KENDİ OLMA SERÜVENİNİN ONTİK SANCISI: ÇİRKİN ÖRDEK YAVRUSU

Günümüzde beğeni denilince akla ilk gelen genellikle görsel beğenidir. Zira yaşanılan yüzyıl imajın ve görsel beğeninin hüküm sürdüğü yüzyıldır. Varlıklarını uzlette sürdüren bireylerin ve imajların çoğaldığı bir çağdır bu... Bu açıdan bakıldığında insan; dışlanma, kendisi olma, yalnızlaşma, ötekileşme gibi birtakım aşamalardan geçerek kendi benliğini oluşturmaktadır. Bu çalışmada “Çirkin Ördek Yavrusu” masalı da özellikle güzelliğin saplantılı bir değer olarak yüceltilmesi, toplumca onaylanmayan fiziksel görüntünün dışlanması, farklılık arayışları ve taleplerinin etkili biçimde bastırılması, kişinin kendisi olma mücadelesinin akamete uğratılması, kitlesel ve topluluk aidiyetinin kutsanması ve benzerliğin ürettiği şiddet, vb. bakımlardan irdelenmektedir. Ayrıca bu çalışmada ele alınan masal, Nietzsche’nin defaatle üzerinde durduğu trajik yaşama da örnek teşkil etmektedir. Nietzsche’ye göre, yaşamın trajik hali ve onun üstesinden gelinmesi amor fati ve üstinsan imgesiyle ancak mümkündür. Bu açıdan Çirkin Ördek Yavrusu için bir ideal olan kuğular masalda üstinsana gönderme olarak düşünülmüştür. Masal Nietzsche’nin geliştirdiği üstinsan, amor fati ve trajik yaşam kavramları etrafında da tartışılmıştır. Çalışmada doküman analizi yöntemi kullanılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Çirkin Ördek Yavrusu, Masal, Üstinsan, Farklılık, Dışlanma

ONTIC PAIN ON ADVENTURE OF BEING ONE’S SELF: THE UGLY DUCKLING

Nowadays, the first thing that comes to mind is usually visual liking since people are living in a century in which image and visual appreciation prevail. This is an age in which individuals and images are constantly increasing, reigning, approved or thrown out of the circle, and continue to exist in the country. In this respect, human being forms its own self through a number of stages such as exclusion, being itself, loneliness and marginalization. In this study, the story “The Ugly Duckling” is discussed in terms of, especially exalting the beauty as an obsessive value, exclusion of the physical image that is not approved by the society, suppressing the search for differences and demands effectively, disrupting the struggle of being one’s self, blessing the mass and community belonging and the violence produced by the similarity and so on. In addition, the fairy tale discussed in this study is an example of the tragic life that Nietzsche repeatedly emphasized. According to Nietzsche, the tragic state of life and its overcoming is only possible with the image of amor fati and superhuman. In this respect, swans, which are ideal for the Ugly Duckling, are considered as references to the superhuman in the fairy tale. The tale was also discussed around the concepts of superman, amor fati and tragic life developed by Nietzsche. Document analysis method was used in the study.

