“Eski” ve “Yeni” terörizm konuları dinamik bir biçimde tartışılmaktadır. “Yeni terörizm” taraftarları terörizmin doğasında yaşanan radikal dönüşüme işaret ederken, kuşkucular günümüzdeki terörizmin temel ya da niteliksel açıdan yeni bir kavram olmadığını, temellerinin evrilmekte olan tarihsel bağlamda yattığını ileri sürmektedirler. Bu çalışmada, “geleneksel” ve “yeni” terörizmin ideal tipleri, beş temel ayırt edici değişken ekseninde, yan yana konulmakta ve konuyla ilgili süre giden tartışmanın canlandırılması hedeflenmektedir. Bahse konu olan değişkenler; kurumsal yapı, işlevsel alan, güdüler, taktikler ve Vestfalya sistemine yönelik tutumlardır. Yapılan analiz, terörist faaliyetin dönüşümünde rol oynayan katı farklılıklardan ziyade devrim yerine evrime işaret eden çeşitli benzerlikleri açığa çıkartmaktadır. Sonuçta, yeni terörizmin analitik değeri ve gözleme dayalı doğruluğu sorgulanmaktadır.

The question of “old” versus “new” terrorism has been debated vigorously. Proponents of “new terrorism” point to a radical transformation in the character of terrorism, while skeptics point out that today’s terrorism is not a fundamentally or qualitatively new phenomenon but grounded in an evolving historical context. In this paper I take stoke of the debate by means of juxtaposing ideal types of “traditional” and “new” terrorism along the axis of five distinguishing variables: organizational structure; operational range; motives; tactics; and attitude towards the Westphalian system. The analysis reveals several similarities, instead of rigid distinctions, that point in favour of evolution rather the revolution of terrorist activity. Article, thus, question both the analytical value and empirical veracity of “new terrorism”