Bu çalışma, 1919'dan 1960‘a kadar Türkiye'deki Cumhuriyet Halk Partisi‘nin siyasi ve programatik eğilimlerine odaklanmaktadır. Bu partinin liderlerinin çok sayıda kaynağı, istatistiksel materyali ve programatik ifadeleri, CHP‘nin bu dönemde ulusal reformizmden Batı Avrupa Sosyal Demokrat partilerinin modeline dayanan sosyal reformizme dönüştüğünü göstermektedir. Buna ek olarak, Türkiye‘de Ulusal kapitalizmin gelişiminin sosyo-ekonomik ve politik sorunları, RVP‘nin ekonomi politikası, politikası ve ideolojisi üzerindeki etkileri açısından incelenmektedir. CHP‘nin gelişim sürecini önemli ölçüde şekillendiren “milliyetçilik” ve daha sonra “Ulusal reformizm” gibi Parti içindeki Bireysel eğilimlerin analizi özel bir rol oynamaktadır. Marksist olmayan görüşlerin tartışılması sürekli olarak yürütülmekte ve TKP'nin en son görüşleri dikkate alınmaktadır. Son hususlar, Türkiye‘deki tüm demokratik güçler arasında siyasi işbirliği olanakları ile ilgilidir.