Claude Gilliot ve İslamî Çalışmaları Üzerine I Gilliot’un Hayatı, Eserleri ve Hz. Muhammed İle İlgili Görüşleri

Claude Gilliot, özellikle tefsir ve Kur’ân’ın metinleşme tarihi başta olmak üzere İslami ilimler üzerine birçok çalışması olan ünlü bir oryantalisttir. İlk ve ikinci doktora tezlerini Taberî’nin Cāmi‘u’l-Beyān adlı tefsiri üzerine yapan Gilliot, daha sonra Kur’ân’ın metinleşme tarihi, Arap Edebiyatı, İslam tarihi ve kelamı, hadis, vb. birçok İslami ilim üzerine çalışmıştır. Fakat Hz. Muhammed ile ilgili çalışmalarında özgün bir bakış sergilemek yerine, tamamen diğer skeptik oryantalistlerin fikirlerini benimsemiş ve genel itibariyle onlara dayanarak birçok makalesinde aynı ithamları tekrar etmiştir. Biz bu makalede, Gilliot’un hayatına ve eserlerine kısaca değindikten sonra, onun Hz. Muhammed ile ilgili bazı düşüncelerini inceleyeceğiz. Aynı zamanda konuyla bağlantılı olarak kısaca oryantalizme de değineceğiz.

Anahtar Kelimeler:

Gilliot, Muhammed, Oryantalizm, Kur’ân, Mushaf

About Claude Gilliot and His Islamic Studies Gilliot’s Life, His Works and His Views About Muhammad (PBUH)

Claude Gilliot is a famous orientalist who has a lot of works on Islamic sciences, especially on commentary and history of the Qur’ân Codex. At his first and second Ph.D theses he has worked on Tabarî’s Exegesis which is called Cāmi‘ al-Bayān and later on he has studied the History of the Qur’ân Codex, Arabic Literature, Islamic history and theology, hadith and so on. But, instead of being original in his studies about Muhammed (PBUH), he completely adopted the predecessor sceptic orientalists’ thoughts and generally relied on them and repeated the same blames in many of his articles. In this article we will shortly touch on his life story and works, then we will analyze some of his thoughts about Muhammad (PBUH). And also we will shortly deal with the orientalism related to the subject matter.

Keywords:

