TÜRKİYE’DEKİ VİYOLA İCRACILARININ MÜZİK PERFORMANS ANKSİYETESİ (MPA) ÜZERİNE BİR İNCELEME

Türkiye’de viyola eğitimi üzerine yapılan araştırmalar incelendiğinde ilk olarak yapılan bilimsel araştırmaların, 90’lı yıllara dayandığı söylenebilir. Bu yıllarda daha çok tez ağırlıklı yapılan çalışmalar, 2000’li yıllarda ulusal ve uluslararası nitelikte yazılan makaleler ile devam etmiştir. Günümüze kadar süregelen çalışmalar; ağırlıklı olarak viyola alanındaki eğitim-öğretim içeriği, eğitimde karşılaşılan sorunlar, Türk Müziği, Türk Halk Müziği ve Klasik Batı Müziği icrasında karşılaşılan güçlükler üzerine yapılmıştır. Araştırma yapılırken MPA üzerine yapılan çalışmaların son dönemde arttığı görülmüştür. Yaylı çalgı ailesinden olan viyolanın özelinde yapılan çalışmalar incelendiğinde, icracıların karşılaşabilecekleri performans anksiyetesi ile ilgili bir çalışma olmaması yapılan çalışmayı mevcut viyola eğitim ve performansının daha verimli ve sürdürülebilir olması açısından önemli kıldığı görülmüştür. Çalışmada, viyola icracılarının performans anksiyete durumlarını etkileyen müzik türü, icra mekanı, icracı sayısı, cinsiyet, yaş ve kadrolu-misafir sanatçı gibi değişkenlerin karşılaştırılmasıyla, mevcut durumun saptanması amaçlanmıştır. İstanbul ilindeki devlet ve özel kurumlara bağlı olan orkestralar ile müzik topluluklarında viyola icracısı olarak görev alan 30 kişiye performans kaygı ölçeği, lisans sonrası icracılar hakkında bilgi toplamak amacıyla, İstanbul’daki devlet üniversitelerinde viyola anasanat dalı mezunu olan 6 lisansüstü öğrencisine, ölçek ve durum saptama anketi uygulanmıştır. Çalışmada elde edilen veriler SPSS kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmada iki bağımsız grup arasında niceliksel sürekli verilerin karşılaştırılmasında t-testi, ikiden fazla bağımsız grup arasında niceliksel sürekli verilerin karşılaştırılmasında Tek yönlü (One way) Anova testi kullanılmıştır. Anova testi sonrasında farklılıkları belirlemek üzere tamamlayıcı post-hoc analizi olarak Scheffe testi kullanılmıştır. Elde edilen veriler ışığında, 20-29 yaş aralığında MPA’nın daha fazla görüldüğü, solo ya da grup ile yapılan icranın ve müzik türü değişkeninin MPA için anlamlı bir fark oluşturmadığı saptanmıştır. Cinsiyet değişkeni, icra mekanı, kadrolu ya da misafir sanatçı olarak yapılan icranın ise MPA’da anlamlı bir farklılık oluşturduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Anksiyete, sahne heyecanı, viyola, sosyal kaygı, performans

EXAMINATION ON THE MUSIC PERFORMANCE ANXIETY VIOLA PERFORMERS IN TURKEY

When examined research on the viola education in Turkey, It can be said that the first scientific researches date back to the 90's. Thesis-based studies in these years continued with articles written in national and international quality in 2000s. Lasting studies until today; focused on the content of education in the field of viola, the problems encountered in education, the difficulties encountered in the performance of Turkish Music, Turkish Folk Music and Classical Western Music. While doing this research, observed that the studies on MPA have recently increased. Studies about viola were examined, the lack of study on performance anxiety that performers may encounter makes the study important for the current viola training and performance to be more efficient and sustainable. It was aimed to determine the current situation by comparing the variables such as music type, performance venue, number of performers, gender, age and permanent-guest artist, affect the performance anxiety of viola performers. Performance anxiety scale has been applied on 30 viola performers in orchestras and music ensembles affiliated to state and private institutions in Istanbul, a scale and situation determination questionnaire applied on 6 students who are graduates of viola majors at state universities’ post-graduate performers. The data were analyzed using SPSS. The t-test was used to compare quantitative data between two independent groups. One-way Anova test was used to compare quantitative data between more than two independent groups. After the Anova test, the Scheffe test was used as a complementary post-hoc analysis to determine the differences. It was determined that MPA is seen more in the 20-29 age range, performers performed with solo or group and music type variable didn’t make a significant difference for MPA. It was concluded that the performance performed as gender variable, venue, permanent or guest artist made a significant difference in MPA.

