Ahmet Muhip Dıranas, Cumhuriyet dönemi saf şiir ekolünden beslenen önemli simalarından biridir. Dıranas, hocası Ahmet Hamdi Tanpınar’ın tavsiyesiyle Baudelaire’in izinden gitmeye çalışır. Selefleri Yahya Kemal ve Tanpınar gibi tek şiir kitabıyla yetinen Dıranas’ın şiirlerinde, hüzün ve karamsarlık fazlasıyla belirgindir. Çocukluğundan itibaren içine doğduğu toplumun geçirdiği badireler, kendi ailesinin yoksulluk ve yoksunluğu, şairin mizacıyla yoğrularak karamsar dizelere dökülmüştür. Eşiyle birlikte geçen uzun evlilikleri, çocuksuz ve meşakkatli geçmiştir. Dergilerde yayınladığı şiirlerini bir araya getirerek oluşturduğu Şiirler’deki tematik ağırlığı tespit etmeye çalışırken farkına vardığımız kederli dizelerin “gece” etrafında yoğunlaştığını görmekteyiz. Bu bağlamda gece, şairin yaşamıyla şiirlerini buluşturan bir yerlem olarak önem kazanmaktadır. Şairin ruhsal ve düşünsel dünyasını kaplayan karamsarlık ve melal, tüm şiirlerine gecenin farklı tonları olarak yansımıştır. Böylece yazdığı ilk şiirinin ilk dizesinde tüm koyuluğuyla kullanılan gece, onun şiir çizgisini birbirine bağlayan ince bir şerit olarak son şiirine kadar devam etmiştir.