Gilliot, Muhammad, Orientalism, Qur’ân, Codex,

PDF

___

Beyḥāḳī, Ebū Bekr Aḥmed b. Huseyin (ö. 458/1066), Delāilu’n-nubuvve ve maʻrifetu aḥvāli ṣāḥib’ş-Şerīʻa, Dāru’l-Kutubi’l-ʻİlmiyye, Beyrut, 1988.
Bûtî, Ramazan, Fıkhu’s-Sîre, çev. Atik Aydın, Bilge Adam Yayınları, Van, 2006.
Carlyle, Thomas (1795-1881), Heroes and Hero Worship, Henry Altemus, Pennsylvania, 1899.
Draz, Muhammed Abdullah (1894-1958 ), En Mühim Mesaj Kur’ân, çev. Suat Yıldırım, Yeni Akademi Yayınları, İzmir, 2006.
Durmuş, Zülfikar, Kur’an’ın Türkçe Tercümeleri, Rağbet Yayınları, İstanbul, 2007.
Fazlur Rahman (1919-1988), İslâm, çev. Mehmet Dağ, Mehmet Aydın, Ankara Okulu Yayınları, Ankara, 2009.
Fīrūzābādī, Mecduddīn (ö. 817/1415), el-Ḳāmūsu’l-muhīṭ, Dāru’l-Maʻrife, Beyrut, 2008.
François de Blois, “Islam in its Arabian Context”, (ed. Angelika Neuwirth, Nicolai Sinai, Michael Marx), The Qur’ān in Context: Historical and Literary Investigations into the Qur’ānic Milieu, (ss. 615-624), Brill, Leiden, 2010.
Geiger, Abraham (1810-1874), Was hat Mohammed aus dem Judenthume Aufgenommen?, Verlag von M. W. Kaufmann, Leibzig, 1902.
Gilliot, Claude, “Les Sources du Coran”, Le Monde des Religions, 19 (2006), ss. 30-33.
Gilliot, “Le Coran a une histoire”, interview par Jacqueline Martin Bagnaudez, Notre Histoire, 195, 2002, ss. 22-28.
Gilliot, “Muhammad, Le Coran et Les «Contraintes des L’Histoire»”, (ed. Stefan Wild), The Qur’an As Text, (ss. 3-26), Brill, Leiden, 1996.
Gilliot, Aspects de l’Imaginaire Islamique Commun dans le Commentaire de Tabarī, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Universite de la Sorbonne Nouvelle Paris-III, Paris, 1987.
Gilliot Exégèse, Langue et Théologie en Islam: L’Exégèse Coranique de Tabarī, Vrin, Paris, 1990.
Gilliot, “Creation of a Fixed Text”, (ed. Jane Dammen McAuliffe), The Cambridge Companion to the Qur’an, (ss. 41-57), Cambridge, Cambridge University Press, Cambridge, 2007.
Gilliot, “Reconsidering the Authorship of the Qur’an. Is the Qur’an Partly the Fruit of a Progressive and Collective Work?”, (ed. Gabriel Said Raynolds), The Qur’ān in its Historical Context, (ss. 88-108), Routledge, London, 2007.
Gilliot, “Mythe et Théologie: Calame et Intellect, Prédestination et Libre Arbitre”, Arabica, 45/3, 1998, ss. 151-192.
Gilliot, “Origines et Fixation du Texte Coranique”, Etudes, 409, 2008/12, ss. 643-652.
Gilliot, “Deux etudes sur le Coran (La composition des sourates Mekkoises. Le Coran, Muhammad et le“judeo-christianisme)”, Arabica, XXX, 1983, ss. 1-37.
Gilliot, “Methodes et Debats. Langue et Coran: Une lecture syro-arameenne du Coran”, Arabica, L, 2003/3, ss. 381-93.
Gilliot, Claude, Pierre Larcher, “Language and Style of the Qur’ān” (ed. Jane Dammen Mcauliffe), Encyclopaedia of the Qur’ān III, (ss. 109-135), Brill, Leiden, 2003.
Giulio Basetti-Sani (1912-2001), Introduzione allo Studio del Corano, Editrice Civiltà, Brescia, 1967.
Goldziher, Ignaz (1850-1921), Mohammed and Islam, çev. Kate Chambers Seelye, Oxford University Press, London, 1917.
