ÖRGÜTLERİN KESİKLİ TEKNOLOJİK DEĞİŞİMLERE UYUMU: TEKNOLOJİ VE ÖRGÜT İLİŞKİSİNE DÜŞÜNSEL BİR BAKIŞ

Teknolojik değişimlere uyum, örgütlerin varlıklarını sürdürebilmesi için gerekli olan en önemli olgulardan birisidir. Günümüzde yoğun bir şekilde yaşanan kesikli teknolojik değişimler, örgütleri içyapılarında düzenlemeler yaparak yeni teknolojik koşullara uyum sağlamaya zorlamaktadır. Kesikli teknoloji, bir örgütün görevlerini aktif olarak gerçekleştirirken kullandığı teknolojinin değişmesini ve eski teknolojinin yerini yeni bir teknolojiye bırakması sonucunda oluşan problemleri ifade eden bir kavramdır.Teknolojinin hızla geliştiği çağımızda, kesikli teknolojik değişimlere uyum sağlama konusunda gerekli hızı yakalayamayan ve yapılarını kesikli teknolojik değişimlere adapte etmekte zorluk yaşayan örgütlerin zaman içinde birer birer yok oldukları gözlenmektedir. Örgütler; kesikli teknolojik değişimler nedeniyle oluşan problemlerle savaşmak ve bu değişimlerin meydana getirdiği tehditleri en aza indirmek için, yeni yönetim stratejileri geliştirmek, örgütsel yapılarını yeniden düzenlemek veya yeni örgütsel tasarımlamalara doğru evrilmek zorundadır. Kesikli teknolojik değişimlere uyum gösterirken; uyum hızı, uyum yoğunluğu, dayanma gücü ve rutin esneklik gibi unsurların göz önünde bulundurulması ve örgütsel yapıların bu unsurlara göre yeniden düzenlenmesi, örgütsel yaşamın devamlılığı için büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada; örgütsel yapının biçimselleşme, merkezileşme ve uzmanlaşma boyutlarının, kesikli teknolojik değişimlere uyum sırasında dikkate alınması gereken uyum hızı, uyum yoğunluğu, dayanma gücü ve rutin esneklik unsurlarıyla ilişkileri kuramsal ve düşünsel bir temelde tartışılmıştır. Bu tartışmalar doğrultusunda üretilen önermelerle, örgütlerin teknoloji kaynaklı güncel problemlerine stratejik çözümler üretilmesi amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Kesikli Teknolojik Değişimler, Örgütsel Yapı, Örgütsel Uyum, Teknoloji Yönetimi

ADAPTATION OF ORGANIZATIONS TO DISCONTINUOUS TECHNOLOGICAL CHANGES: AN INTELLECTUAL VIEW OF TECHNOLOGY VE ORGANIZATION RELATIONSHIP

Adaptation to technological changes is one of the most important phenomena necessary for organizations to survive. Discontinuous technological changes experienced intensively today force organizations to adapt to the new technological conditions by making adjustments in their internal structures. The discontinuous technology is a concept that expresses the problems that occur as a result of the change of technology used by an organization while actively performing its tasks and the replacement of old technology with a new technology. In our age where technology is developing rapidly, it is observed that those who cannot catch up with the necessary speed in adapting to discontinuous technological changes and who have difficulty in adapting their structures to intermittent technological changes disappear one by one over time. In order to combat the problems caused by discontinuous technological changes and to minimize the threats caused by these changes, organizations are necessary to develop new management strategies, reorganize their structures or evolve towards new designs. While adapting to discontinuous technological changes, considering factors such as adaptation speed, intensity of adaptation, endurance and routine flexibility and reorganization of structures according to these factors are of great importance for the continuity of organizational life. In this study, the relationships between the formalization, centralization and specialization dimensions of the structure with the adaptation speed, adaptation density, endurance and routine flexibility, which should be taken into account when adapting to discontinuous technological changes, are discussed on a theoretical and intellectual basis. With the propositions suggested in line with these discussions, it is aimed to suggest strategic solutions to the current problems of organizations arising from technology.

