TÜRKÇE POPÜLER KÜLTÜR

Popüler kültür, yüksek kültür denilen opera, tiyatro, klasik müzik ya da klasik edebiyatın karşıtı olarak tanımlanabilir.  Popüler kelimesi en temel anlamıyla halka ait olandır ancak kelime anlamı daha genişlemiş ve bugün halkın sevdiği anlamında kullanılmaya başlanmıştır.Bazılarına göre de popüler kültür halkın sevdiğinden ziyade halka kabul ettirilmeye çalışılan ve küreselleşme adı verilen yapıda pazar yaratmak için oluşturulmuş bir olgudur. Fakat bu olgudan genel olarak anlaşılan ise tüm dünya üzerindeki insanların kendi kültürlerini unutarak onlara sunulanı beğenmeleri, bundan zevk almaları ve ona göre davranmalarıdır. Pek çok alanda artık sürekli karşımıza çıkan ve neredeyse tüm dünyada tek ve ortak bir zevk meydana getiren dış kaynaklı popüler kültür, maalesef milli değerlerin unutulmasına sebep olmaktadır.Yapılması gereken ise kendi kültürümüzü korumak, Türkçemizi dünya dili haline getirmek ve Gaspıralı’nın yıllar evvel söylediği “dilde, fikirde, işte birlik” ülküsünü hayata geçirmek için popüler kültürün araçlarını kullanmaktır.

-

Popular culture could be defined as the opposite of opera, theatre, classical music or literature, which are regarded as high culture. Popular, basically, means the one belonging to public, however, the meaning of the word has changed and the word has come to mean the one that the public enjoys and loves. To some, on the other hand, popular culture is something imposed to peoples to create monotype people and markets within the globalization. What I have in my mind as to popular culture in this study is that almost everybody in the world has begun to forget about their national and traditional way of life and started to lead a similar life everywhere. Therefore, if we act with the terms of popular culture, that is, if we can make our own culture popular, then we may protect our own culture, make our language a world language and materialize the ideal of Gaspıralı, “unity in language, idea and work”.

___

  • AKSAN, D. (2003). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK.
  • BANARLI, N. S. (2004). Resimli Türk Edebiyatı Tarihi. İstanbul: MEB Yayınları.
  • ÇİFCİ, S. (2011). Bir Grup Yükseköğretim Öğrencisinin Hacı Bektaş Veli’yi Tanıma Düzeyi ve Bektaşilik Hakkındaki Tutumları. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, 57, 225-244.
  • ERDOĞAN, İ. (2004). Popüler Kültürün Ne Olduğu Üzerine. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 57, 7-19.
  • Felsefe Sözlüğü (1997). İstanbul: Cem Yayınevi.
  • FISKE, J. (1999). Popüler Kültürü Anlamak. (çev. Süleyman İrvan). Ankara: Ark Yayınları. GANS, H. J. (2007). Popüler Kültür ve Yüksek Kültür. (çev. Emine Onaran İncirlioğlu). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • GÖKALP, Z. (1992). Türkleşmek, İslamlaşmak, Muasırlaşmak. İstanbul: Toker Yayınları.
  • GÜLSEVİN, G. (2012). Türklerde Dil Birliği. Türk Dünyasının Ortak Geleceğinde Dil ve Tarih Meseleleri; Dilde Birlik ve Ortak Tarih Sempozyumu. Türk Cumhuriyetleri Başkanları Zirvesi, Bişkek/Kırgızistan 22-23. Ağustos 2012
  • GÜVENÇ, B. (1974). İnsan ve Kültür. İstanbul: Remzi Kitapevi.
  • KAN, Ç. (2011). Sosyal Bilgiler Dersi ve Popüler Kültür. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(40), 37-43.
  • KONGAR, E. www.emrekongar.org (Erişim Tarihi: 09.01.2011).
  • OKUR, A. (2013). Edebî Eserlerden Uyarlanan Dizilerin Okumaya Etkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(28), 228- 247.
  • ÖZKAN, M. (1997). Tarih İçinde Türk Dili. İstanbul: Filiz Kitabevi.
  • ŞENTÜRK, Ü. (2007). Popüler Bir Kültür Örneği Olarak Futbol. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 31(1), 25-41.
  • YİĞİT, A. (2013). Turkish Drama in the Middle East: Secularism and Cultural Influence. IEMed. Mediterranean Yearbook, 291- 294. www.artsconnected.org (Erişim Tarihi: 18.09.2007) www.tdk.gov.tr (Erişim Tarihi: 07.01.2011) www.en.wikipedia.com (Erişim Tarihi: 23.03.2014) www.sabah.com.tr (Erişim Tarihi: 23.03.2014)