Tüm dünyada ve ülkemizde, Solanaceae familyası içerisinde yetiştiriciliği en fazla yapılan sebze türü domatestir. Domatesle ilgili yapılan ıslah çalışmalarında kullanılabilecek farklı gen kaynaklarının belirlenmesi önem taşımakta, bu nedenle yerel çeşitler her zaman ilginç bulunmaktadır. Bu çalışmada 2 adedi ticari ve 59 adedi yerel çeşit olmak üzere toplamda 61 genotip kullanılmıştır. Türkiye’nin değişik yörelerinden toplanarak gen bankasında muhafaza edilen yerel genotiplere ait bitkiler Eskişehir ve Bilecik lokasyonlarında 2012 yılı yaz periyodunda açık arazide yetiştirilmiştir. Bu materyaller arasındaki varyasyon morfolojik olarak her iki lokasyonda da araştırılmıştır. Yerel genotipler içerisinde yer çeşitlerinden 107 (Mersin,TR 72511) ve 137 (Balıkesir, TR 62613)’nin; sırık çeşitlerden de 201 (Antalya,TR 69155), 226 (Kütahya,TR 64126) ve 249 (Yozgat, TR 71376) no’lu örneklerin; varyasyonu yükselten genotipler olduğu tespit edilmiştir. Lokasyonlar arasındaki sıcaklık ve ışık dalga boyu farklılıklarının varyasyonu etkilediği ve dolayısıyla genotip x çevre interaksiyonundan bahsedilmesinin mümkün olduğu görülmüştür. Yerli domates materyali içerisinde koyu kırmızı renkteki 213 (Adana, TR 72501), 116 (Muğla, TR 61675), 265 (Van, TR 40507) no’lu genotipler çeşitli özellikleri bakımından dikkat çekmiş ve bu genotiplerin ıslah açısından potansiyele sahip olduğu düşünülmüştür.

All over the world and in our country, tomato is the species grown at the highest amount within the Solanaceae family. Identification of the different gene sources that can be used in breeding studies related to tomato is important; therefore, local varieties are always found to be interesting. In this study, 61genotypes consisting of two commercial varieties and 59 local genotypes collected from different regions of Turkey were used. The local genotypes stored in the gene bank were grown in the open field in summer period in2012 inEskişehir and Bilecik. Variations between these materials were morphologically investigated in both locations. Within local genotypes, dwarf (determinate) varieties numbered 107 (Mersin, TR 72511) and 137 (Balıkesir, TR 62613); and indeterminate varieties numbered 201 (Antalya, TR 69155), 226 (Kütahya, TR 64126) and 249 (Yozgat, TR 71376) were determined as genotypes to have raised the variation. It can be mentioned that the differences between temperatures and light wavelengths of the location saffected the variation and thus the genotype x environment interactions were found to be possible. Within local tomato materials, genotypes in dark red color numbered 213 (Adana, TR 72501), 116 (Muğla, TR 61675), 265 (Van, TR 40507) attracted attention in terms of various characteristics and were assumed to have potential for breeding.