Kurތanތda D൴n AdamlarÕna YapÕlan Eleút൴r൴ler

Kurތanތda d൴n kavramÕ, Y ce Allahތa n൴spetlehâk൴m൴yet, ൴taate zorlama, hesap sorma, ceza;൴nsana n൴spetle tesl൴m൴yet ve ൴taat anlamlarÕnagelmekted൴r. Bu ൴k൴ y|nl m nasebet൴ sa÷layan൴se, ൴lâhî kanunlardÕr. ùayet toplumda ൴lâhvh k mler ൴cra ed൴l൴yorsa, AllahތÕn d൴n൴ne tab൴൴olunmuú demekt൴r. Fakat ൴lâhv h k mler dÕúÕndabaúka unsurlarÕn egemenl൴÷൴ yürürlükte ൴se,AllahތÕn d൴n൴ ben൴msenmem൴ú manasÕna gel൴r.³D൴n adamlarÕ ,klas൴k øslâmv l൴terat rde bulunmayan b൴r kavramdÕr. Tar൴h boyunca, d൴n ൴le d൴nadamlarÕ arasÕnda oldukça yakÕn b൴r ൴l൴úk൴ oldu-÷u g|r lmekted൴r. D൴n adamlarÕ, toplumda d൴n൴gelene÷൴n teúekkülünde ve e÷൴t൴m-|÷ret൴myoluyla sonrak൴ nes൴llere aktarÕlmasÕnda baúlÕcaakt|r olmuúlardÕr. Öte yandan k൴m൴ ൴nsanlar,Y ce AllahތÕn d൴n൴n൴ ve k൴tabÕnÕ b൴r kenara bÕrakarak d൴n adamlarÕnÕn yorumlarÕnÕ ben൴msem൴úlerd൴r. D൴n adamÕ sÕnÕfÕ genelde men¿ b൴rça÷rÕúÕm yapmaktadÕr. Ancak d൴n adamlarÕ,d൴n൴n |z ne ve kaynaklarÕna sadÕk kaldÕklarÕoranda d൴n൴n yaúanmasÕnda ve sonrak൴ nes൴llereaktarÕlmasÕnda olumlu katkÕlarÕ olmuútur. ÇalÕúmamÕzda Kurތanތda d൴n adamlarÕna yapÕlaneleút൴r൴ler mevzusu ൴úlenece÷൴ ൴ç൴n, a÷ÕrlÕklÕolarak d൴ne men¿ etk൴s൴ olan d൴n adamlarÕ; buetk൴n൴n sebep ve sonuçlarÕ ele alÕnmaya çalÕúÕlacaktÕr.

Cr৻t৻c৻sm Made to Clergymen ৻n the Qurʼan

In the Qurʼan, the expression of religion gives authority to Almighty God, to force obedience, to ask for an account, to punish, and also it requires surrender and obedience for human beings. It is the divine laws that provide this two-way relationship. If divine judgments are exercised in society, it means that the society is subjected to the religion of God. But if the sovereignty of another element other than the divine judgment is in force, it means that Godʼs religion has not been adopted. The concept of “clergyˮ is a concept not found in classical Islamic literature. Throughout history, it has been observed that there was a very close relationship between religion and the clergy. Clergymen have been the main actors in the formation of religious tradition in society and in transferring them to the next generations through education. On the other hand, some people have left the religion and the book of Almighty aside and adopted the comments of the clergy. The clergyman class generally makes a negative connotation. Clergymen contributed positively to the survival of religion and their transfer to the next generations, as long as they remained true to the divine religion. However, since the subject of criticism of the clergy in the Qurʼan will be covered in our study, clergy who have a negative effect on religion; we will try to address the causes and consequences of this effect.

