A FIELD RESEARCH ON RELATIONSHIP BETWEEN ALCOHOLIC BEVERAGES, DRUGS AND CRIME

The aim of this study is looking for answers of is there relationship between alcohol and drug abuse with criminal activity and what are the effects, dimensions and types of this relationship. The data used in this study were taken from the unpublished PhD thesis of Şahinli (2016). The research was conducted between December 2014 and January 2015. Sample group of study was 346 prisoners, and population group was 4220 prisoners. Thus, this study was conducted with 97,5 % confidence level. In the sample group, 274 (79,8 %) of the prisoners were male while 70 (20,2 %) were women. The prisoners' ages vary between 18 and 70 years and the average age were 35. Face to face method was used with prisoners who were in prisons of Ankara. Surveys were fulfilled to prisoners in their wards of prisons. In the study, five hypotheses were identified to examine the relationship between alcohol and drug use and criminal behavior. These hypotheses are based on the psychopharmacological model and the economic model which included in Goldstein's (1985) tripartite model. It is concluded that drugs are more related to crime in terms of economic model and using alcohol is more related to crime in terms of psychopharmacological model. According to another result of the study is alcohol is more related to violent behavior than to other drugs.

ALKOLLÜ İÇKİLER VE UYUŞTURUCU MADDELERİN SUÇLA İLİŞKİSİ ÜZERİNE BİR ALAN ARAŞTIRMASI

Bu çalışmanın amacı alkol ve uyuşturucu madde kullanımı ile suçlu davranış arasında bir ilişki var mıdır ve bu ilişkinin etkileri, boyutları ve türleri nelerdir sorularına cevap aramaktır. Bu araştırmada kullanılan veriler Şahinli (2016)’nın yayınlanmamış doktora tezinden alınmıştır. Araştırma Aralık 2014 ve Ocak 2015 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Bu çalışma 4220 kişilik evren grup için 346 kişilik örneklem grupla yaklaşık % 97,5’lik bir güven aralığında gerçekleştirilmiştir. Örneklem gruptaki mahkûmların 274’ünü (% 79,8) erkekler oluştururken, 70’ini (% 20,2) bayanlar oluşturmaktadır. Mahkûmların yaşları 18 ile 70 yaş arasında değişiklik göstermekte olup yaş ortalamaları ise 35'tir. Bu araştırmada Ankara ilinde bulunan ceza infaz kurumlarında mahkûmlarla yüz yüze görüşme yöntemi kullanılmıştır. Anketler, ceza infaz kurumlarında bulunan mahkûmlara kendi koğuşlarında uygulanmıştır. Çalışmada alkol ve uyuşturucu madde kullanımı ile suçlu davranış ilişkisini inceleyen beş hipotez belirlenmiştir. Bu hipotezler Goldstein’ın (1985) üçlü modeli içerisinde yer alan psikofarmakolojik model ve ekonomik modelden hareketle oluşturulmuştur. Uyuşturucu maddelerin ekonomik model açısından suçla daha çok ilişkili olduğu, alkollü içkilerin ise psikofarmakolojik etkiler açısından suçla daha çok ilişkili olduğu sonucuna varılmıştır. Alkollü içkilerin diğer uyuşturucu maddelere göre şiddet davranışı ile daha çok ilişkili olduğu da çalışmanın sonuçlarından birisidir.

PDF

___

Akıncı, F. S. (2009). Kriminoloji. 6. Edition. İstanbul: Beta Yayıncılık.

Akfert, S. K. ÇAKICI, E. & ÇAKICI M. (2009). “Üniversite Öğrencilerinde Sigara-Alkol Kullanımı Ve Aile Sorunları İle İlişkisi.” Anadolu Psikiyatri Dergisi, 10: 10-47.

Auerhahn, K. & Parker, R. N. (2003). “Drugs, Alcohol and Homicide.” Drug, Crime, & Justice. 2. Edition. (edt.) Gaines, L. K. & Kraska, P. B. İllinois: Waveland Press. 120-134.

Babaoğlu, A. N. (1997). Uyuşturucu ve Tarihi. İstanbul: Kaynak Yayınları.

Babbie, E. (2014). The Basics of Social Research. 6. Edition. Wadsworth: Cengage Learning.

Bartol, R. C. (2002). Criminal Behavior, A Psychosocial Approach, Sixth Edition, New Jersey: Prentice Hall.

