5-6 YAŞ ÇOCUKLARIN SOSYAL BECERİLERİNİN BAZI DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ *

Bu araştırmanın amacı, okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 5-6 yaş çocukların sosyal becerilerinin bazı değişkenlerle olan ilişkisini incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu 300 çocuk oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Sosyal Beceri Değerlendirme Ölçeği (SBDÖ) ve Sosyo-demografik bilgi formu kullanılmıştır. Analizler sonucunda, okul öncesi eğitime devam eden 5- 6 yaşındaki çocuklar içerisinde, daha önceden okul öncesi eğitimi alan çocukların sosyal becerilerinin, almayan çocuklara göre daha yüksek olduğu ortaya çıkmıştır, ayrıca baba eğitim seviyesi arttıkça çocukların sosyal becerilerinin arttığı belirlenmiştir. Ailelerin sosyoekonomik düzeyi ve çocukların cinsiyetlerinin de sosyal becerileri etkilediği bulgusuna ulaşılmıştır. Bu bulgular ışığında, çocukların sosyal becerilerinin gelişimine yönelik araştırmacı ve eğitimcilere önerilerde bulunulmuştur.

EXAMINATION OF SOCIAL SKILLS OF 5-6 YEARS OLD CHILDREN IN TERMS OF SOME VARIABLES

The purpose of this study is to examine the social skills of five and six years old children attending pre-school in relation to some variables that influence their social skills. The study group of this research consists of 300 children. The Social Skill Assessment Scale and the socio-demographic information form were used as data collection tools in the study. At the end of analysis it was found out that among five and six years old pre-school children the ones who previously had preschool education have more advanced social skills than the ones who had not. Moreover, it was found that the level of father's education had a strong positive effect on the childrens social skills. The socioeconomic status of the family and the gender of the children also had an impact on the level of children's social skills. Based on these findings, some suggestions are offered to researchers and educators to develop the social skills of preshool children.

PDF

___

Akbaş, C. S. (2005). Okul öncesi eğitime devam eden altı yaş grubu çocukların sosyal problem çözme becerilerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi/ Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Altınköprü, T. (2003). Çocuğun Başarısı Nasıl Sağlanır? İstanbul: Hayat Yayıncılık. Antia Shirin, D., & Kreimeyer Kathryn, H. (1988). Maintenance of positive peer İnteraction in preschool hearing- impaired children, The Volta Review, 18(4), 325-327.
Atılgan, G. (2001). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden ve etmeyen ilköğretim I. kademe I.devre çocuklarının sosyal beceri özelliklerinin karsılaştırılması. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Avcıoğlu, H.(2001). İşitme engelli çocuklara sosyal becerilerin öğretilmesinde işbirlikçi öğrenme yaklaşımı ile sunulan öğretim programının etkililiğinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Avcıoğlu, H. (2007). Sosyal becerileri değerlendirme ölçeğinin (4-6 yaş) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 87-101.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E. , Karadeniz, Ş., Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem a Yayınları.
Chaplin T.M., Cole P.M., & Zahn-Waxler C. (2005). Parental socialization of emotion expression: Gender differences and relations to child adjustment. Emotion, 5 (1), 80-88.
Çağdaş, A. (2009). Anne-baba-çocuk iletişimi. Ankara: Kök yayıncılık. Çağdaş, A. & Seçer, Z. (2002). Çocuk ve ergende sosyal ve ahlak gelişimi. İstanbul: Nobel Yayınevi.
Çetin, F., Alpa, B, A. & Albayrak, K., D. (2003). Araştırmadan Uygulamaya Çocuklarda Sosyal Beceriler Grup Eğitimi. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Dinç, B. (2002). Okul öncesi eğitimin, 4-5 yaş çocuğunun sosyal gelişimine etkileri konusunda öğretmen görüşleri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Anadolu Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Elibol, G., S. (2008). 5 yaş çocuklarının sosyal becerilerinin bazı değişkenler açısından değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Gander, M. J. & Gardiner, H.W. (1993). Çocuk ve ergen gelişimi (Çev. A. Dönmez, N. Çelen ve B. Onur). Ankara: İmge Kitabevi.
Jamyang-Tshering K. (2004). Social competence in preschoolers: An evaluation of the psychometric properties of the preschool Social Skills Rating System (SSRS) (Unpublicated Doctoral Dissertation). USA: Pace University.
Kapıkıran, A. N., Ivrendi, B. A. & Adak, A. (2006). Okul öncesi çocuklarında Sosyal Beceri: Durum Saptaması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19. 19-28.
Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın.
Koçak, N. & Tepeli, K. (2004). 4-5 yaş çocuklarında sosyal ilişkiler ve işbirliği davranışlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Marmara Kurt, F. (2007). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden beş-altı yaş çocuklarının sosyal uyum ve becerilerine proje yaklaşımlı eğitim programlarının etkisinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
McLoyd, V. C. (1998). Socioeconomic disadvantage and child development. American Psychologist, 53, 185-204. Merrel.
Özaydın, L. (2006). Arkadaşlık becerilerini geliştirme programının özel gereksinimi olan ve olmayan okul öncesi çocuklarının sosyal etkileşimlerine etkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Parker, J. G., & Asher, S. R. (1987). Peer relations and later personal adjustment: Are low-accepted children at risk?. Psychological Bulletin, 102(3), 357-389.
Rutherford, R., Mathur, B., Sarup, J., Quinn, R. & Mary, M. (1998). Promoting social communication skills through cooperative learning and direct instruction. Journal Citation: Education and Treatment of Children, 21(3), 354-369.
Ryder, V. (1995). Parents and their children. South Holland, IL: Goodheart-Wilcox Company, Inc.
Seven, S. (2008 ). Yedi-sekiz yaş çocuklarının sosyal becerilerinin incelenmesi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18 (2), 151-174.
Sucuoğlu, B. & Özokçu, O. (2005). Kaynaştırma öğrencilerinin sosyal becerilerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 6 (1), 41-57.
Tabachnick, B. G. & Fidell, L.S. (2007). Using multivariate statistics. Boston: Pearson International Edition.
Tüy P., S. (1999). 3-6 yaş arasındaki işitme engelli ve işiten çocukların sosyal beceri ve problem davranışları yönünden karşılaştırılmaları. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi/ Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Uğur, H. (1998). Anasınıfı eğitiminin sosyalleşmedeki rolü ve öğrencileri sosyalleştirme açısından özel ve devlet anasınıflarının karşılaştırılması. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi. Sakarya.
Updegraff, K. A., McHale, S. M., & Crouter, A.C. (2001). Parents involvement in adolescent peer relationships: A comparison of mothers and fathers roles. Journal of Marriage and Family, 63, 655-668.
Vural, D.E. (2006). Okul öncesi eğitim programındaki duyuşsal ve sosyal becerilere yönelik aile katılımlı sosyal beceri eğitim programının çocuklarda sosyal becerilerin gelişimine etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Wentzel, K.R., & Erdley, C.A. (1993). Strategies for making friends relations to social behavior and peer acceptance in early adolescence. Developmental Psychology, 29(5), 819-826.
Yavuzer, H. (1999). Çocuk psikolojisi (16. Basım). İstanbul: Remzi Kitabevi.