Bursa' da doğal florada bulunan sarı kantaron (Hypericum perforatum l.) populasyonlarında farklı yüksekliklerin hiperisin oranı üzerine etkisinin belirlenmesi

Bu ara ştırma Bursa ilinde ova ve dağ koşullarında farklı lokasyonlardan çiçeklenme başlangıcı ve tam çiçeklenme dönemlerinde toplanan çeşitli Hypericum perforatum L. populasyonlarında yüksekliğe bağlı olarak hiperisin içeriğindeki değişimi ve en yüksek hiperisin içeriğine sahip lokasyonları belirlemek amacı ile yürütülmüştür. Toplama işlemi 2001 yılında ova koşullarını oluşturan Bursa ilinin batı kısmı 125 m (Görükle) ve 155 m (îhsaniye) ile Uludağ'ı temsil eden 300, 650, 1000 ve 1880 m; 2002 yılında ova koşullarını oluşturan Bursa ilinin batı kısmı 125 m (Görükle) ve doğu kısmı 155 m (Bursa-Ankara Yolu) ile Uludağ'ı temsil eden 400, 500, 700, 940, 1000, 1010, 1070 ve 1100 m yüksekliklerinde gerçekleştirilmiştir. Sonuç olarak her iki gelişme döneminde de elde edilen hiperisin oranlarında yüksekliğe bağlı olarak düzenli bir artış veya azalış meydana gelmemiştir. 2001 yılında ele alınan lokasy onlardaki bitkilerin sırasıyla her iki gelişme döneminde de ortalama hiperisin oranları (Görükle: % 0.124, % 0.139; îhsaniye: % 0.150, % 0.146; Uludağ: % 0.140, % 0.157) arasında istatistiksel anlamda bir farklılık belirlenmemiş, 2002 yılında ise sırasıyla her iki gelişme döneminde de Bursa ilinin doğusunda yer alan Ankara Yolu lokasyonunu oluşturan bitkiler (% 0.223,% 0.189) diğer lokasyonlara göre (Görükle: % 0.129, % 0.147; Uludağ: % 0.143, % 0.138) istatistiksel anlamda daha yüksek ortalama hiperisin oranına ulaşmışlardır.

Anahtar Kelimeler:

Bursa (şehir), rakım, flora, Hypericum perforatum, populasyon yoğunluğu

This study was carried out to determine the differences in the hypericin contents of Hypericum perforatum L. populations, with altitude variations and to determine, also, the locations where the highest hypericin contents are obtained. The study was.done at the beginning of flowering and full flowering periods. Samples were collected in the year 2001 in the lowland, at the west sites of Bursa (Görükle, Alt.: 125 m),the midland Bursa (İhsaniye, Alt.: 155 m), in the year 2002 in the lowland^ at the west sites of Bursa (Görükle, Alt.: 125 m) the east sites ofjtursa (Along Bursa-Ankara highway, Alt.: 155 m) and at the different elevations of Uludağ Mountain (300, 650, 1000 and 1880 m in 2001; 400, 500, 700, 940, WOO, 1010, 1070 and 1100 m in 2002). For both of the development stages, results of the study did not indicate any meaningful increase or decrease in the hypericin contents, in line with changes in altitude in 2001 and 2002. There were no statistically differences between the average hypericin contents for the samples collected in 2001. The values for the two development stages were as follows: Görükle: % 0.124, % 0.139; îhsaniye: % 0.150, % 0.146; Uludağ: % 0.140, % 0.157. For the year 2002, the values of the samples from the East sites were found to be statistically higher than the values of the other locations: East sites of Bursa: % 0.223, % 0.189; Görükle: % 0.129, % 0.147; Uludağ: % 0.143, % 0.138.

Keywords:

