Bazı belli ahlaki yargıları kabul eden insanların bu yargılara göre davrandığını, ve insanların belli ahlaki yargıları kabul ederken sıra eyleme geldiğinde bu yargılar açısından tarafsız bir tutum içinde olmalarının çok garip olduğunu iddia etmektedir. Bu filozoflara göre, insanların inandıkları ahlaki düşünceler onları belirli bir şekilde davranmaya sevk eder. Ancak, insanların sıra eyleme geldiğinde kabul ettikleri ahlaki yargılara karşı tarafsız olmaları mümkün görünmektedir. Bu externalistlerin internalistlerin sözü edilen iddialarına karşı yaptıkları itirazın temel odak noktasıdır. Ben externalistlerin, ahlaki bir inanca sahip olmakla o inanca dayanarak eylemde bulunmak arasında zorunlu bir bağ olduğu yolundaki internalist iddiayı eleştirmekle doğru iz üzerinde olduklarını düşünüyorum. Bir ahlak ilkesini kabul etmek eylemde bulunurken zorunlu olarak o ilkeye göre hareket etmek sonucunu doğurmayabilir. Ne var ki, geleneksel olarak akıl/duygu çerçevesinde internalizme yöneltilen eleştiriler internalizmi kesin olarak yenilgiye uğratacak kadar güçlü değildir. Bu ikili çerçeve yerine bu yazıda internalizmi kesin olarak başarısızlığa uğratacağını düşündüğüm, ruhun üçlü bölümüne ve iradenin otonomluğuna dayalı yeni bir perspektif önereceğim.

According to motivational internalism our moral judgments do necessarily motivate; one cannot rationally believe that one has a duty to do something without being motivated to do it. Motivational internalism contrasts with motivational externalism, which is the view that moral judgments in themselves do not necessarily motivate one into action, and that when they motivate, the source of motivation is embedded in a desire external to the moral judgments at issue. The main difficulty for motivational internalism is that one may, without being irrational, be indifferent to morality. I think that externalists are on the right track in criticizing the internalist contention that the connection between holding a moral belief and motivation to act is necessary. Accepting a moral principle may not have any corresponding motivation to act on the relevant principle. The arguments brought against internalism within the traditional reason/passion framework are not, however, strong enough to defeat it conclusively. Instead of the dualistic framework, I espouse a new perspective based on a triadic division of soul, and the idea of autonomy of will, which I believe, help us definitely condemn motivational internalism.