İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin Bireyleştirilmiş Eğitim Programının Uygulanmasına İlişkin Öğretmen Görüşleri

Bu araştırmada, ilköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin bireyselleştirilmiş eğitim programının (BEP) uygulanmasına ilişkin öğretmen görüşlerini belirlemek amaçlanmıştır. 2017-2018 eğitim öğretim yılında Zonguldak İli Devrek İlçesi’nde gerçekleştirilen çalışma kapsamında farklı okul ve branşlarda görev yapan 12 öğretmen ile görüşmeler yapılmıştır. Nitel olarak şekillenen araştırmanın verilerinin toplanmasında araştırmacı tarafından geliştirilen görüşme formu kullanılmıştır. Görüşme soruları belirlenirken önce alanyazın taranmıştır. Yapılan araştırmalardan sonra taslak maddeler oluşturulmuştur. Görüşme formuna son halini vermeden önce 6 uzman görüşünden yararlanılmıştır. Ses kaydına alınarak gerçekleştirilen görüşmelerin süresi 15-20 dakikadır. Veriler içerik analizi kullanılarak çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda öğretmenlerin, kaynaştırma uygulaması ve BEP uygulama sürecine yönelik olarak süre sıkıntısı, velilerin bilinçsiz olması, uygulamada yaşanan aksaklıklar, verilen hizmet içi eğitim ve seminerlerin yetersiz olması, bilgi eksikliği, rapor verilme aşamasında yaşanan sıkıntılar gibi çeşitli sorunlarla karşılaştıkları görülmüştür. Öğretmenler, kaynaştırma eğitiminin mevcut haliyle faydalı olduğunu düşünmemektedir. Eğitimlerin yeterli hale getirilmesi, destek odalarının her okulda bulunması, okul ve aile iş birliğinin kuvvetlendirilmesi öğretmenlerin ifade ettiği çözüm önerileri arasındadır

Teachers' Opinions on the Implementation of Individualized Education Program for Teachers in Elementary Education Schoo

The aim of this study is to determine the teachers' opinions on the implementation of Individualized Education Program (IEP) for teachers working in elementary education schools. During the study carried out in Devrek District of Zonguldak Province in 2017-2018 school year, interviews were conducted with 12 teachers working in different schools and branches. This research is a qualitative study designed within a phenomenological framework. The interview form developed by the researcher was used to collect the data of the study. Before finalizing the interview form, six experts' opinions were used. The duration of the interview was between 15 and 20 minutes. A qualitative content analysis approach was used to analyze the data obtained. As a result of the study, it was revealed that the teachers encountered various problems such as shortage of time for the application process of the IEP, lack of awareness of parents, inadequate training and seminars, lack of knowledge, problems experienced during the reporting period. Besides; Teachers do not think that inclusive education is useful in its current form.In the light of results, the teachers recommend that the training on BEP should be sufficient, each school should have support rooms, the school and the family cooperation should be strengthened.

