ÖĞRETMEN EĞİTİMİNDE FİLM: ÖĞRETMEN ADAYLARININ ‘HER ÇOCUK ÖZELDİR’ FİLMİNİ DEĞERLENDİRMESİ

Öz Tiyatro, edebiyat, mimari, heykel, müzik ve resme ilaveten bir sanat dalı olarak nitelendirilen sinema eğitimde kullanılan bir yöntemdir ve bununla beraber kültürün iletilmesinde önemli bir araçtır. Sinemanın işlevleri arasında bütün insanlığa hitap edebilme, hareketli resim, yazı veya müzik kullanılarak okuryazar olmayan bireylerin bile anlayabilecekleri anlatım olanağı sunabilme, demokratik gelişim sürecini başlatma, insanları eğlendirmenin yanında bilgilendirme ve harekete geçirme gibi işlevleri de vardır. Bu amaç kapsamında kullanıldığı bir diğer alan ise bireylerin eğitimidir. Bu nedenden dolayı, bireylerin bilinçlenmelerinin sağlanmasında sinemanın olumlu etkisinin farkında olan film yapımcıları, insanları etkilemek amacıyla zamanla eğitimde daha çok sinema kullanılmasına ve bu yönde çalışmaların yapılmasına zemin hazırlamışlardır. Araştırmada eğitimciler tarafından sıklıkla kullanılan ‘Her Çocuk Özeldir’ filminin öğretmen adayları tarafından değerlendirmesinin yapılması amaçlanmıştır. Bu çalışma 2017- 2018 eğitim-öğretim yılında Sosyal Bilgiler Öğretmenliği son sınıf öğrencileri ile gerçekleştirilmiştir. Öğrenciler ile toplanılarak ‘Her Çocuk Özeldir’ filmi sınıf ortamında izlenmiştir ve filmin öğretmenlik mesleğine ve kişisel gelişimine katkısı sorulmuştur. Öğrencilerin cevapları incelendiğinde, araştırmaya katılan öğrencilerin tamamı filmin mesleki ve kişisel gelişimlerine olumlu yönde katkısı olduğunu ifade etmiştir. Ayrıca, eğitim durumun düzenlenmesinde uygun yöntemlerin seçiminde önemli olduğu, özel gereksinimli bireylere dair farkındalıkların oluşabileceği ve bireysel farklılıklara daha çok saygı duyulacağı şeklinde mesleki ve kişisel gelişimler sağlanabileceği vurgulanmıştır. Araştırma kapsamında öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Her Çocuk Özeldir, Öğretmen Eğitimi, Sosyal Bilgiler Öğretmen Adayları

