"Bizi Öldürmeyen Şey Güçlendirir mi?": Nietzsche'de Acı, Ressentiment ve Politika

Bu çalışmada acı, en öncelikle, Nietzsche’nin soykütüğü yöntemle soruşturduğu muhtevası istikametinde incelenecektir. Décadence ya da nihilizme götüren “ressentiment metafiziğinin” de ancak bireyin acıyı olumlaması sayesinde geriletilebileceğinin, üst-insanın kendini aşma serüveninin tam da bu bağlamda mühim addedildiğinin altı çizilecektir. Bunun akabinde, acı ve ressentiment’in Nietzsche felsefesindeki sair yansımalarının politik olduğu varsayımıyla Yahudi-Hristiyan ahlakı, modern ideolojiler ve devlet eleştirileri mercek altına alınacaktır. Son olarak, Nietzsche’nin “güç istenci”, “bengi dönüş” ve “üst-insan” gibi meşhur kavramlarıyla acı ve ressentiment üzerindeki okumaları eşliğinde demokratik-çoğulculuğun mu yoksa “aristokratik bir radikalizm”in mi izini sürdüğünün tartışması yürütülecektir. Nihayetinde, hem bir his hem de Nietzsche’nin felsefesinin temel yapı taşlarından biri olan acının ressentiment ile irtibatının Nietzsche’de “politik-olanı” inşa ettiğine işaret edilecektir.

Anahtar Kelimeler:

Friedrich Nietzsche, acı, ressentiment, ahlak, politika.

Does “What Doesn't Kill Us, Makes Us Stronger?”: Pain, Ressentiment and Politics in Nietzsche

In this study, pain will be examined primarily in terms of its content, which Nietzsche investigated with the genealogy method. It will be underlined that the "metaphysics of ressentiment" that leads to Décadence or nihilism can only be regressed by the individual's affirmation of pain, and that the Übermensch’s self-overcoming is considered important precisely in this context. Following this, Judeo-Christian morality, modern ideologies and criticism of the state will be examined, assuming that another important reflection of pain and ressentiment in Nietzsche's philosophy is political. Finally, it will be discussed whether Nietzsche is following a democratic-pluralism or an "aristocratic radicalism" with his famous concepts such as "will to power", "eternal reccurence" and "Übermensch", accompanied by his readings on pain and ressentiment. Ultimately, it will be pointed out that the connection of pain and ressentiment, which is both a feeling and one of the essential constituents of Nietzsche's philosophy, constructs the "political" in Nietzsche.

Keywords:

