OECD Ülkelerinde Yeşil Bütçe Girişimleri Ne Durumda? Kanıtların Değerlendirilmesi

Dünyanın geleceği bakımından iklim değişikliği, biyoçeşitliliğin azalması ve çevrenin bozulması gibi konular önemli bir risk olarak görülmektedir. Söz konusu risklerin giderilmesinde hükümetler hem küresel hem de ulusal bazı taahhütleri yerine getirmek ile mükelleftir. Hükümet politikalarının bir yansıması olarak bütçeler, söz konusu taahhütlerin yerine getirilmesinde önemli bir araç olarak kabul edilmektedir. Bu bağlamda son yıllarda bütçe ile çevre arasındaki ilişkinin yeşil bütçeleme ya da çevreye duyarlı bütçeleme gibi kavramlarla literatürde incelendiği görülmektedir. Çevre ve iklim değişikliği amaçlarını gerçekleştirmek üzere bütçe politikası araçlarının kullanımı yeşil bütçeleme olarak ifade edilmektedir. Yeşil bütçeleme anlayışı, bütçe ve maliye politikalarının çevresel etkilerini ve bunların ulusal ve uluslararası taahhütler ile uyumunu içermektedir. OECD, yeşil bütçeleme anlayışının gelişiminde üye ülkeler için politikalar üreterek öncü rol oynamaktadır. Bu çalışmada, 35 OECD ülkesinde ilk defa 2020 yılında gerçekleştirilen yeşil bütçeleme uygulamaları araştırmasından elde edilen anket bulguları analiz edilmektedir. Elde edilen bulgulara göre yeşil bütçelemeyi uygulayan ülke sayısı 14’tür. Uygulamanın teşvik edici sebepleri arasında en yaygın olanı politika yapımında çevreye duyarlılığı geliştirmektir. Yeşil bütçe araçları arasında genellikle çevresel etki değerlendirmesi, fayda maliyet analizi, karbon değerlendirmesi ve yeşil bütçe etiketleme tercih edilmektedir. Hesap verebilirlik ve saydamlık açısından önemli görülen bilgi paylaşımında genellikle tercih edilen yöntem ise açık veri portallarıdır. Diğer yandan uygulamanın zorlukları arasında metodolojinin olmaması ve kaynak yetersizliği öncelikli nedenler olarak sayılmaktadır. Ayrıca 14 ülke içindeki yeşil bütçe performans sıralamasında Fransa 0.7 ile en yüksek skora sahiptir. Özünde teorik olarak önemli faydaları öngörülen yeşil bütçelemenin pratikteki durumunun daha fazla araştırılması gerekirken, OECD’nin bu süreçte bir metodoloji geliştirmesi de belirsizliklerin azaltılması ve uygulamanın yaygınlaştırılması bakımından önemlidir.

Anahtar Kelimeler:

Yeşil Kalkınma, Yeşil Bütçeleme, OECD, Anket

GREEN BUDGETING IN OECD COUNTRIES

Climate change, biodiversity loss, and environmental degradation are all seen as major threats to the world's future. Governments are required to achieve certain national and global commitments in order to minimize these threats. Budgets are seen as a key tool in meeting these obligations since they reflect government objectives. In this context, it can be seen that in recent years, the relationship between government budgets and the environment has been analyzed in the literature with concepts including green budgeting or environmentally friendly budgeting. Green budgeting is the use of budget policy tools to meet environmental and climate change goals. The environmental implications of budget and fiscal policies, as well as their accordance with national and international obligations, are part of the green budgeting approach. By developing policies for member countries, the OECD is a leader in the development of green budgeting. In this study, the survey findings from the first-ever green budgeting practices research in 35 OECD member countries in 2020 are analysed. The results show that 14 nations are using green budgeting. Promoting environmental awareness in the development of policies is the most common incentive for implementation. Green budget tools that are commonly favoured include carbon assessment, environmental impact assessment, cost-benefit analysis, and green budget labeling. The preferred approach for sharing information, which is vital in terms of accountability and transparency, is generally open data portals. On the other hand, lack of methodology and resources are viewed as the primary causes of implementation challenges. In addition, France ranks first out of 14 nations in the green budget performance ranking with a score of 0.7. It is vital for the OECD to build a methodology in this process in order to reduce uncertainties and disseminate the practice, even though the theoretically significant benefits of green budgeting should be further examined in practice.