ÖĞRETMEN EĞİTİMİNDE FİLM: ÖĞRETMEN ADAYLARININ ‘HER ÇOCUK ÖZELDİR’ FİLMİNİ DEĞERLENDİRMESİ

PDF

___

Birkök, M. C. (2008). Bir toplumsallaştırma aracı olarak eğitimde alternatif medya kullanımı: Sinema filmleri bildirisi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5(2), 1-10.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri (12. bs.). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Champoux, J. E. (1999). Films as a teaching resource. Journal of Management Inquiry, 8(2), 240-251.
Çağlar, A. (2010). 21. yüzyılda okulun değişen rolü ve yeni eğilimlere ilişkin iyimser bazı öngörüler. İçinde Orhan Oğuz, Ayla Oktay, Halis Ayhan (Eds.), 21. Yüzyılda eğitim ve Türk eğitim sistemi (1-40) . Ankara: Pegem.
Çalık, T. ve Sezgin, F. (2005). Küreselleşme, bilgi toplumu ve eğitim. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13(1) 55-66.
Drucker, P. F. (1996). Yeni Gerçekler (5. Baskı). (Çev. B Karanakçı). Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Fraenkel, J., Wallen, N., ve Hyun, H.H. (2012). How to design and evaluate research in education (8th ed.). Boston: McGraw Hill.
Gök, C. (2007). Sinema ve gerçeklik. Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 112-123.
Gökmen, M. (1989). Başlangıçtan 1950’ye kadar Türk sinema tarihi ve eski İstanbul sinemaları. İstanbul: Denetim Ajans Basımevi.
Hauser, A. (1984). Sanatın toplumsal tarihi. Rokoko, klasizim, romantizm, naturalizm, empresyonizm ve film çağı. Yıldız Gölönü (Çev.). İstanbul: Remzi Kitabevi Yayınları.
Kamat, P. (2012). Short essay on the ımpact of films. PreserveArticles.com. http://www.preservearticles.com/2012011821120/short-essay-on-the-impact-of-films.html. adresinden elde edilmiştir.
Kiraz, Z. (2013). Okul örgütü ve yönetimi.. İçinde, Sağlam, A. Ç. (Ed.), Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Maya Akademi.
Nevil, S. A. (2012). Teachers’ perspectives on use of movies in the social studies classroom. Unpublished master's thesis, Ohio University, USA.
Okur, A., Süğümlü, Ü. ve Göçen, G. (2013). Kitaptan uyarlama sinema filmlerinin ortaokul, lise ve üniversite öğrencilerinin okuma eğilimleri üzerindeki etkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(33), 667-685.
Onaran, Ş. Â. (1968). Sinematoğrafik Hürriyet özellikle bu hürriyetin filmlerin ve film senaryolarının kontrolü bakımından değerlendirilmesi. Yayımlanmış doktora tezi, Ankara: T.C. İçişleri Bakanlığı Tetkik Kurulu Yayınları.
Oruç, Ş., ve Sarıbudak, D. (2015). Okul yöneticilerinin ve öğretmenlerin eğitim içerikli filmlerin eğitim ortamlarına etkisine ilişkin görüşleri. Uluslararası Alan Eğitimi Dergisi, 1(1), 19-41
Pektaş, D., Çetin, A., Işık, E. Kırman, A. ve Metin, N. (2017). Üstün yetenekli çocukların konu edildiği filmlerin gelişimsel ve eğitsel açıdan incelenmesi, I. International Scientific and Vocational Studies Congress isimli konferans, Nevşehir, Turkiye.
Saatçioğlu, Ö., Özmen, Ö. ve Sürel Özer, P. (2003). Bilgi okuryazarlığı becerilerinin geliştirilmesinde kütüphanelerin rolü ve Dokuz Eylül Üniversitesi uygulaması. Bilgi Dünyası, 4(1), 45-63.
Şimşek, U. E. (2003). Bilişsel-davranışçı yaklaşımla ve rol değiştirme tekniğiyle bütünleştirilmiş film terapisi uygulamasının işlevsel olmayan düşüncelere ve iyimserliğe etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Tezcan, M. (1972). Toplumsal yaşantımızda sinema ve halk eğitimindeki rolü. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 5(3), 171-204.
Topal, M., ve Tortop, H. S. (2016). Film incelemesi: Little Man Tate filmi’nin üstün yetenekliler eğitimi açısından incelenmesi. Üstün Zekâlılar Eğitimi ve Yaratıcılık Dergisi, 3(1), 61-65
Topal, M.. (2015). Film incelemesi: Vitus Filmi nin üstün yetenekliler eğitimi açısından incelenmesi. Journal of Gifted Education and Creativity, (2), 23. Doi: 10.18200/JGEDC.2015214249.
Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 6(4), 543-559.
Vincent, G.(1993). Sinemanın Yüz Yılı. İstanbul: Evrensel Kültür Kitaplığı.
Yanmaz, P. (2011). Turizm tanıtımında sinemanın rolü. e-gifder, 2, 112-139.
Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Eğitim ve Bilim, 23(112),7-17.
Yıldırım, N., Tüzel, E. ve Yıldırım, V. Y. (2016). Aamir Khan filmlerinin eğitimsel açıdan incelenmesi: 3 Idiots (3 Aptal) ve Taare Zameen Par (Her Çocuk Özeldir) üzerine bir değerlendirme. Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi, (36), 210-244.
Yurdigül, A. (2010). “Recep İvedik: Ötekine karşı gelişen “sorunlu” bir alan olarak gülme edimi”, Ulusal İletişim Kongresi Gülmenin Arkeolojisi ve Medyada Mizah Olgusu Kongresi Bildiriler Kitabı, Erzurum, 769-779.
Yurdigül, A. (2014). Eğitim olgusunun sinematografik anlatıdaki yeri üzerine bir yaklaşım denemesi (“Bal” Filmi Örneği). EKEV Akademi Dergisi, 18(60), 487-502.