Bennett, T. Holloway, K. & Farrington, D. (2008). “The Statistical Association Between Drug Misuse And Crime: A Meta-Analysis.” Aggression and Violent Behavior, 13: 107–118.

Brunelle, N. Brochu, S. & Cousıneau, M. (2000). “Drug-Crime Relations Amnog Drug-Consuming Juvenile Delinquents: A Triparitite Model And More.” Contemporary Drug Problems, 27(4): 835-866.

Boyum, D. & Kleiman, A. R. (2003). “Breaking The Drug-Crime Link.”, Public İnterest, Summer, 152: 19-38.

Bureau of Justice Statistics. “Alcohol and Crime, Data from 2002 to 2008.” http://www.bjs.gov/content/acf/29_prisoners_and_alcoholuse.cfm, Date: 03.01.2014.

Çingi, H. (1994). Örnekleme Kuramı. 2. Edition. H.Ü. Fen Fakültesi Basımevi: Ankara.

Evren, C. Ögel, K. Tamar, D. & Çakmak, D. (2001). “Uçucu Madde Kullanıcılarının Özellikleri.” Bağımlılık Dergisi, 2 (2): 57-60.

French, T. M. Mcgeary, K. A. Chıtwood, D. D. B. Mccoy, C. Incıardı, A. J. & Mcbride, D. (2000). “Chronic Drug Use And Crime.” Substance Abuse, 21(2): 95-109.

Gaines, L. K. (2003). “The Psychopharmacology And Prevalance Of Drugs.” Drug, Crime, & Justice. 2. Edition. (edt.) Gaines, L. K. & Kraska, P. B. İllinois: Waveland Press. 50-86.

Gizzi, C. M. & Gerkin, P. (2009). “Methamphetamine Use and Criminal Behavior.” International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 54(6): 915–936.

Goldstein, P. J. (1985), “The Drugs/Violence Nexus: A Tripartite Conceptual Framework.” Journal Of Drug Issues, 15(4): 493-506.

Greenfeld; L. A. (1998). “Alcohol And Crime, An Analysis of National Data on the Prevalence of Alcohol Involvement in Crime.” U.S. Department of Justice, Bureau of Justice Statistics http://www.bjs.gov/index.cfm?ty=tp&tid=943, Date: 03.01.2014.

İçli, T. G. (2007). Kriminoloji. 7. Edition. Ankara: Seçkin Kitabevi.

Makkai, T. & Payne, J. (2003). “Key Findings from the Drug Use Careers of Offenders (DUCO) Study.” Published by the Australian Institute of Criminology, No: 267: Canberra.

Manzoni, P. Fischer, B. & Rehm, J. (2007). “Local Drug-Crime Dynamics in a Canadian Multi-Site Sample of Unterated Opioid Users.” Canadian Journal Of Criminology&Criminal Justice, University of Toronto Pres. 341-373.

Mcbride, C. D. Vanderwaal, J. C. and Terry-Mcelrath, M. Y. (2003). “The Drugs-Crime Wars: Past, Present, and Future Directions in Theory, Policy, and Program Interventions.” NIJ, Special Report. 97-161.

Musto, D. F, (2003). “The American Experience with Stimulants and Opiates.” Drug, Crime, & Justice. 2. Edition. (edt.) Gaines, L. K. & Kraska, P. B. Illinois: Waveland Press. 32-49.

Neuman, W, L. (2012). Toplumsal Araştırma Yöntemleri, Nitel ve Nicel Yaklaşımlar. Translate., Sedef Özge. Part: 1 ve 2. 5. Edition. İstanbul: Yayınodası Yayıncılık.

Ögel, K. Tamar, D. Evren, C. & Çakmak, D. (2001). “Lise Gençleri Arasında Sigara, Alkol ve Madde Kullanım Yaygınlığı.” Türk Psikiyatri Dergisi, 12(1): 47-52.

Ögel, K. Çorapçıoğlu, A. Sır, A. Tamar, M. Tot, Ş. Doğan, O. Uğuz, Ş. Yenilmez, Ç. Bilici, M. Tamar, D. & Liman, O. (2004). “Dokuz İlde İlk ve Ortaöğretim Öğrencilerinde Tütün, Alkol ve Madde Kullanım Yaygınlığı.” Türk Psikiyatri Dergisi, 15(2): 112-118.

