Farklı Sıra Arası ve Sıra Üzeri Mesafelerinin Kinoa (Chenopodium quinoa Willd.)’nın Besin İçeriğine Etkisi

Araştırma farklı sıra arası (17.5, 35, 52.5 ve 70 cm) ve sıra üzeri (10, 20, 30 ve 40 cm) mesafelerinin kinoa (Chenopodium quinoa Willd.) bitkisinin bazı besin içerikleri üzerine etkilerini belirlemek amacıyla 2017 yılında Iğdır Üniversitesi Tarımsal Uygulama ve Araştırma Merkezi Müdürlüğünün Melekli Araştırma İstasyonunda yürütülmüştür. Denemede ham protein (HP), nötral deterjan lif (NDF) oranı, asit deterjan lif (ADF) oranı, kuru madde sindirilebilirliği (KMS), sindirilebilir enerji (SE), metabolik enerji (ME), kuru madde tüketimi (KMT), nispi yem değeri (NYD) incelenmiştir. Deneme, tesadüf bloklarında faktöriyel deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırma sonuçlarına göre sıra aralıklarındaki değişimler kinoa bitkisinin HP, NDF ve NYD değerleri üzerine etkisi önemli bulunurken, incelenen diğer özellikler üzerine etkisi istatistiki açıdan önemli olmamıştır. Buna göre en yüksek ham protein oranı 70 cm sıra aralığında elde edilirken, en düşük ham protein oranları 35 cm sıra aralığında elde edilmiştir. En düşük NDF oranları 17.5 ve 70 cm, en yüksek nispi yem değerleri ise 17.5 ve 70 cm sıra aralıklarında elde edilmiştir. Farklı sıra üzeri mesafelerinin ise kinoa’nın besin içerikleri üzerine etkisi önemli olmamıştır. Araştırma sonuçlarına göre, Kinoa bitkisinin 70 cm sıra aralığı mesafesinde ekilmesi durumunda yüksek oranda HP ve NYD, düşük oranda NDF alınması nedeniyle hayvan beslenmesine önemli katkı sağlayacağı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

sıra üzeri, kinoa, Sıra aralığı

The Effects on Nutrient Content of Quinoa (Chenopodium quinoa Willd.) of Different Row Spacing and Intra-Row Spacing

This research was carried out to determine effects on some nutrient content of different row spacing (17.5, 35, 52.5 and 70 cm) and intra-row spacing (10, 20, 30 and 40 cm) of quinoa (Chenopodium quinoa Willd.) in the Agricultural Practice and Research Center of Igdir University in 2017. In the experiment, CP (Crude protein), NDF (Neutral Detergent Fiber), ADF (Acid Detergent Fiber), DMD (Dry Matter Digestibility), DE (Digestible Energy), ME (Metabolizable Energy), DMI (Dry Matter Intake) and RFV (Relative Feed Value) was examined. The study was established according to randomized complete block factorial experiment design with three replications According to the results of the study, the effect of the changes in row spacing on the HP, NDF and NYD values of the quinoa plant were found to be significant, while the effect on the examined other properties was not statistically significant. While the highest crude protein content was obtained in 70 cm row spacing, the lowest crude protein ratios were obtained in 35 cm row spacing. The lowest NDF ratios were 17.5 and 70 cm, the highest relative feed values were obtained in 17.5 and 70 cm row spacing. Changes in intra-row spacing, the effect on nutrient content of quinoa was not significant. According to the results of the research, if the quinoa plant is sowing at 70 cm row spacing, it was determined that the plant would have a significant contribution to animal nutrition due to the high percentage of HP and NYD, because of the low rate of NDF.