Goldziher, Die Richtungen Der Islamischen Koranauslesung, Brill, Leiden, 1920.
Gözeler, Esra, “İlâhiyat Seminerleri: Erken Dönem 1, Prof. Dr. Claude Gilliot”, AÜİFD, c. 50, sayı: 1, 2009, ss. 193-197.
Griffith, Sidney, “Christian Lore and the arabic Qur’ān: ‘The Companions of the Cave’ in Sūrat al-Kahf and in Syriac Christian Tradition”, (ed. Gabriel Said Raynolds), The Qur’ān in its Historical Context, (ss. 109-137), Routledge, London, 2007.
Ḥākim, Muḥammed b. ‛Abdillāh en-Neysābūrī (ö. 405/1014), el-Mustedrek ‛alā’ṣ-Ṣaḥīḥayn, thk. Muṣṭafā ‛Abdulḳādir ‛Aṭā, Dāru’l-Kutubi’l-‛İlmiyye, Beyrut, 2012.
Horovitz, Josef (1874-1931), Koranische Untersuchungen, Walter de Gruyter, Leipzig, 1926.
http://iremam.cnrs.fr/?article712 (02.10.2015).
İbn Hişām (ö. 218/833), es-Sīretu’n-Nebeviyye, thk. Muṣṭafā es-Seḳā, İbrāhīm el-Ebyārī, ‛Abdulḥafīẓ Şelbī, Dāru’l-Ma‛rife, Beyrut, 2007.
İbn İsḥāḳ (ö. 151/749), es-Sīretu’n-Nebeviyye, thk. Aḥmed Ferīd el-Muzeydī, Dāru’l-Kutubi’l-‛İlmiyye, Beyrut, 2004.
İbn Kesīr, ‛İmāduddīn Ebu’l-Fidā’ İsmā‛īl (ö. 774/1373), el-Bidāye ve’n-nihāye, thk. Me’mūn Muḥammed Saʻīd, Dāru İbn Kesīr, Beyrut, 2007.
İbn Sa‘d (ö. 230/845), Kitābu’ṭ-ṭabaḳāti’l-kebīr, thk. Muḥammed ‛Abdulkādir ‛Aṭā’, Dāru’l-Kutubi’l-‛İlmiyye, Beyrut, 2012.
Juan Pablo Arias Torres, Bibliografia sobre las traducciones del Alcoran en el ambito hispano, çev. Revısta De Traductología, 11, 2007, ss. 261-272.
Köksal, Mustafa Âsım (1913-1998), Hz. Muhammed ve İslâmiyet, Işık Yayınları, İstanbul, 2007.
Kutsal Kitap, çev. Komisyon, Yeni Yaşam Yayınları, İstanbul, 2008.
Luxenberg, Christoph, The Syro-Aramaic Reading of the Koran: A Contribution to the Decoding of the Language of the Koran, Verlag Hans Schiler, Berlin, 2007.
Meral, Yasin ve Uri Melammed, “Hz. Muhammed’e Dair Bir Yahudi Efsanesi”, AÜİFD, c. 53, sayı: 2, 2012, ss. 1-21.
Mingana, Alphonse (1878-1937), “Syriac Influence on the Style of the Ḳur’ān”, John Rylands Library Bullentin, Manchester, 1927, ss. 77-98.
Neuwirth, Angelika, “Two Faces of the Qur’ān: Qur’ān and Muṣḥaf”, Oral Tradition, 25/1, 2010, ss. 141-156.
Nöldeke, Theodor (1836-1930), Geschichte des Qorāns, Verlag der Dieterichschen Buchhandlung, Göttingen, 1909.
Said, Edward W. (1935-2003), Orientalism, A Division of Random House, New York, 1978.
Suyūṭī, Celāluddīn ‘Abdurraḥmān b. Ebī Bekr (ö. 911/1505), Esbābu’n-nuzūl, ʻĀlemu’l-Kutub, Beyrut, 2002.
Ṭaberī, Ebū Ca‛fer Muḥammed b. Cerīr b. Yezīd b. Ğālib(ö. 310/923), Cāmi‛u’l-beyān ‛an te’vīli āyi’l-Ḳur’ān, thk. Ḫalīl el-Meys, Dāru’l -Fikr, Beyrut, 2005.
Tirmiẕī, Muḥammed b. ‛Īsā b. Sevre (ö. 279/892), Cāmi‛u’t-Tirmiẕī, thk. Yūsuf el-Ḥāc Aḥmed, Mektebetu İbn Ḥacer, Şam 2004.
Vāḥidī, Ebū Ḥasan ʻAlī b. Aḥmed (ö. 468/1076), Esbābu’n-nuzūl, thk. Eymen Ṣāliḥ Şaʻbān, Dāru’l-Ḥadīs, Kahire, 2003.
Watt, W. Montgomery (1909-2006 ), Hz. Muhammed Mekke’de, çev. M. Rami Ayas, Azmi Yüksel, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları, Ankara, 1986.
Yıldırım, Suat, Oryantalistlerin Yanılgıları, Işık Akademi Yayınları, İzmir, 2012.