Amerika Birleşik Devletleri (ABD) Anayasasına göre Başkan, hazır bulunan senatörlerin üçte ikisinin mutabakatı ile Senatonun tavsiye ve uygun bulmasına bağlı olarak andlaşma (treaty) yapma yetkisine sahiptir (ABD Anayasası madde 2, bölüm 2). Böylece Anayasa yapıcılar Başkanın Senatonun tavsiye ve istişaresinden yararlanmasını sağlamak, Başkanın yetkilerini denetlemek ve andlaşma yapım sürecinde her eyalete eşit oy hakkı vererek eyaletlerin egemenliğini korumak için Senatonun andlaşma yapma yetkisini paylaşmasını sağlamıştır. Senatonun üçte iki çoğunlukla bir andlaşmayı uygun bulmasına ilişkin anayasal zorunluluk başarılı anlaşmaların partizan bölünmelerin önüne geçerek destek kazanması gerektiği anlamına gelmektedir. Buna karşın Senatonun tavsiye ve uygun bulma kararı olmadan yürürlüğe giremeyen ve ABD açısından bağlayıcı olmayan andlaşmalar dışında yürütme organı tarafından akdedilen ve fakat Senatoya sunulmayan başka çeşit uluslararası anlaşmalar da vardır. Bu anlaşmalar ABD’de icra anlaşmaları (executive agreement) olarak tavsif edilip, andlaşma (treaty) olarak kabul edilmezler. Bu ayrımın sadece iç hukuk açısından önemi bulunup, uluslararası hukuk, iç hukuktaki adı ne olursa olsun, her türdeki uluslararası anlaşmayı bağlayıcı olarak kabul etmektedir.2 Bu çalışmada uluslararası hukukun önemli kaynaklarından biri olarak kabul edilen uluslararası anlaşmaların ABD hukuk sisteminde akdedilme ve onaylanma süreci ile hukuki etkisi ve diğer normlarla (federal kanunlar, eyalet kanunları) ilişkisi ele alınmaktadır.