PDF

___

Abernathy, W. J. ve Clark, K. B. (1985). Innovation: Mapping the Winds of Creative Destruction. Research Policy, 14(1): 3–22.
Adler, P. ve Borys B. (1996). Two Types of Bureaucracy: Enabling and Coercive, Administrative Science Quarterly, 61-89. Aggarwal, V. A., Posen, H. E., ve Workiewicz, M. (2017). Adaptive
Capacity to Technological Change: A Microfoundational Approach. Strategic Management Journal, 38(6), 1212-1231.
Akkoç, İ. ve Erdoğan, B. Z. (2011). Organizasyon Yapısı ve Liderliğin İş Performansına Etkisi. Çağ University Journal of Social Sciences, 8(1).
Anderson, P. ve Tushman, M. L. (1990). Technological Discontinuities and Dominant Designs: A Cyclical Model of Technological Change. Administrative Science Quarterly, 35: 604–633.
Benner, M. J. (2007). The Incumbent Discount: Stock Market Categories and Response to Radical Technological Change. Academy of Management Review, 32(3): 703–720.
Block, Z. ve MacMillan, I. C. (1985). Milestones for Successful Venture Planning. Harvard Business Review, 63(5): 184–190.
Burns, T. ve Stalker, G.M. (1961). The Management of Innovation. London: Tavistock publications.
Chesbrough, H. W. (2001). Assembling the Elephant: A Review of Empirical Studies on the Impact of Technical Changeupon Firms. In R. A. Burgelman (Ed.), Research on Technological Innovation, Management and Policy. 1–36. Greenwich, CT: JAI Press.
Child, J. (1972). Organizational Structure, Environment and Performance: The Role of Strategic Choice. Sociology, 6, 1-22.
Christensen, C. M. ve Bower J. L. (1996). Customer Power, Strategic Investment, and the Failure of Leading Firms. Strategic Management Journal, Vol. 17, No. 3, pp. 197-218.
Daft, R. L. ve Bowerman K. D. (1998). Organization Theory and Design, Sixth Edition, South-western College Puplishing.
Demir, H., ve Okan, T. (2009). Teknoloji, Örgüt Yapısı ve Performans Arasındaki İlişkiler Üzerine Bir Araştırma. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 10(1), 57-72.
Donaldson, L. (1996). The Normal Science of Structural Contingency Theory. S. Clegg, C. Hardy ve W Nord (Der.), Handbook of Organization Studies: London: Sage, 57- 76.
Dönek, E. (1995). Realizing Technological Change: The New Techno Economic Paradigm. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13, 101-116.
Feldman, M. S. ve Pentland, B. T. (2003). Reconceptualizing Organizational Routines as a Source of Flexibility and Change. Administrative Science Quarterly, 48(1): 94–118.
Ford, J. D. ve Baucus, D. A. (1987). Organizational Adaptation to Performance Downturns: An Interpretation-based Perspective. Academy of Management Review, 12(2): 366–380.
Ford, J. D. ve Slocum, J. W. (1977). Size, Technology, Environment and the Structure of Organizations. Academy of Management Review, 2, 561- 575.
Foster, R. N. (1985). Timing Technological Transitions. Technology in Society, 7(2–3): 127–141.
Frederickson, J. W. (1986). The Strategic Decision Process and Organizational Structure, Academy of Management Review, Vol. 11, No. 2, 280-297.
Fry, L. W. (1982). Technology-Structure Research: Three Critical Issues. Academy of Management Journal, 25, 532- 551.
Fry, L. W. ve Slocum, J. W. (1984). Technology, Structure, and Workgroup Effectiveness: A test of a Contingency Model. Academy of Management Journal, 27, 221-246.
Gilbert, C. G. (2005). Unbundling the Structure of Inertia: Resource Versus Routine Rigidity. Academy of Management Journal, 48(5): 741–763.
Gilbert, C. G. (2006). Change in thePresence of Residual Fit: Can Competing Frame Coexist? OrganizationScience, 17: 150–167.
Gilbert, R. J. ve Newbery, D. M. G. (1984). Uncertain Innovation and the Persistence of Monopoly: Comment. American Economic Review, 74(1): 238–242.
Hannan, M. T. ve Freeman, J. (1984). Structural Inertia and Organizational Change. American Sociological Review, 49 (2): 149–164.
Hannan, M. ve Freeman, J. (1977). The Population Ecology of Organizations. American Journal of Sociology, 82: 929–964.
Henderson, R. M. ve Clark, K. B. (1990). Architectural Innovation: The Reconfiguration of Existing Systems and the Failure of Established Firms, Administrative Science Quarterly, 35, pp. 9-30.