Keywords:

Anxiety, Stage Fright, Viola, Social Anxiety, Performance,

PDF

___

Beck, A. ve Emery, G. (2011). Anksiyete Bozuklukları ve Fobiler (V. Öztürk, Çev.). İstanbul: Litera Yayıncılık.
Anksiyete, Türk Dil Kurumu Sözlüğü, tdk.gov.tr, erişim tarihi: 14.9.2019
Arslan, Ç. (2007). Üniversite öğrencilerinin sürekli kaygı ve kişisel kararsızlık düzeylerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bandura, A. (1989). Human agency in social cognitive theory. American Psychologist Association. 44 (9). 1175-1184.
Burin, A. ve Osorio, F. (2017). Music performance anxiety: a critical review of etiological aspects, perceived causes, coping strategies and treatment. Revista de Psiquiatria Clinica. 44 (5). 127- 133.
Chang, A. (2016). Music Performance Anxiety in Peruvian Music Students: Differences According to Gender, Educational Institution and Musical Genre. Researchegate. 167-174. Retrieved May, 16, 2020 from https://www.researchgate.net/publication/313863408_
Chan, J. (2011). The Relationship Between Music Performance Anxiety, Age, Self-Esteem, and Performance Outcomes in Hong Kong Music Students. Doctoral Thesis. Durham University.
Çırakoğlu, O. C., & Coşkun-Şentürk, G. (2013). Development of a performance anxiety scale for music students. Medical Problems of Performing Artists. 28. (4): 199-206.
Çimen, G. (2001). Konser kaygısı. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 21 (2): 126-128.
Dobos B., & Bettin P.& Kenny D. (2018). Music performance anxiety and its relationship with social phobia and dimensions of perfectionism. Research Studies in Music Education. 41. (3). 310- 326.
Ertürk, M. (2012). Özel ve devlet okullarında çalışan okul öncesi öğretmenlerin demografik değişkenlere bağlı olarak mesleki tükenmişlik ve anksiyete düzeylerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans tezi. Maltepe Üniversitesi Sosyal bilimler Enstitüsü.
Facchini, F., & Harper, N. (2018). Music performance anxiety in instrumental duos: six interviews. ORFEU. (3). 85-115. Retrieved May, 13, 2020 from https://www.researchgate.net/publication/328471241_
Geçtan, E. (1974). Varoluşçu psikolojinin temel ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 7. (1). 14.
Geçtan, E. (1998). Psikanaliz ve sonrası. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Güren, M. (2013). Müzı̇k Performans Mekânlarının Mı̇marı̇ Kurgusunun Müzı̇kal Performans İle İlı̇şkı̇sı̇ne Bı̇r Bakış: İstanbul’dakı̇ Müzı̇k Performans Mekânlarından Örnekler. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Kenny, D. (2011). Treatment of music performance anxiety. The Psychology of Music Performance Anxiety (7th ed.) (167-231). Oxford: Oxford University Press.
LeBlanc, A. (1994). A theory of music performance anxiety. The Quarterly, Journal of Music Teaching and Learning. 5 (1). 60-68.
Manning, A. (2013). Instrument-Specific Music Performance Anxiety. Honors Theses. The University of Southern Mississippi.
Miller, T. A. (2004). Why did it sound better in the practice room? A guide to music performance anxiety and how to cope with it through journal writing. Unpublished Doktoral Thesis. ABD: Michigan State University, Department of Music.
Mor, S., Day, H., Flett, G., Hewitt P. (1995). Perfectionism, control, and components of performance anxiety in professional artists. Cognitive Therapy and Research. 19. (2). 207- 225.
Öhman, A. (2008). Fear and anxiety “Overlaps and dissociations” Newyork: The guildford press.
Özakkaş, T. (2014). Anksiyete Bozuklukları ve Tedavisi. İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
Özdel, K. (2015). Dünden Bugüne Bilişsel Davranışçı Terapiler: Teori ve Uygulama. Türkiye Klinikleri J Psychiatry-Special Topics. 8. (2). 10-20.
Özer, Ş. (2006). Anksiyete Bozuklukları. Ankara: Türkiye Psikiyatri Derneği Yayınları.
Özevin Tokinan B. (2013). Kenny Müzik Performans Kaygısı Envanterini Türkçe’ye Uyarlama Çalışması. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi 14. (1). 54.
Papageorgi, L., Creech, A., Welch, G.F. (2011). Perceived performance anxiety in advanced musicians specializing in different musical genres. Psychology of Music. 41. (1). 18-41.
Perdomo-Guevara, E. (2014). Is music performance anxiety just an individual problem? Exploring the impact of musical environments on performers’ approaches to performance and emotions. Psychomusicology: Music, Mind, and Brain. 24. (1). 66-74.
Rocha, S. F. (2020). Anxiety Disorders. Music Performance Anxiety: Pilot Study with Gender Endocrine Biomarkers. EC Psychology and Psychiatry. 9. (3). 1-5.
Rocha, S. F. (2020). Musical Performance Anxiety (MPA). IntechOpen. Retrieved May, 16, 2020 from https://www.intechopen.com/online-first/musical-performance-anxiety-mpa
Plotnik, R., Kouyoumdjian, H. (2009). Psikolojiye Giriş. (T. Geniş, Çev.). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Teztel, G. (2007). The Prevalence Of Musical Performance Anxiety and Effective Coping Methods: A Study Of Turkish Musicians. Doktoral Thesis. İstanbul Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tunay, Ş. (2006). Depresyon ve Kaygı Belirtilerinde Örtüşen ve Ayrışan Özelliklerin Endişe Olgusu Açısından İncelenmesi. Yüksek lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Wiedemann A., Vogel, D., Voss, C., Hoyer, J. (2019). Music performance anxiety and its anxiety correlates. PsyArXiv Preprints. 2-12. Retrieved august, 07, 2020 from. https://www.researchgate.net/publication/336972393