Ögel, K. Taner, S. & Eke, Y. C. (2006). “Onuncu Sınıf Öğrencileri Arasında Tütün, Alkol Ve Madde Kullanım Yaygınlığı: İstanbul Örneklemi.” Bağımlılık Dergisi, 7(1): 18-23.

Ögel, K. & Aksoy, A. (2007), “Tutuklu ve Hükümlü Ergenlerde Madde Kullanımı.” Bağımlılık Dergisi, 8 (1): 11-17.

Özerkmen, N. (2004). “Ergenlerde Sigara İçme Davranışını Etkileyen Faktörlerin Sosyolojik Analizi”, Sosyoloji Araştırmaları Dergisi. http://uvt.ulakbim.gov.tr/uvt/index.php?cwid=3&vtadi=TPRJ%2CTTAR%2CTTIP%2CTMUH%2CTSOS%2 CTHUK&c=google&s_f=_5&detailed=1&keyword=44180, Date: 12.11.2013.

Özmen, A. (1999). “Örnekleme.” Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. (Der.) Ali Atıf Bir. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 1081. 23-54.

Prichard, J. & PAYNE, J. (2005). “Key findings from the Drug Use Careers of Juvenile Offenders Study.” Published by the Australian Institute of Criminology, No: 304: Canberra.

Royuela, L. MONTANARİ, L. ROSA, M. & VİCENTE, J. (2014). Drug Use in Prison: Assessment Report, European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction (EMCDDA).

Shepard, E. M. & BLACKLEY, P. R. (2005). “Drug Enforcement and Crime: Recent Evidence from New York State.” Socıal Scıence Quarterly, 86(2): 323-342.

Şahinli, K. (2016). Alkol ve Uyuşturucu Madde Kullanımının Suçlu Davranışla İlişkisi: Ankara Ceza İnfaz Kurumları Örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Polis Akademisi Başkanlığı, Güvenlik Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Tunçoğlu, T. (2012). “Madde Kullanım Yaygınlığı”, 2012 Türkiye Uyuşturucu Raporu İçersinde ss. 50-54, http://www.tubim.gov.tr/Tr/HaberDetay.asp?HKey=223, Date: 27.02.2014.

Türkiye Büyük Millet Meclisi. (2008). Uyuşturucu Başta Olmak Üzere Madde Bağımlılığı Ve Kaçakçılığı Sorunlarının Araştırılarak Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi Amacıyla Kurulan Meclis Araştırması Komisyonu Raporu, 23(3): 323.

Türkiye Uyuşturucu Raporu. (2012). “EMCDDA 2012 Ulusal Raporu (2011 Verileri), Türkiye Uyuşturucu ve Uyuşturucu Bağımlılığı İzleme Merkezi (TUBİM)”. http://www.tubim.gov.tr/Tr/HaberDetay.asp?HKey=223, Date: 27.02.2014.

Unıted Natıons Offıce On Drugs And Crıme (UNODC). (2003). Terminology And Information on Drugs, Second Edition. United Nations: New York.

Weiner, M. D. Sussman, S. Sun, P. & Dent, C. (2005). “Explaining the Link between Violence Perpetration, Victimization and Drug Use.” Addictive Behaviors, 30: 1261–1266.

White, R. & Gorman, D. M. (2000). “Dynamics of the Drug-Crime Relationship, The Nature of Crime: Continuty and Change.” Criminal Justice, 1: 151-218.

World Health Organization (WHO). (1994). “Lexion of Alcohol and Drug Terms.” http://www.who.int/substance_abuse/terminology/who_ladt/en/, Date: 27.03.2014.

Yaşan, A. & Gürgen, F. (2004). “Güneydoğu Anadolu Bölgesinde Ergenlerde Uçucu Madde Kullanım Özellikleri”, Bağımlılık Dergisi, 5(2): 77-83.

Yüncü, Z. Aydın, C. Coşkunol, H. Altıntoprak, E. & Bayram, A. T. (2006). “Çocuk Ve Ergenlere Yönelik Bir Bağımlılık Merkezine İki Yıl Süresince Başvuran Olguların Sosyodemografik Değerlendirilmesi.” Bağımlılık Dergisi, 7 (1): 31-37.

Zhang, L. Wieczorek, F. W. & Welte, W. J. (1997). “The Impact of Age of Onset of Substance Use on

Delinquency.” Journal of Research in Crime and Delinquency, 34 (2): 253-268.