Bursa, altitude, flora, Hypericum perforatum, population density,

PDF

___

Abrahamson, W.G. and O.T. Solbrig. 1970. Soil Preference and Variation in Flavonoid Pigments in Species of Aster. Rhodora 72:251-263.
Adams, R.P. 1977. Chemosystematics-Analysis of Populational Differentiation and Variability of Acestral and Recent Populations of Juni-perus ashei.Ann. Missouri Bot.Gard. 64:184-209.
Bagdonaite, E., B. Zygmunt ve J. Radusiene. 2001. Morphological and Chemical Evaluation of St. John's Wort {Hypericum perforatum L.) Populations from Lithuania. Herba Polonica, Tom XLVII 2001 Nr 4. p. 294-302.
Baytop, T. 1999. Türkiye'de Bitkiler ile Tedavi (Geçmişte ve Bugün). İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesi, İstanbul, s. 166-167.
Briskin, D.P. 2000. Medicinal Plants and Phytomedicines. Linking Plant Biochemistry and Physiology to Human Health. Plant Physiol. 124:507-514.
Büter, B., C. Orlacchio, A. Soldati and K. Berger. 1998. Significance of Genetic and Environmental Aspects in The Field Cultivation of Hypericum perforatum. Planta Medica 64: 431-437.
Campbell, M. H. and E.S. Delfosse. 1984. The Biology of Australian Weeds 13. Hypericum perforatum L. Journal of The Australian Institute of Agricultural Science 50, 63-73.
Ceylan,A., E. Bayram. O. Arabacı,.R.A. Marquard, N. Özay ve H. Geren. 2002. Ege Bölgesi Florası Kantaron {Hypericum perforatum L.) Populasyonlarında Uygun Kemotiplerin Belirlenmesi ve Islahı. Tübitak Proje No:TARP-1991,75s
Constantine, G.H. ve J. Karchesy. 1998. Variations in Hypericin Concentrations in Hypericum perforatum L. and Commercial Products. Pharmaceutical Biology, 36 (5): p.365-367.
Çakmak, E.H. ve E. Bayram. 2003. Muğla Orijinli Sarı Kantaron (H. perforatum L.) Populasyonlarmm Bazı Agronomik ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Ege Univ. Ziraat Fak. Derg. 40(l):57-64.
DAC, 1986. Deutscher Arzneimittel-Codex 3. Erganzung (1991) Johan-niskraut- Hyperici Herba. J- 010..Frankfurt am Main: Govi Verlag.
Davis, P.H. 1967. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Edinburgh University Press. 2:355-401.
Duke, J. A. 1985. Handbookof Medicinal Herbs. CRC, Boca Raton, Florida, p. 242.
ESCOP, 1996. Monograph St. John's wort. European Scientific Cooperative on Phytotherapy Monographs on The Medical Uses of Plant Drugs. Hyperici herba p. 1-10.
Grunwald, J. 1999. The World Market for Hypericum Products. Nutraceu-ticals Wor/J,May/June p. 22-25.
Jensen, K.I.N., S.O. Gaul, E.G. Specht ve D.J. Doohan. 1995. Hypericin Content of Nova Scotia Biotypes of H.perforatum L. Can. J. Plant. Sci. 75:923-926.
Karousou, R., D. Vokou and S. Kokkini. 1998. Distribution and Essential Oils of Salvia pomifera subsp. pomifera (Labiatae) on The Island of Crete (Ş Greece).Biochemical Systematics and Ecology 26:889-897.
Kireeva, T.B., U.L. Sharanov ve W. Letchamo. 1999. Biochemical and Eco-physiological Studies on Hypericum spp., J. JANICK (Editor), Perspectives on New Crops and New Uses. ASHS Press, Alexandria, VA: p. 467-468.
Kitanov, G.M. 1995. Hypericins in Hypericum Species. Marmara Üniv.Ecz. Dergisi, 11 (1 -2): p.343-350.
Kitanov, G. 2000. The Dynamics and Content of Hypericins in Hypericum perforatum L. and Hypericum maculatum Crantz Growing in Bulgaria. Acta Pharmaceutica-Zagreb, 50(l):65-68.
Lavie, G.,Y. Mazur,D. Lavie and D. Merula. 1995. The Chemical and Biological Properties of Hypericin-A Compound with a Broad Spectrum of Biological Activities. Med Res Rev 15(2): 111-119.
Melikian, E., R. Boroyan, A. Karaquezian, A. Charchoglian, E. Gabrielian and A. Panossian. 1998. Hypericin Content in St. John's Wort {Hypericum perforatum L.) Growing in Armenia. Pharmaceutical and Pharmacological Letters, 8 (3): p. 101-102.
Meral, G. 2000. İzmir ve Çevresinde Doğal Yayılış Gösteren Bazı Hypericum L. Türleri Üzerinde Araştırmalar. Doktora Tezi (Yayımlanmamış), Ege Üniv. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir, 64 s.
