde Kimlik Statülerinin İnce- lenmesine İlişkin Kesitsel Bir Çalışma. Yayım- lanmamış Master Tezi, Ankara, Hacettepe Ün- versitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1987.
17. Kovacs M, Akiskal HS, Gatsonis C, Parrone PL, Childhood-onset dysthymic disorder. Clinicalfea- tures and prospective naturalistic outcome.Arch Gen Psychiatry 1994;51:365-74.
18. McCullough JP, Braith JA, Chapman RC,Kas- netz MD, Carr KF, Cones JH, et al. Comparison of early and late onset dysthymia. J Nerv Ment Dis 1990;178:577-81.
19. Aslan S, Yancar Demir E. Yineleyici ve tek dönem majör depresif bozukluğu olan hastaların kişilik ve afektif mizaç özellikleri. Klinik Psikiyatri 2008;11:61-71.