İLKOKUL BİRİNCİ SINIFA DEVAM EDEN ÜSTÜN YETENEKLİ ÇOCUKLARIN ZEKA DÜZEYLERİ VE PROBLEM ÇÖZME BECERİLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN BELİRLENMESİ

Öz Üstün yetenekli çocukların normal yaşıtlarına göre bilişsel beceriler bakımından daha ileride oldukları görülmektedir. Problem çözme çocuğun hem iç hem de dış yeteneklerini kullanmasına yardımcı olan, yetenek alanlarını ve sorumluluk alma durumlarını arttıran, bir süreç olup belli bir amaca ulaşılma sürecinde karşılaşılan zorlukların üstesinden gelme çabası olarak da tanımlanmıştır. Üstün yetenekli çocukların karşılaştıkları her bir problem varolan potansiyelin harekete geçirilmesini sağlayacaktır. Problem durumlarıyla yüzleşen ve bu problemlere çözüm bulmakta zorlanan üstün yetenekli çocukların asıl potansiyellerine ulaşması yolunda önemli bir adım atılmış olacaktır.Bu çalışmada Kırşehir Bilsem’e devam eden üstün yetenekli çocukların zeka düzeyleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkiyi incelenmektedir. Çalışmada Nedensel Karşılaştırma Yöntemi kullanılmıştır. Öğretmenleri tarafından aday bildirim formuyla bildirilen çocuklara Wisc-R IV uygulanmıştır. Testler farklı zamanlarda ve bireysel olarak uygulanmıştır. Zeka düzeyleri belirlenen bu öğrencilere “Problem Çözme Becerileri Ölçeği” de uygulanarak aradaki ilişki incelenmiştir. İstatistiksel açıdan anlamlı olmamakla birlikte en yüksek korelasyon WISC_R zeka testi sonuçları ile “Problem Çözme Becerileri Ölçeği Toplamı” arasındadır p=0,077; r=0.470 . Korelasyon katsayısı değeri r=0,470 olması nedeniyle karşılaştırılan iki değer olan Wisc-R zeka testi sonuçları ile Problem Çözme Becerileri Ölçeği Toplam puanı arasında orta düzeyde 0,30-0,70 arası pozitif bir ilişki vardır.

Anahtar Kelimeler:

Üstün yetenek, Problem çözme eğitimi, Wisc-r

İLKOKUL BİRİNCİ SINIFA DEVAM EDEN ÜSTÜN YETENEKLİ ÇOCUKLARIN ZEKA DÜZEYLERİ VE PROBLEM ÇÖZME BECERİLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN BELİRLENMESİ

PDF

___

Akarsu, F. (2001). Üstün Yetenekli Çocuklar, Aileleri ve Sorunları. Ankara: Eduser Yayınları

Arı, R. ve Seçer, Z. (2003). Farklı ana baba tutumlarının çocukların psikososyal temelli problem çözme becerilerine etkisinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10, 451-464.

Aydoğan, E. Y. (2004). İlköğretim ikinci ve dördüncü sınıf öğrencilerine genel problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Aydoğan, Y. (2012). Problem Çözme ve Problem Çözme Becerilerinin Desteklenmesi. Ankara: Özgünkök.

Bellmann, A. (2003). “Effectiveness of social problem-solving program in preschool children with developmental deficits” ZeitschriftfürPadagogische Psychology.17(1).(p.27-41).

Binet, A., & Simon, T. (1961). The development of intelligence in children.

Bingham, A. (2004). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi, (Çev.: A. Ferhan Oğuzkan), 6. Basım. İstanbul: Millî Eğitim.

Sternberg, R. J. (2004). Culture and intelligence. American psychologist, 59(5), 325.

Chung, K. H.,& Tam, Y. H. (2005). Effects of cognitive-based instruction on mathematical problem solving by learners with mild intellectual disabilities. Journal of Intellectual and Developmental Disability, 30, 207- 216

Çağlar,D. (2004). Üstün yetenekli öğrencilerin özellikleri, I.Türkiye Üstün Yetenekli Çocuklar Kongresi Seçilmiş Makaleler Kitabı,İstanbul.

Dağlıoğlu, H. E. (1995). İlkokul 2.-5. sınıflara devam eden çocuklar arasından üstün yetenekli olanların belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

English, L. D. (2007). Interdisciplinary modelling in the primary mathematics curriculum. Mathematics. essential research, essential practice, 275-284.

Gardner, W. R., & Gardner, H. R. (1983). Principles of water management under drought conditions. In Developments in Agricultural and Managed Forest Ecology, 12, 143-155.

Hune, J.B.& Nelson, C.M. (2002) Effects of Teaching a Problem-solving Strategy on Preschool Children with Problem Behavior” Behavioral Disorders.27(3), 185-227.

Johnson, J,L. (2000). Preventing conduct problems and increasing social competence in high-risk preschoolers. A Doctoral Dissertation Regent University, Virgina.

MEB (1991). Üstün Yetenekli Çocuklar ve Eğitimleri Raporu. Ankara: Milli Eğitim

Piaget, J. (1952). The origins of intelligence in children (M. Cook, Trans.). New York, NY, US.

Şahin, Z. (2000). Çocukların psiko- sosyal temelli problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (6), 451- 470.

Terman, L. M., Baldwin, B. T., Bronson, E., & De Voss, J. C. (1926). Mental and physical traits of a thousand gifted children (Vol. 1). Stanford, CA: Stanford University Press.

Terzi, Ş.(2003).Altıncı sınıf öğrencilerinin kişiler arası problem çözme beceri algıları, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, l(2):221-232

Thornton, P. H. (1999). The sociology of entrepreneurship. Annual review of sociology, 25(1), 19-46.

Thurstone, L. L. (1924). The nature of general intelligence and ability (III). British Journal of Psychology, 14(3), 243.

Walker, S.,Irving, K., ve Berthelsen, D. (2002). Gender in fluences on preschool children’s social problem- solving strategies, The Journal of Genetic Psychology, 163(2).

Webster-Stratton, C., Reid, M. J., & Hammond, M. (2001). Preventing conduct problems, promoting social competence: A parent and teacher training partnership in Head Start. Journal of clinical child psychology, 30(3), 283-302.

Weschler, D. (1998). Weschler memory scale ((WAIS-III)). New York: Psychological Corporation.