Keywords:

intra-row spacing, quinoa nutrient content, Row spacing, nutrient content,

___

Akyıldız, A. R. (1984). Yemler Bilgisi ve Laboratuar Kılavuzu. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Yayın No: 895, Ankara.
Bazıle, D., Bertero, D., & Nieto, C. (2015). State of the art report on kinoa around the world in 2013, Oficina Regional De La Fao Para América Latina Y El Caribe, 250-266.
Bhargava, A., Shukla, S., & Ohri, D. (2007). Genetic variability and ınterrelationship among various morphological and quality traits in quinoa (Chenopodium quinoa Willd.), Field Crops Research, 101, 104-116.
Erekul, O., Yiğit, A., Koca, Y.O., Ellmer, F., & Weiß, K. (2016). Bazı ekmeklik buğday (Triticum aestivum L.) çeşitlerinin kalite potansiyelleri ve beslenme fizyolojisi açısından önemi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 25(özel sayı 1), 31-36.
Fonnesbeck, P. V., Clark, D. H., Garret, W. N., & Speth, C. F. (1984). Predicting energy utilization from alfalfa hay from the Western Region. Proceeding of American Society of Animal Sciences (Western Section), 35, 305-308.
Geren, H. (2015). Effects of different nitrogen levels on the grain yield and some yield components of quinoa (Chenopodium quinoa Willd.) under Mediterranean climatic conditions. Turkish Journal of Field Crops, 20(1), 59-64.
Geren, H., Kavut, Y. T., Topçu, G. D., Ekren, S., & İştipliler, D. (2014). Akdeniz iklimi koşullarında yetiştirilen kinoa (Chenopodium quinoa Willd.)'da farklı ekim zamanlarının tane verimi ve bazı verim unsurlarına etkileri. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 51(3), 297-305.
Geerts, S., Raes, D., Garcia, M., Taboada, C., Miranda, R., Cusicanqui, J., Mhizhac, T., & Vacher, J. (2009). Modeling the potential for closing quinoa yield gaps under varying water availability in the Bolivian Altiplano. Agricultural Water Management, 96(11), 1652-1658.
Giusti, L. (1970). El genero Chenopodium in Argentina I. Numero de cromosomos. Darwiniana, 16, 98-105.
Jacobsen SE., 2003. The worldwide potential for quinoa (Chenopodium quinoa Willd.). Food Reviews International, 19(1-2),167-177.
Jacobsen, S. E., Monteros, C., Christiansen, J. L., Bravo, L. A., Corcuera, L. J., & Mujica A. (2005). Plant responses of quinoa (Chenopodium quinoa Willd.) to frost at various phenological stages. European Journal of Agronomy, 22, 131-139.
Kacar, B. (1972). Bitki ve toprağın kimyasal analizleri. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayın No: 453, Ankara.
Kadereit, G., Gotzek, D., Jacobs, S., & Freitag, H. (2005). Origin and age of Australian Chenopodiaceae. Organisms, Diversity and Evolution, 5, 59-80.
Kakabouki, I., Bilalis, D., Karkanis, A., Zervas, G., Tsiplakou, E., & Hela D. (2014). Effects of fertilization and tillage system on growth and crude protein content of quinoa (Chenopodium quinoa Willd.): An alternative forage crop. Emirates Journal of Food and Agriculture, 26(1), 18-24.
Kaptan, M.A., Koca, Y.O., & Canavar, Ö. (2017). Effect of N–P–K Fertilization on mineral content and fatty acid compounds of corn seed. Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat FakültesiDergisi, 14(2),19-22.
Karabulut, A., & Canbolat, Ö. (2005). Yem Değerlendirme ve Analiz Yöntemleri. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, Yayın No: 2.05.048.0424, Bursa.
Karyotis, T., Iliadis, C., Noulas, C., & Mitsibonas, T. (2003). Preliminary research on seed production and nutrient content for certain quinoa varieties in a saline-sodic soil. Journal of Agronomy and Crop Science, 189(6), 402-408.
Khalil, J. K., Sawaya, W. N., & Hyder, S. Z. 1986. Nutrient composition of Atriplex leaves grown in Saudi Arabia. Journal of Range Management, 39, 104-107.
Kır, A. E. (2016). Iğdır ekolojik koşullarında farklı kinoa (Chenopodium quinoa Willd.) çeşit ve populasyonlarının tohum verimi ve bazı özelliklerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Iğdır Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Iğdır.