Friedrich Nietzsche, pain, ressentiment, morality, politics.,

PDF

___

Ahmed, S. (2017). Duyguların kültürel politikası (S. Komut, Çev.). Sel Yayıncılık. (Özgün eser basım 2004).
Ansell-Pearson, K. (2011). Kusursuz nihilist: politik bir düşünür olarak Nietzsche’ye giriş (2. Basım). (C. Soydemir, Çev.). Ayrıntı Yayınları. (Özgün eser basım 1994).
Arendt, H. (1994). İnsanlık durumu (B. S. Şener, Çev.). İletişim Yayınları. (Özgün eser basım 1958).
Badiou, A. (2011). Who is Nietzsche. Pli, 11, 1-11. https://blogs.law.columbia.edu/nietzsche1313/files/2016/11/WhoIsNietzschePLI11.pdf
Behler, E. (2001). Yirminci yüzyılda Nietzsche. Cogito, 25. Yapı Kredi Yayınları, 22-52.
Berkowitz, P. (1995). Nietzsche: The ethics of an immoralist. Harvard University Press.
Blondel, E. (1991). The body and culture (S. Hand, Çev.). Stanford University Press. (Özgün eser basım 1987).
Brown, W. (1995). States of injury: power and freedom in late modernity. Princeton University Press.
Camus, A. (1985). Başkaldıran insan (T. Yücel, Çev.). Kuzey Yayınları. (Özgün eser basım 1951).
Connoly, W. E. (1996). Suffering, justice, and the politics of becoming. Culture, Medicine and Psychiatry, 20, 251-277. https://doi.org/10.1007/BF00113819
Deleuze, G. (2010). Nietzsche ve felsefe (S. Canbolat, Çev.). Norgunk Yayınları. (Özgün eser basım 1962).
Detwiler, B. (1990). Friedrich Nietzsche and the politics of aristocratic radicalism. The University of Chicago Press.
Dienstag, J. F. (2001). Nietzsche's dionysian pessimism. The American Political Science Review, 95(4), 923-937. https://www.jstor.org/stable/3117722
Ellerman, C. P. (1970). Nietzsche's madness: Tragic wisdom. American Imago, 27(4), 338-357. https://www.jstor.org/stable/pdf/26302577.pdf
Emden, C. J. (2013). Modern siyasal düşünce ve Friedrich Nietzsche (G. Varım, Çev.). Türkiye İş Bankası Yayınları. (Özgün eser basım 2008).
Foucault, M. (1999). Bilginin arkeolojisi (V. Urhan, Çev.). Birey Yayınları. (Özgün eser basım 1969).
Foucault, M. (2007). Cinselliğin tarihi (2. Basım). (H. U. Tanrıöver, Çev.). Ayrıntı Yayınları. (Özgün eser basım 1976).
Freud, S. (1955). Mourning and melancholia. J. Strachey & A. Freud (Ed.), The standard edition of the complete psychological works of Sigmund Freud: Papers on metapsychology and other works (s. 243-258 içinde). Hogarth Press.
Girard, R. (2013). Romantik yalan ve romansal hakikat: Edebi yapıda ben ve öteki (2. Basım). (A. E. İldem, Çev.). Metis Yayınları. (Özgün eser basım 1977).
Heiddeger, M. (2011). Nietzsche'nin Platonculuğu tersine çevirmesi. Cogito, 25. Yapı Kredi Yayınları, 134-143.
Jaspers, K. (2013). Nietzsche nasıl felsefe yapıyordu? (M. Batmankaya, Çev.). Alfa Yayınları. (Özgün eser basım 1936).
Karademir, A. (2015). Foucault ve cinsellik deney(im)i kurgusu. Kilikya Felsefe Dergisi, 2, 86-100. https://dergipark.org.tr/tr/pub/kilikya/issue/31633/351486
Kaufmann, W. (1974). Nietzsche: Philosopher, psychologist, antichrist. Princeton University Press.
Lampert, L. (1993). Nietzsche and modern times. Yale University Press.
Love, N. (1986). Marx, Nietzsche and modernity. Columbia University Press.
Massumi, B. (2019). Duygu politikası. (H. Erdoğan, Çev.). Otonom Yayınları. (Özgün eser basım 2015).
Mellamphy, N. B. (2013). Nietzsche and the engine of politics. K. Ansell-Pearson (Ed.), Nietzsche and Political Thought (s. 141-161) içinde. Bloomsbury.
Meltzer, B. N. & Musolf, G. R. (2002). Resentment and ressentiment. Social Inquiry, 72(2), 240-255. https://doi.org/10.1111/1475-682X.00015.
Michaelis, L. (2001). Politics and the art of suffering in Hölderlin and Nietzsche, Philosophy & Social Criticism, 27(5), 89-115. https://doi.org/10.1177/019145370102700504
Nietzsche, F. (2005). Tragedyanın doğuşu (M. Tüzel, Çev.). İthaki Yayınları. (Özgün eser basım 1872).
Nietzsche, F. (2008). Böyle buyurdu Zerdüşt (2. Baskı). (M. Tüzel, Çev.). İthaki Yayınları. (Özgün eser basım 1883).
Nietzsche, F. (2008). Deccal: Hristiyanlığa lanet (2. Baskı). (O. Arouba, Çev.). İthaki Yayınları. (Özgün eser basım 1895).
Nietzsche, F. (2010a). Putların alacakaranlığı ya da çekiçle nasıl felsefe yapılır? (M. Tüzel, Çev.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. (Özgün eser basım 1889).
Nietzsche, F. (2010b). Güç istenci (N. Epçeli, Çev.). Say Yayınları. (Özgün eser basım 1901).
Nietzsche, F. (2011). Ecce Homo: Kişi nasıl kendisi olur (3. Baskı). (C. Alkor, Çev.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. (Özgün eser basım 1908).
Nietzsche, F. (2013). Ahlakın soykütüğü üstüne-bir kavga yazısı (6. Baskı). (A. İnam, Çev.). Say Yayınları. (Özgün eser basım 1887).
Nietzsche, F. (2015a). İyinin ve kötünün ötesinde: Bir gelecek felsefesini açış (8. Basım). (A. İnam, Çev.). Say Yayınları. (Özgün eser basım 1886).
Nietzsche, F. (2015b), Tarihin yaşam için yararı ve sakıncası-zamana aykırı bakışlar 2 (M. Tüzel, Çev.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. (Özgün eser basım 1874).
Nehamas, A. (1985). Nietzsche: Life as literature. Harvard University Press.
Patton, P. (2013). Nietzsche, genealogy and justice. K. Ansell-Pearson (Ed.), Nietzsche and Political Thought (s. 7-23) içinde. Bloomsbury.
Pippin, R. (1991). Modernism as a philosophical problem. Basil Blackwell.
Richardson, J. (1999). Nietzsche’s system. Oxford University Press.
Scarry, E. (1985). The body in pain: The making and unmaking of the world. Oxford University Press.
Schacht, R. (1983). Nietzsche. Routledge & Kegan Paul.
Scheler, M. (2015). Hınç (A. Yılmaz, Çev.). Alfa Yayınları. (Özgün eser basım 1912).
Shapiro, G. (2013). Kairos and chronos: Nietzsche and the time of the multitude. K. Ansell-Pearson (Ed.), Nietzsche and Political Thought (s. 123-141) içinde. Bloomsbury.
Sontag, S. (2004). Başkalarının acısına bakmak (O. Akınhay, Çev.). Agora. (Özgün eser basım 2003).
Stauth, G. & Turner, B. S. (2005). Nietzsche’nin dansı: Toplumsal hayatta hınç, karşılıklılık ve direniş (M. Küçük, Çev.). Bilim ve Sanat. (Özgün eser basım 1988).
Strauss, L. (2018). Nietzsche: İyinin ve kötünün ötesinde-1971-72'de verilen ders (Ö. Orhan, Çev.). Pinhan Yayınları. (Özgün eser basım 1976).
Strong, T. (1988). Friedrich Nietzsche and the politics of transfiguration. University of California Press.
Turner, B. S. (2019). Nietzsche and happiness. C. A. Payne & M. J. Roberts (Ed.), Nietzsche and Critical Social Theory: Affirmation, Animosity, and Ambiguity (s. 481-498) içinde. Brill.
Ure, M. (2015). Resentment/Ressentiment. Constellations, 22(4), 599-613. https://doi.org/10.1111/1467-8675.12098
Warren, M. (1985). The politics of Nietzsche’s philosophy: Nihilism, culture and power. Political Studies, 33(3), 418-438. https://doi.org/10.1111/j.1467-9248.1985.tb01153.x
Yalçıner, R. (2015). Kimlikten kim’liğe: Rizompolitik. Mülkiye Dergisi, 39(3), 151-188. https://dergipark.org.tr/tr/pub/mulkiye/issue/279/1296#article_cite