BİR METAMODERNİST UYGULAMA OLARAK PERFORMATİST FOTOĞRAF VE ÖZNENİN DÖNÜŞÜ

Bu araştırmanın konusu, metamodernizm ve bir metamodern uygulama olan performatist fotoğraftır. Metamodernizm, postmodernizmi aşmaya yönelik bir girişim olarak 2000'li yılların başında ortaya çıkan yeni bir dönemin, kültürel mantığın ve duygu yapısının adıdır. Araştırmada, metamodernizme yönelik araştırma eksikliği sorunundan hareket edilerek, bu akımın ne tür bir duygu yapısı olduğunu, temel niteliklerini, hangi sanatsal ve kültürel formlar aracılığıyla kendini ifade ettiğini, öznellik anlayışını ve bu anlayışın temsil edilmesinde performatist fotoğrafın rolünün ne olduğunu anlamak ve keşfetmek amacında olunmuş ve bunu gerçekleştirebilmek için nitel araştırma yöntemlerinden biri olan hermeneutik yöntem kullanılmıştır. Performatist fotoğrafın, metamodern öznellik anlayışını temsil eden bir pratik olması nedeniyle, araştırmada modernizm, postmodernizm ve metamodernizme ilişkin değinmeler daha çok öznellik anlayışları bağlamındadır. Kuşkusuz hem modernizm hem de postmodernizm özneyi konumlandırışlarıyla ve özneye atfettikleri niteliklerle öne çıkan söylemlerdir. Modernizm rasyonel ve birlikli bir varoluş olarak özneyi yüceltirken, postmodernizm özneyi parçalamaya ve tasfiye etmeye girişir. Postmodernizm, postyapısalcı gösterge anlayışına ve dil çözümlemesine dayanarak gerçeği parçalar ve yapıbozuma uğratırken, bu durum duygulanımın azalmasına yol açarak öznenin kendisini de etkiler. Gerçeğin parçalanışı öznenin parçalanışını beraberinde getirir. Postmodernizme ve postmodern kimlik politikalarına bir tepki olarak ortaya çıkan metamodernizm ise, özneyi parçalanmışlıktan kurtarmaya ve onarmaya yönelik bir itiraz dili olarak ortaya çıkar. Araştırmada, metamodernizmin yeni bir öznellik anlayışına işaret ettiği, öznenin bir kez daha birlikli bir varoluş yönünde çabaladığı ve bu çabanın performatist fotoğrafta belirgin bir şekilde ifade edildiği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Metamodenizm, Postmodernizm, Modernizm, Özne, Performatist Fotoğraf

PERFORMATIST PHOTOGRAPHY AS A METAMODERNIST PRACTICE AND THE RETURN OF THE SUBJECT

The subject of this research is metamodernism and the performatist photography which is a metamodern practice. Metamodernism is the name of a new era, cultural logic and structure of feeling which has emerged at the beginning of 2000s as an attempt towards surpassing postmodernism. In the research, it was aimed to understand and to explore what kind of structure of feeling this trend has, its main characteristics, by which artistic and cultural forms it expresses itself, its sense of subjectivity, and what is the role of performatist photography in representing this sense, and it was used hermeneutic method which is one of the qualitative research methods for realizing this aim, with reference to the problem of the lack of research towards metamodernism. Because of that performatist photography is a practice which represents a metamodern subjectivity understanding, the mentions in the research about modernism, postmodernism and metamodernism are more in the context of the senses of subjectivity. It is certain that both modernism and postmodernism are discourses which distinguish through their positioning of the subject and the qualities they refer to the subject. While modernism sublimates the subject as a rational and unified existence, postmodernism approaches to fragment and liquidate the subject. While postmodernism fragments and deconstructs the real based on poststructuralist sense of sign and linguistic analysis, this also affects the subject itself by leading a decrease in affection. Fragmentation of the real brings about the fragmentation of the subject. Metamodernism which has emerged as a reaction to postmodernism and postmodern identity policies establishes itself as a language of objection towards saving the subject from fragmentation and rectifying it. In the research, it was concluded that metamodernism points out a new sense of subjectivity, that the subject strives once again for a unified existence, and that this attempt is expressed distinctively in the performatist photography.

Keywords:

