Ali Murat ALPARSLAN, Seher YASTIOĞLU, Ahmet Sait ÖZKUL

Psikolojik/Duygusal İyi Oluşta Geribildirimin Rolü: Araştırma Görevlileri Üzerinde Bir Araştırma

Çalışmanın amacı araştırma görevlilerinin psikolojik ve duygusal iyi oluşları üzerinde içsel motivasyon ile birlikte geribildirimin rolünü incelemektir. Çalışma kapsamında uzman görüşleri, odak grup görüşmeleri ve pilot araştırma aracılığı ile örnekleme uyarlanmış Etkin Geribildirim Ölçeği geliştirilmiştir. Sonrasında anket yöntemi ile saha araştırması yapılmış, yapısal eşitlik modellemesi yaklaşımı ile akademik danışmanlardan (ADG) ve bölüm başkanlarının alınan geribildirimlerin (BBG) etkisini incelemek üzere 278 araştırma görevlisinin verisi üzerinde iki ayrı model test edilmiştir. Araştırmanın bulgularına göre; BBG'nin araştırma görevlilerinin işyerinde duygusal iyi oluşuna, ADG'den daha fazla etkili olduğu görülmüştür. ADG ise araştırma görevlilerinin psikolojik iyi oluşlarına ve içsel motivasyonlarına, BBG'den daha fazla etki etmektedir. Her iki gruptan alınan geribildirimlerin hem psikolojik hem de duygusal iyi oluşu anlamlı ve yüksek düzeyde artıran içsel motivasyona etkisinin anlamlı ve önemli düzeyde olduğu görülmüştür. Ayrıca iyi oluşlarda etkili olan geribildirim özellikleri; geribildirimde diyaloğa izin verilmesi, geliştirme ve yardım etme amaçlı yapılması, objektif olması, daha fazla olumlu olması ve çözüm önerisi içermesi olarak tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Duygusal iyi oluş, geribildirim, içsel motivasyon, psikolojik iyi oluş

The Role of Feedback in Psychological/Emotional Well-Being: A Study on Research Assistants

The aim of the study is to examine the role of feedback and intrinsic motivation on research assistants' psychological and emotional well-being. First, an Effective Feedback Scale adapted to sampling was developed through expert opinions, focus group interviews and piloting. Afterwards, a field survey was conducted, and two separate models were tested on the data of 278 research assistants to examine the effect of the feedback received from academic advisors (feedback of academic advisor, FAA) and department heads (feedback of department heads, FDH) with the structural equation modeling approach. It was found that the FDH is more effective than the FAA on the emotional well-being of research assistants in the workplace. The FAA has a greater impact on the psychological well-being and intrinsic motivation of research assistants than the FDH. The effect of feedback received from both groups was significant on intrinsic motivation, which increased both psychological and emotional well-being significantly. In addition, the feedback characteristics that had a positive effect on well-being were identified as allowing dialogue in giving feedback, giving it for development and assistance, its being objective and positive, and including a solution proposal.

Keywords:

Emotional well-being, feedback, intrinsic motivation, psychological well-being,

PDF

___

Aguinis, H., Gottfredson, R. K., & Joo, H. (2012). Delivering effective performance feedback: The strengths-based approach. Business Horizons, 55(2), 105–111.
Bartnik, W., & Cwil, M. (2017). Continuous feedback as a key component of employee motivation ımprovement - A railway case study based on the placebo effect. Proceedings of the 50th Hawaii International Conference on System Sciences (HICSS-50), January 3–6, 2007, Big Island, Hawaii, USA.
Bowman, M. (2020). The impact of manager appreciative communication on employee psychological well-being. Unpublished doctoral dissertation, Pepperdine University, Malibu, CA, USA.
Buron, R. J., & McDonald-Mann D. (2004). Uygulamadaki yöneticiler için astlarınıza geribildirim sağlamak (E. Özsayar, Çev.). İstanbul: Uğur Kariyer Merkezi.
Butler-Bowdon, T. (2015). 50 Psikoloji klasiği (Ö. Çelik, Çev.). İstanbul: Pegasus Yayınları.
Cameron, K. (2014). Pozitif liderlik: Olağanüstü bir performans için stratejiler (T. Çekinirer, Çev.). İstanbul: Arıtan Yayınevi.
Cameron, K. (2017). Pozitif liderlik uygulamaları: Olağanüstü sonuçlar yaratan alıştırmalar ve yöntemler (T. Çekinirer, Çev.). İstanbul: Arıtan Yayınevi.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (1985). The general causaity orientations scale: Self-determination in personality. Journal of Research in Personality, 19(2), 109–134.
Deci, E. L., Cascio, W. F., & Krusell, J. (1975). Cognitive evaluation theory and some comments on the Calder and Staw critique. Journal of Personality and Social Psychology, 31(1), 81–85.
Dökmen, Ü. (1982). Farklı tür geribildirimin (feedback) öğrenmeye etkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 15(2), 71–79.
Ekşili, N. (2019). Pozitif liderlik modeli. Yayınlanmamış doktora tezi, Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Burdur.
Finkelstein, S. R., & Fishbach, A. (2011). Tell me what I did wrong: Experts seek and respond to negative feedback. Journal of Consumer Research, 39(1), 22–38.
Fischbach, A., & Finkelstein S. R. (2012). How feedback influences persistence, disengagement, and change in goal pursuit. In H. Aarts, & A. J. Elliot (Eds.), Goal-directed behavior (pp. 203–230). East Sussex: Psychology Press Taylor & Francis.
Fredrickson, B. L. (2004). The broaden–and–build theory of positive emotions. Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series B: Biological Sciences, 359(1449), 1367–1377.
Gong, Z., Wang, X., Zhang, N., & Li, M. (2018). How to Apply feedback to improve subjective wellbeing of government servants engaged in environmental protection in China? BioMed Research International, 2018, Article ID 852965.
Güven, E. (2014). Araştırma görevlilerinin danışmanları ile ilişkilerinin mentorluk bağlamında değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Hackman, J. R., & Oldham, G. R. (1976). Motivation through the design of work: Test of a theory. Organizational Behavior and Human Performance, 16(2), 250–279.
Harris, J. O. (2006). Giving feedback: Expert solutions to everyday challenges. Cambridge, MA; Harvard Business School Press.
Hattie, J., & Timperley, H. (2007). The power of feedback. Review of Educational Research, 77(1), 81–112.
Ilgen, D. R., Fisher, C. D., & Taylor, M. S. (1979). Consequences of individual feedback on behavior inorganizations. Journal of Applied Psycholog, 64(4), 349–371.
Kamali, D., & Illing, J. (2018). How can positive and negative trainer feedback in the operating theatre impact a surgical trainee’s confidence and well-being: a qualitative study in the north of England. BMJ Open, 8(2), e017935.
Kantarcı, S. (2014). Çalışma ortamında geribildirim ve sonuçları. Yayımlanmamış doktora tezi, İstanbul Kültür Üniversitesi, İstanbul.
Mert, İ. S. (2020). Performans geribildirimi üzerine keşfedici bir araştırma. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 38, 133–148.
Morrison, E. W., & Cummings, L. L. (1992). The impact of feedback diagnosticity and performance expectations on feedback seeking behavior. Human Performance, 5(4), 251–264.
PennSatate Human Resources, (2017). Performance management: Giving and receiving feedback (pp. 1–16). The PennsylvaniaStateUniversity. Erişim adresi https://hr.psu.edu/sites/hr/files/GivingAndReceivingFeedback Supervisors.pdf (20 Haziran 2019).
Seligman, M. E., Steen, T. A., Park, N., & Peterson, C. (2005). Positive psychology progress: Empirical validation of interventions. American Psychologist, 60(5), 410–421.
Sparr J. L., & Sonnentag S. (2008a) Fairness perceptions of supervisor feedback, LMX, and employee well-being at work. European Journal of Work and Organizational Psychology, 17(2), 198–225.
Sparr J. L., & Sonnentag S. (2008b) Feedback environment and well-being at work: The mediating role of personal control and feelings of helplessness. European Journal of Work and Organizational Psychology, 17(3) 388–412.
Yukl, G., Gordon, A., & Taber, T. (2002). A hierarchical taxonomy of leadership behavior: Integrating a halfcentury of behavior research. Journal of Leadership & Organizational Studies, 9(1), 15–32.