Keywords:

Green Development, Green Budgeting, OECD, Survey,

PDF

___

Bova, E. (2021). Green Budgeting Practices in the EU: A First Review. Erişim: 02.01.2022, https://economy-finance.ec.europa.eu/publications/green-budgeting-practices-eu-first-review_en
Cremins, A. ve Kevany, L. (2018). An Introduction to the Implementation of Green Budgeting in Ireland. Erişim: 01.01.2022, https://igees.gov.ie/wp-content/uploads/2019/01/The-Implementation-of-Green-Budgeting-in-Ireland.pdf
EU (2021). Green Budgeting: Towards Common Principles. Erişim: 03.05.2022, https://ec.europa.eu/info/publications/economic-and-financial-affairs-publications_en.
Jacob, K., Volkery, A. ve Lenschow, A. (2008). Instruments for Environmental Policy Integration in 30 OECD Countries. Jordan, A. J. ve Lenschow, A. (Ed.), Innovation in Environmental Policy? içinde, (s. 24-48). UK: Edward Elgar.
Jones, B. (2011). Driving A Green Economy Through Public Finance and Fiscal Policy Reform. Journal of International Commerce, Economics and Policy, 2 (2), 325–349
Jordan, A. ve Lenschow, A. (2008). Policy Paper Environmental Policy Integration: a State of the Art Review. Environmental Policy and Governance, 20, 147-158.
Kohlhaas, M. (1999). Green Budget Reform: Macroeconomic Impacts and Impacts on Innovation. Schlegelmilch, K. (Ed.), Green Budget Reform in Europe içinde, (s. 23-32). Germany: Springer.
Lamperti, F., Mazzucato, M., Roventini, A. ve Semieniuk, G. (2019). The Green Transition: Public Policy, Finance, and the Role of the State. Vierteljahrshefte zur Wirtschaftsforschung, 88 (2), 73-88.
Lenschow, A. (2002). Greening the European Union: An Introduction. A. Lenschow (Ed.), Environmental Policy Integration içinde, (s. 3-21). USA: Earthscan Publications Ltd.
Liu, Q. (2020). Green Policy and Green Finance Allocative Efficiency. International Journal of Science, 7 (3), 73-84.
Maria Cimpoeru, V. (2012). An Empirical Study on Key Indicators of Environmental Quality: Green Budgeting - A Catalyst For Sustainable Economy and A Factor For Institutional Change. Sustainability and Organizational Change, 14 (32), 485-500.
OECD (2005). Environmental Fiscal Reform for Poverty Reduction. Paris: OECD Publishing.
OECD (2019a). Budgeting for Outcomes. Erişim: 25.04.2022, http://www.oecd.org/gov/budgeting/performance-results-meeting-2019.htm
OECD (2019b). Financing Climate Objectives in Cities and Regions to Deliver Sustainable and Inclusive Growth. Paris: OECD Publishing.
OECD (2020). OECD Green Budgeting Framework (Highlights). Erişim: 01.01.2022, http://dx.doi.org/www.oecd.org/environment/green-budgeting/OECD-Green-Budgeting-Framework-Highlights.pdf.
OECD (2021a). Green Budgeting in OECD Countries, Paris: OECD Publishing.
OECD (2021b). Climate Change and Long-term Fiscal Sustainability. Erişim: 01.01.2022, https://www.oecd.org/gov/budgeting/Climate-change-and-long-term-fiscal-sustainability.pdf
OECD (2021c). Introductory Note on Integrating Climate into Macroeconomic Modelling: Drawing on the Danish Experience. Erişim: 01.01.2022, https://www.oecd.org/gov/budgeting/integrating-climate-into-macroeconomic-modelling.pdf
OECD (2022). Green Budgeting Database, Erişim: 02.03.2022, https://qdd.oecd.org/subject.aspx?Subject=GOV_GREENBUD
Petrie, M. (2021). Introduction: The Twin Environmental Crises and Wishful Thinking. Petrie, M. (Ed.), Environmental Governance and Greening Fiscal Policy içinde, (s. 1-19). Switzerland: Palgrave Macmillan.
Petrie, M. (2022). Integrating Economic and Environmental Policy. Policy Quarterly, 18 (2), 10-17.
Russel, D. ve Benson, D. (2014) Green Budgeting in An Age of Austerity: A Transatlantic Comparative Perspective. Environmental Politics, 23 (2), 243-262.
Schlegelmilch, K. (1999). Introduction to the Green Budget Reform Seminar. Schlegelmilch, K. (Ed.), Green Budget Reform in Europe içinde, (s. 23-32). Germany: Springer.
Steurer, R. (2008). Sustainable Development Strategies. Jordan, A. J. ve Lenschow, A. (Ed.), Innovation in Environmental Policy? içinde, (s. 93-113). UK: Edward Elgar.
WEF (2022). The Global Risks Report 2022, Erişim: 02.03.2022, https://www.weforum.org/reports/global-risks-report-2022/
Wilkinson, D., Benson, D. ve Jordan, A. (2008). Green Budgeting. Jordan, A. J. ve Lenschow, A. (Ed.), Innovation in Environmental Policy? içinde, (s. 70-92). UK: Edward Elgar.