PDF

___

Akseki, A. H. (ts). İslâm Dini. Ankara: Gaye Matbaası.
Âlûsî, Ş. (ts). Rûhuʼl-Meʻânî fî Tefsîriʼl-Kurʼaniʼl-ʻazîm. Beyrut: Dâru İhyâiʼt-Türâsiʼl-ʻArâbî.
Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmâîl. (1992). Sahîhuʼl-Buhârî. İstanbul: Çağrı Yayınları.
Cürcânî, Seyyid Şerîf Ali b. Muhammed. (1993). Muʻcemuʼt-Tâʻrifât. el-Minşâvî, M. S. (Thk.). Kahire: Dârüʼl-Fazîlet.
Çantay, H. B. (1993). Kurʼan-ı Hakîm ve Meâl-i Kerîm. İstanbul: RÎsale Yayınları.
Çelebi, İ. (2001). Kâhin. DİA. İçinde. (Cilt. XVII, ss. 171–172). Ankara: TDV Yayınları.
Ebû Dâvûd, Süleyman b. Eşʻas es-Sicistânî. (1981). Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları.
Elmalılı, M. H. Y. (2014). Hak Dini Kurʼan Dili. Karaçam, İ., Işık, E.,
Bolelli, N., Yücel, A. (Sad.). İstanbul: Azim Dağıtım.
Esed, M. (1999). Kurʼan Mesajı. Cahit, K., Ertürk, A. (Çev.). İstanbul: İşaret Yayınları.
Ezherî, Ebû Mansûr Muhammed b. Ahmed. (ts). Tehzîbüʼl-lüga.
Hârûn, A. (Thk.). Kahire: Dârüʼl-Mısriyye liʼt-Teʼlif veʼtTerceme.
Firûzâbâdî, Ebû Tâhîr Muhammed b. Yaʼkûb. (2008). KâmûsüʼlMuhît. Kahire: Dârüʼl-Hadîs.
Harman, Ö. F. (2001). Kâhin. DİA. İçinde. (Cilt. XVII, ss. 170-171). Ankara: TDV Yayınları.
Heyet. (2012). Kurʼan Yolu Türkçe Meâl ve Tefsîr. Ankara: DİB Yayınları.
İbn Aşûr, Muhammed b. Tâhîr. (1984). Tefsîrüʼt-Tahrîr veʼt-Tenvîr. Tunus: Dârüʼt-Tunusiyye.
İbn Atiyye, Ebû Muhammed Abdülhak b. Gâlib. (2001). Muharrerüʼlvecîz fî tefsîriʼl-kitâbiʼl-ʻazîz. Muhammed, Abdusselâm Abduşşâfî. (Thk.). Beyrut: Dârüʼl-Kütübiʼl-İlmiyye.
İbn Cevzî, Cemâluddîn Ebûʼl-Ferec Abdurrahmân b. Ali. (2001). Zâdüʼl-Mesîr fî İlmiʼt-Tefsîr. Mehdî, Abdurrezzâk. (Thk.). Beyrut: Dârüʼl-Kütübiʼl-ʻArâbiyye.
İbn Kesîr, İmâduddîn Ebûʼl-Fidâ İsmâîl. (1994). Tefsîrüʼl-Kurʼaniʼlʻazîm. Riyâd: Mektebetu Dârüʼs-Selâm.
İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezîd Kazvînî. (1992). Sünenu İbn Mâce. İstanbul: Çağrı Yayınları.
İbn Manzûr, Ebûʼl-Fadl Cemâluddîn Muhammed. (ts). Lîsânüʼl-ʻArâb. Beyrut: Dârü Sadr.
İzutsu, T. (ts). Kurʼanʼda Allah ve İnsan. Ateş, S. (Çev.). Ankara: Kevser Yayınları.
Karslı, İ. H. (2010). Kutsal Kitaplara Göre din Adamları. Ankara: TDVY.
Kâsımî, M. C. (2003). Mehâsinüʼt-teʼvîl. Beyrut: Dârüʼl-Kütübiʼlİlmiyye. Kurtubî, Ebû Abdullah Muhammed b. Ahmed b. Ebû Bekr. (1985).
Câmîʼ li Ahkâmiʼl-Kurʼan. Beyrut: Muessesetüʼr-Risâle.
Kutûb, S. (2003). Fî Zilâliʼl-Kurʼan. Beyrut: Dârüʼş-Şuruk.
Kuzgun, Ş. (1997). Hâmân. DİA. İçinde. (Cilt. XV, ss. 436–437). Ankara: TDV Yayınları.
Mâverdî, Ebûʼl-Hasan Ali b. Muhammed. (ts). en-Nuket veʼl-Uyûn Tefsîrüʼl-Mâverdî. Seyyid b. Abdulmaksûd b. Abdurrahîm. (Thk.). Beyrut: Dârüʼl-Kütübiʼl-İlmiyye.
Mevdûdî, Ebûʼl-Aʼlâ. (1991). Tefhîmuʼl-Kurʼan. Heyet. (Trc.). İstanbul: İnsan Yayınları.
Mevdudi, Ebuʼl-Aʼlâ. (2001). Kurʼanʼın Dört Temel Terimi. Osmanoğlu, M. (Çev.). İstanbul: Özgün Yayınları.
Moşe Farsî. (2020). Tora ve Aftara. İstanbul: Gözlem Yayıncılık.
Râğıb Isfahânî, Ebûʼl-Kâsım Hüseyin b. Muhammed. (ts). Müfredât fî Garîbiʼl-Kurʼan. Beyrut: Dârüʼl-Marife.
Râzî, Fahruddîn, Muhammed b. Ömer. (1981). Tefsîruʼl-Kebîr. Beyrut: Dârüʼl-Fikr.
Reşîd Rızâ, M. (ts). Tefsîrüʼl-Menâr. Lübnan: Dârüʼl-Marife. Sâbûnî, M. Ali. (ts). Safvetüʼt-Tefâsîr. Kahire: Dârüʼl-Hadîs.
Sâʼdî, Abdurrahman b. Nasır. (2000). Teysîrüʼl-Kerîmiʼr-Rahmân fî Tefsîri Kelâmiʼl-Mennân. Beyrut: Müessesetüʼr-Risâle.
Suyûtî, Ebûʼl-Fadl Celâleddin Abdurrahmân b. Ebû Bekr. (2003). Durrüʼl-Mensûr fî Tefsîriʼl-Meʼsûr. Kahire: Merkezü Dirâsetiʼl-Arâbiyye.
Tâberî, Ebû Cafer Muhammed b. Cerîr. (1988). Câmîuʼl-Beyân ʼan Teʼvîli Âyiʼl-Kurʼan. Beyrut: Dârüʼl-Fikr.
Tirmîzî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevra. (1992). Sünenüʼt-Tirmizî. İstanbul: Çağrı Yayınları.
Zebîdî, Ebüʼl-Feyz Murtazâ Muhammed Huseynî Vasıtî. (ts). TâcüʼlArûs min Cevâhiriʼl-Kâmûs. Beyrut: Dârüʼl-Kütübiʼl-İlmiyye. Zemahşerî, Ebûʼl-Kâsım Cârullah Mahmûd b. Ömer. (1987). Keşşâf ʼan Hakâikiʼt-Tenzîl ve Uyûniʼl-Ekâvîl fi Vücûhiʼt-Teʼvîl. Beyrut: Dârüʼl-Kitabüʼl-ʻArâbî.