Noise Barrier in Intra-City Transportation

Hızlı kentleşme, göç ve nüfus artışı kentlerin taşıma kapasitesini zorlamakta ve buna bağlı olarakmevcut kentsel altyapı yetersiz kalmaktadır. Metropol kentlerde sosyal hayatta yaşanan gelişmeler,teknolojik ilerleme ve bunlara bağlı olan hareketlilik artışı, gürültünün de kaçınılmaz olarak insanhayatına girmesine sebep olmuştur. Özellikle kent içi ulaşımda otoyolların uzunluğunun ve sayısınınartması ve değişen hayat standartları nedeniyle trafikteki gürültü kirliliğini önlemek için kent içindeuygulanan hızlı artışlar ve yoğunlaşmalar, şehir ve anayollarda gürültü kirliliğine neden olmaktadır. Kentiçi ulaşımdan kaynaklı gürültü kirliliğini önlemede/azaltmada gürültü önleyici yapı türlerikullanılmaktadır. Bu yapılardan gürültü perdeleri ve canlı materyal olarak bitki örtüsü aktif bir roloynamaktadır. Bu çalışmada, kent içi ulaşımdan kaynaklı gürültü kaynakları tanımlanmış ve gürültükirliliğini azaltmaya yönelik önlemlerin etkinliği tartışılmıştır.

Kent İçi Ulaşımda Gürültü Perdeleri

Rapid urbanization, migration and population growth induced demands exceed the carryingcapacity of the cities and thus the existing urban infrastructure becomes insufficient. Developments insocial life in the metropolitan cities, technological progresses and the related increase in the movementscaused introduction of noise to the people s lives. Increase in the length and number of the highways forintra-city transportation in addition to changing life styles cause an increase in the densities, which resultsin noise pollution in the cities and on the main roads. Noise preventing structures are used toprevent/reduce the noise pollution caused by intra-city transportation. Among these structures, noisebarriers and plants as live materials play an active role. In this study, noise sources in the intra-citytransportation are described and effectiveness of the measures to reduce noise pollution is discussed.

PDF

___

Alparslan E (1987). Karayollarında Gürültüye Karşı Peyzaj Mimarlığı Açısından Alınabilecek Önlemler.
Dokuz Eylül Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Şehir ve Planlama Bölümü Semineri, İzmir, PP: 13.
Anonymous (1986). Gürültü Kontrol Yönetmeliği. 11 Aralık 1986 Tarih ve 19308 Sayılı Resmi Gazete. Yürütme ve İdare Bölümü, Kültür Ofset, Ankara.
Anonymous (2008). Çevre ve Orman Bakanlığı: Çevresel Gürültü Yönetimi İle İlgili AB Direktifinin Uyumlaştırılması ve Uygulanması. Avrupa Birliği Eşleştirme Projesi Tr/2004/Ib/En/02. http://gurultu.cevreorman.gov.tr/gurultu/Files/Gurultu/Dokumanlar. pdf.
Anonymous (2014). Taşıtlarda ses ve titreşimler.htm (accessed 08.01.2014). Bendtsen H (1999). The nordic prediction method for road traffic noise, The Science of the Total Environment. 235(1-3): 331-338.
Cook DI, Hoverbeke DF (1977). Suburban noise control with plantings and solid barrier combinations. Research Bulletin, EM: 100, 74 P, Lincoln.
Çalış M (2007). Karayolu Gürültüsü ve Gürültü Perdelerinin Ekonomik Analizi. İstanbul Teknik Üniversitesi Fen bilimleri Enstitüsü İnşaat Müh. Anabilim Dalı, İstanbul.
Çepel N (1994). Peyzaj Ekolojisi. İ.Ü. Orman Fakültesi Yayın No.429, Tekirdağ.
Çepel N (2002). Ekolojik Sorunlar ve Çözümleri. Tübitak Popüler Bilim Kitapları, Tübitak Yayınları. İstanbul, 48-62.
Demirel Ö, Kalın A, Ustasüleyman T (1997). Trabzon kenti kirlilik araştırması kapsamında çevre gürültüsü sorunun incelenmesi. K.T.Ü. Orman Fak. Peyzaj Mimarlığı Bölümü (Yayınlanmamış), Trabzon.
Ergun ON, Kulein A (1992). Samsun şehir merkezinde yanlış yerleşimden kaynaklanan gürültü kirlenmesi. Türk Devletleri Arasında I. İlmi İşbirliği Konferansı, Lefkoşe, KKTC. 227-236.
Finke L (1980). Kent planlaması açısından yeşil alanların kent iklimi ve kent havasını iyileştirme yetenekleri. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi. 30: 225-255.
Harris RA (1986). Vegatative barriers: An alternative highway noise abatement measure. Noise Control Engineering Journal. 27: 34-38.
Karabiber Z (1991). Gürültü insan etkileşimi. Türkiyede Çevre Kirlenmesi Öncelik Sempozyumu, İstanbul, Türkiye, 1: 458-470.
Knudsen VD (1978). Acoustial Designing in Architecture. Acoustial Society of America. USA.
Kurra S (1982). Çevre gürültüsü ve İstanbulda bir uygulama. Çevre 82 Sempozyumu, Haziran, İzmir, Türkiye.
Kurra S (1990). İstanbulda gürültü kirliliği sorunu. İstanbulun Çevre Sorunları ve Çözümleri Sempozyumu, İstanbul, Türkiye, 335-347.
OECD (1995). Road Transport Research, Roadside Noise Abatement, Paris.
Tekalan ŞA (1991). Gürültünün işitme ve diğer sistemler üzerine etkileri. Ekoloji Çevre Dergisi. 1: 2-11.
Ünver E (2008). Trafik ve Rekreasyonel Kullanım Kaynaklı Gürültü Kirliliğinin Belirlenmesi: Çorlu Örneği. Namık Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Hatay, sf:90.
Ürgenç S (1990). Genel Plantasyon ve Ağaçlandırma Tekniği. İ.Ü. Orman Fakültesi Yayın No. 407, İstanbul.
Walker DD (1991). Planting Design. Van Nastrand Reinhob, New York, USA.
Whitcomb C, Stowers J (1974). Stop Noise with Hedges. Horticulture. Volume II, Number 4, Boston, USA.
Yazgan M (1979). Karayollarında gürültü sorunu ve peyzaj mimarlığı. Birinci Çevresel Yönlendirme Eğitim Semineri, Başbakanlık Çevre Müst. Seminer Dizisi: 6, Ankara.
Yücel M (1995). Çevre Sorunları. Ç.Ü. Ziraat Fak. Ders Kitabı, Yayın No: 150, Adana.