Kır, A. E., & Temel, S. (2017). Sulu koşullarda farklı kinoa (Chenopodium quinoa Willd.) genotiplerinin tohum verimi ile bazı tarımsal özelliklerinin belirlenmesi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 7(1), 353-361.
Koca, Y. O. (2018). The repressive effect of salinity on some agronomical and leaf characteristics of quinoa plant during seedling period. 2. International Conference on Agriculture, Forest, Food Sciences and Technologies, Cesme, Turkey.
Koca, Y. O., & Canavar, Ö. (2014). The effect of sowing date on yield and yield components and seed quality of corn (Zea mays L.). Scientific Papers, Series A. Agronomy, 57, 227-231.
Koca, Y.O., & Erekul, O. (2015). Mısır’da kükürt uygulamasının vegetatif ve generatif olum süreslerine, büyüme derece gün değerleri ile tane mineral içeriğine etkisinin belirlenmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 12(1), 119-127.
Koca, Y.O., Özmen, S., Küçük, C., Öktem, N., Özeroğlu, A., & Okur, F.B. (2017). Effects of different salt concentrations on quinoa seedlıng quality. International Journal of Secondary Metabolite, 4(3), 20-26.
Koca, Y.O., & Turgut, I. (2012). Mısır’da (Zea mays L.) farklı ekim zamanlarının tane verimine, kuru madde birikimine, yaprak alanı indeksine ve bazı büyüme parametrelerine etkisi. Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 9(1), 1-10.
Koca, Y.O., Yorulmaz, A., & Erekul, O. (2015). Effect of extra potassium supply on fatty acid composition of corn oil in deficit irrigation conditions (Section B). Scientific Papers. Series A. Agronomy, LVIII, 239-245.
MGM. (2017). Başbakanlık DMİ Genel Müdürlüğü Meteoroloji Bültenleri. Ankara.
Oddy, V. H., Robards, G. E., & Low, S. G. (1983). Prediction of in vivo dry matter digestibility from the fiber nitrogen content of a feed. In: Robards, G.E., Packham, R.G. (Eds.), Feed Information and Animal Production. Common wealth Agricultural Bureau (pp. 395-398), Farnham Royal, UK.
Öncel, I., Üstün, S., & Keleş, Y. (2004). Bitki Fizyolojisi Laboratuvar Kılavuzu. A.Ü.F.F. Döner Sermaye İşletmesi Yayınları No: 48, Ankara.
Pulvento, C., Riccardi, M., Lavini, A., Andria, R., Iafelice, G., & Marconi, E. (2010). Field trial evaluation of two chenopodium quinoa genotypes grown under rain‐fed conditions in a typical Mediterranean environment in South Italy. Journal of Agronomy and Crop Science, 196(6), 407-411.
Razzaghi, F. (2011). Acclimatization and agronomic performance of quinoa exposed to salinity, drought and soil-related abiotic stresses. (MSc), Department of Agroecology Science and Technology, Aarhus University.
Sheaffer, C. C., Peterson, M. A., Mccalin, M., Volene, J. J., Cherney, J. H., Johnson, K. D., Woodward, W. T., & Viands, D. R. (1995). Acid detergent fiber, neutral detergent fiber concentration and relative feed value. North American Alfalfa Improvement Conference, Minneapolis.
Tan, M., & Temel, S. (2012). Alternatif Yem Bitkileri. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Erzurum.
Tan, M., & Temel, S. (2017). Studies on the adation of quinoa (Chenopodium quiona Willd.) to Eastern Anatolia Region of Turkey. AGROFOR International Journal, 2(2), 33-39. Tan, M., & Yöndem, Z. (2013). İnsan ve hayvan beslenmesinde yeni bir bitki: kinoa (Chenopodium quinoa Willd.). Alınteri, 25, 62-66.
Üke, Ö., Kale, A., Kaplan, M., & Kamalak, A. (2017). Olgunlaşma döneminin kinoa (Chenopodium quinoa Willd.)’da ot verimi ve kalitesi ile gaz ve metan üretimine etkisi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Doğa Bilimleri Dergisi, 20(1), 42-46.
Van, Schooten, H. A., & Pinxterhuis, J. B. (2003). Quinoa as an alternative forage crop in organic dairy farming. Optimal Forage Systems for Animal Production and the Environment Grassland Science in Europe, 8.
Van Soest, P. J., Robertson, J. B., & Lewis, B. A. (1991). Methods for diatery fiber, neutral detergent fiber and nonstarch polysaccharides in relation to animal nutrition. Journal of Dairy Science, 74, 3583-3597.
Yıldız, N., & Bircan, H. (1991). Araştırma ve deneme metotları. Atatürk Üniversitesi Yayınları, No: 697, Erzurum.