Hill, C. W. ve Rothaermel, F. T. (2003). The Performance of Incumbent Firms in the Face of Radical Technological Innovation. Academy of Management Review, 28(2): 257–274.
Hodgkinson, G. O. (1997). Cognitive Inertia in a Turbulent Market: The case of UK Residential Estate Agents. Journal of Management Studies, 34: 921–945.
Kaplan, S. ve Tripsas, M. (2008). Thinking About Technology: Applying a Cognitive Lens to Technical Change. Research Policy, 37(5): 790– 805.
König, A., Graf-Vlachy, L., ve Schöberl, M. (2020). Opportunity/Threat Perception and Inertia in Response to Discontinuous Change: Replicating and Extending Gilbert (2005). Journal of Management.
Köseoğlu, A., ve Erdem, E. (2014). Teknolojik Değişim ve Rekabet Gücü İlişkisi: Türkiye Üzerine Bir Uygulama. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 9(1), 51-68.
Lee, J., ve Miller, D. (1996). Strategy, Environment and Performance in Two Technological Contexts: Contingency Theory in Korea. Organization Studies, 17 (5): 729-750.
Leonard-Barton, D. (1992). Core Capabilities and Core Rigidities: A Paradox in Managing New Product Development. Strategic Management Journal, 13: 111–125.
Meyer, A. D., Tsui, A. S. ve Hinings, C. R. (1993). Configurational Approaches to Organizational Analysis. Academy of Management Journal, 36(6): 1175-1195.
Miller, D. (1992), Environmental Fit Versus Internal Fit, Organization Science, 3(2), 159-178.
Mintzberg, H. (1979). The Structuring of Organizations. Englewood Cliffs: Prentice Hall.
Olson, E. M., Slater, S. F. ve Hult, T. M. (2005). The Importance of Structure and Process to Strategy Implementation, Business Horizons, 48(1), 47-54.
Perrow, C. C. (1967). A Framework for the Comparative Analysis of Organizations. American Sociological Review, 32: 194-208.
Pfeffer, J. ve Salancik, G. R. (1978). The External Control of Organizations. New York: Harper & Row.
Sağsan, M. (2008). Bilişim Sektöründeki Firmaların Örgütsel Tasarımlama Yaklaşımı Çerçevesinde Yenilik Yapma Eğilimleri, Başkent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Ensititüsü, Doktora Tezi, Ankara.
Sargut, A. S. (2007). Yapısal Koşul Bağımlılık Kuramının Örgütsel Çevre Kuramları Bağlamındaki Yeri. A. S. Sargut ve Ş. Özen (Der), Örgüt Kuramları: 35–75. Ankara.
Staw, B. M., Sandelands, L. ve Dutton, J. (1981). Threat Rigidity Effects in Organizational Behavior. Administrative Science Quarterly, 26: 501– 524.
Thompson, J. D. (1967). Organizations in Action. New York: McGrawHill.
Toren, N. (1976). Bureaucracy and Professionalism: A Reconsideration of Weber’sThesis. Academy of Management Review, 36-46.
Tripsas, M. (2009). Technology, Identity, and Inertia Through the Lens of the Digital Photography Company. Organization Science, 20(2): 441– 460.
Tripsas, M. ve Gavetti, G. (2000). Capabilities, Cognition and Inertia: Evidence from Digital Imaging. Strategic Management Journal, 21: 1147–1161.
Tushman, M. L. ve Anderson, P. (1986). Technological Discontinuties and Organizational Environments, Administrative Science Quarterly, 31, 439-65.
Tushman, M. L., Smith, W., Wood, R., Westerman, G. ve O’Reilly, C. (2003). Innovation Streams and Ambidextrous Organizational Designs: On Building Dynamic Capabilities. Working paper no. 03- 106, Harvard Business School, Boston.
Van de Ven, A. H. (1976). A Framework for Organization Assessment. Academy of Management Review, 1, 64-78.
Varoğlu, K. ve Basım, N. (2009). Örgütlerde Değişim ve Öğrenme, Siyasal Kitabevi, Ankara
Walsh, J. P. ve Dewar, R. D. (1987). Formalization and The Organizational Life Cycle. The Journal of Management Studies, 42(3): 215-231.
Woodward, J. (1965). Industrial Organizations. London: Oxford Universitypress.
Yeloğlu, H. O. (2008). Örgütlerde Yapısal-Stratejik Konfigürasyonlar: Koşul Bağımlılık Kuramı, Konfigürasyon Yaklaşımı Bağlamında Örgüt Yapıları Üzerine Önermeler, Eskişehir Osman Gazi Üniversitesi, İİBF Dergisi, 3(2), 155-170.
Zehir C. ve Özşahin, M. (2006). Stratejik Karar Verme Hızını Etkileyen Örgütsel, Çevresel Faktörler ve Firma Performansı İlişkisi: İmalat Sektöründe Bir Saha Çalışması, Gazi Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9/1. 137 – 157.