PDF

___

Ayvazoğlu, B. (1993). Aşk Estetiği. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
Badiou, A. (2019). Etik Kötülük Kavrayışı Üzerine Bir Deneme (5 b.). (T. Birkan, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Baudrillard, J. (2004). Tam Ekran (3 b.). (B. Gülmez, Çev.) İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Baudrillard, J. (2008). Simgesel Değiş Tokuş ve Ölüm (4 b.). (O. Adanır, Çev.) İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
Baudrillard, J. (2010). Tüketim Toplumu (11 b.). (F. Keskin, & H. Deliceçaylı, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Bauman, Z. (2011). Yaşam Sanatı (1 b.). (A. Sarı, Çev.) İstanbul: Versus Kitap.
Bauman, Z. (2016). Cemaatler. (N. Soysal, Çev.) Ankara: Say Yayınları.
Bauman, Z. (2017). Akışkan Modernite. (S. O. Çavuş, Çev.) İstanbul: Can Yayınları.
Baudelaire, C. P. (2016). Kötülük Çiçekleri (E. Alkan, Çev.; 12. bs). Varlık.
Baykan, F. (2008). Nietzsche’nin Felsefesi. Bilgesu Yayıncılık.
Berger, J. (2018). Görme Biçimleri (25 b.). (Y. Salman, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Buehler, A. F. (2014). İslamofobi: Batı‟nın “Karanlık Tarafı”nın Bir Yansıması (M. Atalay, Çev.). Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 55(1), 123-140. https://doi.org/10.1501/Ilhfak_0000001407
Campbell, J. (2010). Kahramanın Sonsuz Yolculuğu (2 b.). (S. Gürses, Çev.) İstanbul: Kabalcı Yayınları.
Deleuze, G. (2013). Müzakereler (2 b.). (İ. Uysal, Çev.) İstanbul: Norgunk Yayıncılık.
Direk, Z. (2015). Çirkin Ördek Yavrusu: Öznellik ve Narsisizm. H. Köse (Dü.) içinde, Skolastik Fantazya (s. 29-40). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Eco, U. (1995). Anlatı Ormanlarında Altı Gezinti (2 b.). (K. Atakay, Çev.) İstanbul: Can Yayınları.
Epiktetos. (1989). Düşünceler ve Sohbetler. (B. Toprak, Çev.) İstanbul: Meb Yayınları.
Estés, C. P. (2010). Kurtlarla Koşan Kadınlar / Vahşi Kadın Arketipine Dair Mit ve Öyküler (35 b.). (H. Atalay, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Goethe, J. W. von. (1983). Faust (H. İ. Dinamo, Çev.). Yazko.
Fromm, E. (2008). Sevginin ve Şiddetin Kaynağı. (N. İçten, & S. Yurdanur, Çev.) İstanbul: Payel Yayınları.
Han, B.-C. (2015). Şeffaflık Toplumu (2 b.). (H. Barışcan, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Han, B.-C. (2019). Psikopolitika Neoliberalizm ve Yeni İktidar Teknikleri (1 b.). (H. Barışcan, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Hoffer, E. (1968). Toplumda Kitle Hareketleri ve Gerçek İnanç Adamı. (E. Günur, Çev.) İstanbul: Bozak Matbaası.
Horkheimer, M., & Adorno, T. (2014). Aydınlanmanın Diyalektiği (2 b.). (N. Ülner, & E. Ö. Karadoğan, Çev.) İstanbul: Kabalcı Yayınları.
Işık, S. (2014). Foucault‟da Kendilik Etiği ve Sanat Yapıtı Olarak Yaşam. FLSF Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 17, 101-116.
Kearney, R. (2012). Yabancılar, Tanrılar ve Canavarlar Ötekiliği Yorumlamak (2 b.). (B. Özkul, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Korkmaz, R. (2008). Aytmatov Anlatılarında Aşkın Eriştirici ve Dönüştürücü Gücü. Bilig, 1-8.
Krishnamurti, J. (2013). Birey ve Toplum (1 b.). (M. Doğan, Çev.) İstanbul: Omega Yayınları.
Lévinas, E. (2006). Ölüm ve Zaman (N. Başer, Çev.; 1. bs). Ayrıntı.
May, T. (2017). Deleuze: Bir Birey Nasıl Yaşayabilir. (S. Çalcı, Çev.) İstanbul: Kolektif Kitap.
Merleau-Ponty, M. (2016). Göz ve Tin (4 b.). (A. Soysal, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Miegel, F. (1994). Values, Lifestyle and Family Communication. K. E. Rosengren: Pingree, R. Hawkins, U. Johnsson, A. Jönsson, K. Roe, . . . T. Johansson, & K. E. Rosengren (Dü.) içinde, Media Effects and Beyond (s. 180-212). London: Routledge.
Morrison, T. (2019). Ötekilerin Kökeni (2 b.). (C. Demirdöğdü, Çev.) İstanbul: Sel Yayıncılık.
Nietzsche, F. (2010). Güç İstenci. (N. Epçeli, Çev.) İstanbul: Say Yayınları.
Nietzsche, F. (2014). Böyle Buyurdu Zerdüşt. (A. Oflazoğlu, Çev.) İstanbul: İz Yayıncılık.
Nietzsche, F. (2015a). Ecce Homo. (C. Alkor, Çev.) İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
Nietzsche, F. (2015b). İyinin ve Kötünün Ötesinde. (A. İnam, Çev.) İstanbul: Say Yayınları.
Okumuş, E. (2009). Bedene Müdahelenin Sosyolojisi. Şarkiyat(2). https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/115922 adresinden alındı
Özkan: (2015). Nietzsche: Kaplan Sırtında Felsefe (3. bs). Ötüken Neşriyat.
Raptis, B. K. (2014). Masal Gerçekliği. Doğu Batı, 219-237.
Said, E. (2008). Medyada İslam Gazeteciler ve Uzmanlar Dünyaya Bakışımızı Nasıl Belirliyor? (1 b.). (A. Babacan, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Sena, C. (1972). Estetik. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Şahı n, T. (2010). Sosyal Dışlanma ve Yoksulluk İl şk s . Yardım ve Dayanışma Dergisi, 1(2), 71-80. 07 21, 2020 tarihinde http://www.acarindex.com/dosyalar/makale/acarindex1423938559.pdf adresinden alındı
Uygur, N. (1989). Güneşle. İstanbul: Ara Yayıncılık.
Yağbasan, M. (2016). Almanya ve Türkiye Özelinde Kültürlerarası İletişim, Konya: Literatürk Academia.
Zebiri, K. (2018). Çağdaş İngiliz İslamofobisinde Oryantalist Temalar. İslamofobi (s. 255-275). içinde İstanbul: İnsan Yayınları.