Nahrstedt, A. ve V. Butterweck. 1997. Biologicially Active and Other Chemical Constituents of the Herb from Hypericum perforatum L. Pharmacopsychiatry, 30:p.l29-134.
Otan, H. ve A.O. Sarı. 1994. Batı Anadolu Florasında Yayılış Gösteren Origanum onites L. (İzmir kekiği) Populasyonlarında Bazı Kalite Özellikleri. Tarla Bitkileri Kongresi, 25-29 Nisan 1994, İzmir. Agronomi Bildirileri, Cilt 1, s. 146-149.
Özgüven, M., B. Şener ve S. Kırıcı. 1987. Toroslar'da (Pozantı) Farklı Atropa Türlerinin Yetiştirilme Olanakları ve Alkaloit İçerikleri Üz- erinde Araştırmalar. VI. Bitkisel İlaç Hammaddeleri Toplantısı, Gazi Ünv.Ecz.Fak., 16-19 Mayıs 1986. Gazi Ünv.Yayın No:113, Ecz.Fak. Yayın No:8, s. 391-399.
Özgüven, M., M. Schneider and R. Marquard. 1996. Yield and Quality Aspects of Origanum Wild Species Collected in The Çukurova Region of Turkey. Beitrage zur Züchtungsforschung. Bundesanstalt für Züchtungsforschung von Kulturpflanzen. International Symposium. June 30-July 4. Quadlinburg Germany, p. 21-24.
Özgüven, M. and S. Tansı. 1998. In Situ Conservation of Aromatic Plants in Southeastern Turkey b. Wild Origanum Species. The Proceedings of International Symposium on In Situ Conservation of Plant Genetic Diversity, 1998, Published by CRIFC, Turkey, p. 177-183.
Parlevliet, J.E., S. N. Mutin and J.G. Brewer. 1969. Ecological Requirements of Pyrethrum. Part I. Regional Adaptation of Clones. Pyre-thrum post. 10(1): 28-29.
Patocka, J. 2003. The Chemistry, Pharmacology and Toxicology of The Biologically Active Constituents of The Herb Hypericum perforatum L. Journal of Applied Biomedicine, 1:61 -70.
Penka, M. 1978. Influence of Irrigation of The Contents of Effective Substances in Officinal Plants. Acta Horticulturae 73:181 -198.
Porter, B., R. Me Vicar and L. Bader. 1998. St. John's wort in Saskatchewan. Saskatchewan Agriculture, Food and Rural Revitalization. http://www.agr.gov.sk.ca/docs/crops/special_crops/production_info nnation/johnswort02.asp;verified 28 January 2004.
Poutaraud, A., F.D. Gregono, V.C.F. Tin and P. Gırardın. 2001. Effect of Light on Hypericins Contents in Fresh Flowering Top Parts and in an Extract of St. John's Wort. Planta Medica, 67: p. 254-259.
Sauer, E., N. Zeybek, U. Zeybek ve B. Saygıner. 1996. İletim Demetli Bitkilerin Tayin Anahtarları. Batı ve Güneybatı Anadolu Bölg.,E.Ü. Basımevi,İzmir,s.83-86.
Sirvent, T.M., L.Walker, N.Vance ve D.M. Gibson. 2002. Variation in Hypericins from Wild Populations of H. perforatum L. in the Pacific Norttwest of the U.S.A. Economic Botany 56 (1): 41-48.
Southwell, LA. and M.H. Campbell 1991. Hypericin Content Variation in Hypericum perforatum in Australia. Phytochemistry. 30:475-478.
Stoyanova, M. ve B. Apostolova. 1998. Characteristics of the Phytomass of Hypericum perforatum h.46th Annual Congress of the Society for Medicinal Plant Research, 31 August - 4 September 1998, Vienna, Austria, p.9.
Şarer, E.-, M. Yenen ve N. Özkal. 1991. Farklı Yükseklikte Yetişen Teucrium polium L. Uçucu Yağlarının Karşılaştırılması. 9. Bitkisel İlaç Hammaddeleri Toplantısı, Bildiriler, 16-19 Mayıs 1991, Eskişehir. S. 415-420.
Turan, Z.M.1998. İstatistik.Uludağ Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Ders Notları, No:78, 207 s.
Upton, R., A. Graff, E. Williamson, D. Bunting, D.M. Gatherum, E.B. Walker, V. Butterweck, U. Lieflünder, A. Nahrstedt, H. Winterhoff and J. Cott. 1997. St. John's Wort Monograph in: American Herbal Pharmacopoeia and Therapeutic Compendium. HerbalGram, 40:1- 32.
Walker, L., T. Sirvent, D. Gibson and N. Vance. 2001. Regional Differences in Hypericin and Pseudohypericin Concentrations and Five Morphological Traits Among Hypericum perforatum. Plants in the Northwestern United States. Canadian Journal of Botany, 79 (10): p. 1248-1.
Zobayed, S. and P.K. Saxena. 2004. Production of St. John's Wort Plants Under Controlled Environment For Maximizing Biomass and Secondary Metabolies. In vitro Cellular&Developmental Biology Pto, 40(l):108-l 14.
http//www.bitkisel-tedavi.com/sarikantaron.htm
http//www.bmj .com/bmj/archive/7052a.htm#l