Metamodernism, Postmodernism, Modernism, Subject, Performatist Photography,

PDF

___

Best, S. ve Kellner, D. (2011). Postmodern Teori: Eleştirel Soruşturmalar. (M. Küçük, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Crimp, D. (2002). Postmodernizmin Fotoğraf Etkinliği. (K. Atakay, Çev.). Sanat Dünyamız. (84). 121-129.
Dumitrescu, A. (2007). Interconnections in Blakean and Metamodern Space. Double Dialogues.
(7). http://www.doubledialogues.com/article/interconnections-in-blakean-andmetamodern-space/ (Erişim Tarihi: 06.02.2021) Dumitrescu, A. (2014). Towards a Metamodern Literature. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Otago Üniversitesi.
Eshelman, R. (2002). Performatism, or What Comes After Postmodernism. New Architecture in Berlin. Artmargins. https://artmargins.com/performatism-or-what-comes-afterpostmodernism-new-architecture-in-berlin/ (Erişim Tarihi: 01. 02. 2021)
Eshelman, R. (2008). Performatism, or the End of Postmodernism. Aurora: The Davies Group Publishers.
Eshelman, R. (2010). Performatism in Contemporary Photography: Alina Kisina. Artmargins. Erişim: 11 Şubat 2021. https://artmargins.com/performatism-contemporary-photographyalina-kisina-article/
Eshelman, R. (2017). Notes on Performatist Photography: Experiencing Beauty and Transcendence After Postmodernism. R. van den Akker vd., (Ed.), Metamodernism: Historicity, Affect, and Depth After Postmodernism [Epub, Elektronik Sürüm], (pp. 376-411). London & New York: Rowman & Littlefield International.
Foucault, M. (2011). Entelektüelin Siyasi İşlevi. (I. Ergüden, O. Akınhay, F. Keskin, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Fukuyama, F.. (2012). Tarihin Sonu ve Son İnsan. (Z. Dicleli, Çev.). İstanbul: Profil Yayıncılık.
Gibbons, A. (2017). Contemporary Autofiction and Metamodern Affect. R. van den Akker vd., (Ed.), Metamodernism: Historicity, Affect, and Depth After Postmodernism [Epub, Elektronik Sürüm], (pp. 250-276). London & New York: Rowman & Littlefield International.
Habermas, J. (1994). Modernlik: Tamamlanmamış Bir Proje. N. Zekâ, (Der.), Postmodernizm içinde (31-44). (G. Naliş, Çev.). İstanbul: Kıyı Yayınları.
Harvey, D. (2012). Postmodernliğin Durumu. (S. Savran, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Hassan, I. H. (2001). From Postmodernism to Postmodernity: The Local/Global Context. Philosophy and Literature. 1 (25). 1-13.
Hollein, M. & Weinhart, M. (2005). Ideal Worlds: New Romanticism in Contemporary Art. E-flux. https://www.e-flux.com/announcements/42102/ideal-worlds-new-romanticism-incontemporary-art/ (Erişim Tarihi: 20.01.2021)
Hutcheon, L. (2002). The Politics of Postmodernism. London & New York: Routledge.
Jameson, F. (1991). Postmodernism, Or, The Cultural Logic of Late Capitalism. London & New York: Verso Books.
Jameson, F. (1994). Postmodernizm ya da Geç Kapitalizmin Kültürel Mantığı. N, Zekâ, (Der.), Postmodernizm içinde (59-116). (D. Erksan, Çev.). İstanbul: Kıyı Yayınları.
Jameson, F. (2005). Kültürel Dönemeç. (K. İnal, Çev.). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
Jameson, F. & Stephanson, A. (1991). Postmodernizm Üzerine Bir Konuşma. (A. Doğukan, Çev.). Defter Dergisi. (17). 9-34.
Murray, C. (2009). Yirminci Yüzyılda Sanatı Okuyanlar. (S. Öncü, Çev.). İstanbul: Sel Yayıncılık.
Potter, C. (2012). Timotheus Vermeulen on Metamodernism. Tank Magazine. Erişim: 24 Ocak 2015. https://tankmagazine.com/issue-55/talk/timotheus-vermeulen/
Rosenau, P. M. (1998). Post-modernizm ve Toplum Bilimleri. (T. Birkan, Çev.). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Sarup, M. (2004). Post-yapısalcılık ve Postmodernizm. (A. Güçlü, Çev.). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Searle, A. (2009). The Richest and Most Generous Tate Triennial Yet. The Guardian. https://www.theguardian.com/artanddesign/2009/feb/02/altermodern-tate-triennial (Erişim Tarihi: 11.01.2021)
Stirner, S. (2011). Notes on the State of the Subject. Notes on Metamodernism. http://www.metamodernism.com/2011/11/02/notes-on-the-state-of-the-subject/ (Erişim Tarihi: 07.01.2021)
Timmer, N. (2010). Do You Feel It Too? The Post-Postmodern Syndrome in American Fiction at the Turn of the Millennium. Amsterdam & New York: Rodopi.
Turner, L. (2015). Metamodernism: A Brief Introduction. Notes on Metamodernism. https://www.metamodernism.com/2015/01/12/metamodernism-a-brief-introduction/ (Erişim Tarihi: 24.01.2015)
Van den Akker, R. & Vermeulen, T. (2017). Periodising the 2000s, or, the Emergence of Metamodernism. R. van den Akker vd., (Ed.), Metamodernism: Historicity, Affect, and Depth After Postmodernism [Epub, Elektronik Sürüm], (pp. 21-58). London & New York: Rowman & Littlefield International.
Van den Akker, R., Gibbons, A., Vermeulen, T. (2019). Metamodernism: Period, Structure of Feeling, and Cultural Logic - A Case Study of Contemporary Autofiction. D. Rudrum vd., (Ed.), New Directions in Philosophy and Literature, (pp. 41-54). Edinburgh: Edinburgh University Press.
Vermeulen, T. (2015). The New "Depthiness". E-flux. (61). https://www.eflux.com/journal/61/61000/the-new-depthiness/ (Erişim Tarihi: 06.02.2021)
Vermeulen, T. & van den Akker, R. (2010a). Notes on Metamodernism. Aesthetics & Culture. 2 (1). 1-14. https://www.tandfonline.com/doi/pdf/10.3402/jac.v2i0.5677?needAccess=true (Erişim Tarihi: 15.01.2021)
Vermeulen, T. & van den Akker, R. (2010b). What is Metamodernism?. Notes on Metamodernism. http://www.metamodernism.com/2010/07/15/what-is-metamodernism/ (Erişim Tarihi: 15.01.2021)
Vermeulen, T. & van den Akker, R. (2010c). Strategies of the Metamodern. Notes on Metamodernism. http://www.metamodernism.com/2010/08/01/strategies-of-themetamodern/ (Erişim Tarihi: 20.01.2021).
Vermeulen, T. & van den Akker, R. (2010d). New Romanticism. Notes on Metamodernism. http://www.metamodernism.com/2010/08/09/new-romanticism/ (Erişim Tarihi: 20.01.2021)
Williams, R. (1977). Marxism and Literature. Oxford: Oxford University Press.