PDF

___

Avramidis, E. And Efrosini, K. (2010). The Influence of Teaching Experience and Professional Development on Greek Teachers' Attitudes Towards Inclusion. European Journal of Special Needs Education, Vol 22 No 4, p. 367-389.
Babaoğlan, E. ve Yılmaz Ş. (2010). Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitimindeki Yeterlikleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt 18 Sayı 2, s.345-354.
Batu, S. (2000). Kaynaştırma, Destek Hizmetler Ve Kaynaştırmaya Hazırlık Etkinlikleri. Özel Eğitim Dergisi, Cilt 2 Sayı 24, s.35-45.
Demirezen, S. ve Akhan, N. E. (2016). Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Kaynaştırma Uygulamalarına İlişkin Görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 16, s. 1206-1223.
Deniz, E. (2018). “Kaynaştırma Eğitimine İlişkin Öğretmen Görüşleri: Bir Meta-Sentez Çalışması”,Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dicle Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır.
Duran, D. A. (2018). “ İlkokullarda Kaynaştırma Eğitiminde Karşılaşılan Sorunlara İlişkin Öğretmen Görüşleri”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
Eripek, S. (2004). Türkiye’de Zihin Engelli Çocukların Kaynaştırılmalarına İlişkin Olarak Yapılan Araştırmaların Gözden Geçirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, Cilt 5 Sayı 2, s.25-32.
Ersoy, A. (2014). İnternet Kaynaklarından İntihal Yaptığımın Farkında Değildim: Bir Olgubilim Araştırması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı35 s. 47-60.
Ertunç, E. N. (2008). “Kaynaştırma Eğitimi Uygulanan İlköğretim İkinci Kademede Görev Alan Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitimi Hakkındaki Bilgi Düzeylerinin Ve Sınıflarındaki Engelli Öğrencilere Bakış Açılarının Değerlendirilmesi Adana İli Örneği”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Esmer, B., Yılmaz, E., Güneş, M. A., Tarım, K. ve Delican, B. (2017). Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Öğrencilerinin Eğitimine İlişkin Deneyimleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt 25 Sayı 4, s.1601-1618.
Güven, D. (2009). “İlköğretimde Kaynaştırma Uygulamalarına Katılan Zihinsel Yetersizliği Olan Öğrencilerin Başarılarının Değerlendirilmesine İlişkin Öğretmen Görüşleri”,Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Güven, Y. ve Balat, G. U. (2006). Kaynaştırma Uygulamalarına İlişkin Rehber Öğretmenler ve Rehberlik Araştırma Merkezi Çalışanlarının Görüşleri. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, Sayı 24 s.95-108.
Güzel, N. (2014). “Kaynaştırma Öğrencisi Olan İlköğretim Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitimine İlişkin Yaşadıkları Sorunlar (Beykoz İlçesi Örneği)”, Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Hasting, R.. P. and Oakford S. (2010). Student Teachers' Attitudes Towards the Inclusion of Children with Special Needs. Educational Psychology, Vol 23 No 1.
İra, N. ve Ayan, B. E. (2016). Ortaöğretim Okullarındaki Kaynaştırma Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı 31 s.145-160.
Karasar, N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler Teknikler. Ankara: Nobel.,
Pamuk, Y. (2016). “Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitimine İlişkin Görüşleri”, YayınlanmamışYüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Praisner, C. L. (2000). “Attitudes of Elemetary School Pricilpals Toward to Inclusion of Students with Disabilities in General Education Classes”, Leigh University, USA.
Şahin, S. (2017). “İlköğretim Kaynaştırma Ortamlarında Eğitim Alan Özel GereksinimliÖğrencilerin Veli ve Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Uygulamalarına Yönelik Görüşleri”,Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Thompson, S. J, Thurlow M. L. and Whetstone P. J. (2001). Addressing standards and assessments on the IEP. Assessment for Effective Intervention, Vol 26 No 2 p.77-84.
Topçu, E. ve Katılmış A. (2013). Yarı Zamanlı Kaynaştırma Eğitimi Alan Ortaokul Öğrencilerinin Sosyal Bilgiler Dersine Yönelik Düşünceleri. Sakarya University Journal of Education, Cilt 3 Sayı 3 s. 48-81.
Yazıcıoğlu, T. (2018). Kaynaştırma Uygulamalarının Tarihsel Süreci ve Türkiye’de Uygulanan Kaynaştırma Modelleri. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, E-ISSN: 2149-3871 s. 92-110.
Yılmaz, E. ve Batu S. E. (2016). Farklı Branştan İlkokul Öğretmenlerinin Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı, Yasal Düzenlemeler ve Kaynaştırma Uygulamaları Hakkındaki Görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, Cilt 17 Sayı 3.
Yorulmaz, A. (2015). “Kaynaştırma Eğitimi Veren İlkokul ve Ortaokul Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitiminde Karşılaştığı Problemler Batman İl Örneği”,Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Zirve Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep