Olcay ÇAM, Ebru AKGÜN, Babacan Aysun GÜMÜŞ, Ayşegül BİLGE, Ünal Gülseren KESKİN

Bir ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesinde çalışan hekim ve hemşirelerin klinik ortamlarını değerlendirmeleri ile iş doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesi

Amaç: Bu çalışma, bir ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesinde çalışan hekim ve hemşirelerin klinik ortamlarını değerlendirmeleri ile iş doyumları arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla yapılmış tanımlayıcı bir araştırmadır. Yöntem: Araştırma, bir ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesinde çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 38 hemşire ve 12 hekim ile yapılmıştır. Veriler Tanıtıcı Bilgi Formu, Minnesota İş Doyumu Ölçeği ve Servis Ortamı Ölçeği ile toplanmıştır. Bulgular: Hekim ve hemşirelerin genel (3.4±0.5), içsel (3.4±0.6) ve dışsal (3.3±0.6) olmak üzere iş doyumları orta düzeyde saptanmıştır. Hekim ve hemşirelerin klinik ortamında otonomiyi, pratik yönelimi, çalışanların kontrolünü, katılımı yetersiz olarak; desteği, spontanlığı, kişisel sorun yönelimini, öfke ve saldırganlığı, düzen ve organizasyonu ve programın açıklığını ise yeterli olarak değerlendirdiği belirlenmiştir. Çalışanların klinik ortamlarını değerlendirmeleri ile iş doyumları arasındaki ilişkiler incelendiğinde, otonomi alt ölçeğiyle genel (r=0.393, p

Anahtar Kelimeler:

İş doyumu, Hekimler, Anketler, Sağlık personeli, Hastaneler, psikiyatrik, Hemşireler

PDF

___

1. Aksayan S. Koruyucu ve Tedavi Edici Sağlık Hizmetlerinde Çalışan Hemşirelerin İş Doyumu Etkenlerinin İrdelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul, İstanbul Üniversitesi, 1990.

2. Yıldız N, Yolsal N, Ay P, Kıyan A. İstanbul Tıp Fakültesi’nde çalışan hekimlerde iş doyumu. İst Tıp Fak Mecmuası 2003; 66:34-41.

3. Aslan H, Ünal M, Aslan O. Pratisyen hekimlerde tükenme düzeyleri. Düşünen Adam 1996; 9:48.

4. Farrell GA, Dares G. Nursing staff satisfaction on a mental health unit. Aust N Z J Ment Health Nurs 1999; 8:51-57.

5. McCormick EJ, Tiffin J. Industrial Psychology. Printice Hall Psychology Series, 1974.

6. Erdoğan İ. İşletmelerde Davranış. İ.Ü. İşletme Fakültesi, Yayın No: 272, İstanbul, 1997, s.376.

7. Kitapçıoğlu G. Bornova Eğitim ve Araştırma Sağlık Grup Başkanlığı bölgesinde görev yapan ebelerin, iş güçlüğüne neden olan faktörler ile tükenmişlik, iş doyumu ve örgütsel bağlılık üzerindeki Etkisi. 1. Temel Sağlık Hizmetleri Sempozyumu (5 Nisan 2003, Manisa) Bildiri Kitabı, Manisa, 2003, s.27-33.

8. Musal B, Elçi ÖÇ, Ergin S. Uzman hekimlerde mesleki doyum. Toplum ve Hekim 1995; 10:2-7.

9. Oflaslı F. Denizli İlinde Çalışan Ebelerin İş Doyum Düzeylerinin Belirlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Denizli, Pamukkale Üniversitesi, 2002.

10. Sünter AT, Canbaz S, Dabak Ş, Öz H, Peşken Y. Pratisyen hekimlerde tükenmişlik, işe bağlı gerginlik ve iş doyumu düzeyleri. Ulusal İş Sağlığı ve İşyeri Hekimliği Günleri (27-29 Nisan 2001, Bursa) Bildiri Kitabı, Bursa, 2001, s.191-195.

11. Vara Ş. Yoğun Bakım Hemşirelerinde İş Doyumu ve Genel Yaşam Doyumu Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir, Ege Üniversitesi, 1999.

12. Hurst KL, Croker PA, Bell SK. How about a lolipop? A peer recognition program. Nurs Manage 1994; 25:68-69.

13. Kiely J. The dynamics of job satisfaction - a longitudinal study. Personnel Review 1986; 15:7-14.

14. Mueller CW, McCloskey JC. Nurses’ job satisfaction: a proposed measure. Nurs Res 1990; 39:113-116.

15. Severinsson E, Hummelvoll JK. Factors influencing job satisfaction and ethical dilemmas in acute psychiatric care. Nurs Health Sci 2001; 3:81-90.

16. Bozkurt SD. Servis Ortamı Ölçeği Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir, Ege Üniversitesi, 1998.

17. Kavla İ. Hemşirelerde İş Doyumu ile Tükenmişlik İlişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir, Dokuz Eylül Üniversitesi, 1998.

18. Hayran O, Aksayan S. Pratisyen hekimlerde iş doyumu. Toplum ve Hekim 1991; 6:16-17.