Divan Şiirinde Rind

Kind, dış dünyadan kopuk, toplumun baskısından kaçan, kendi yarattığı dünyada aşk sarhoşu olarak yaşamayı tercih eden biridir. Dar görüşlü, şahsi çıkarları için ibadet^ eden riyakâr zahidle hiçbir zaman anlaşamayan rind, zahidle sürekli bir mücadele halindedir. Kimsenin kınamasına aldırmadan riyasız ve yalansız yaşamaya çalışır. Dîvân şairi kendini rind olarak görür. Gerçek olsun ya da olmasın şiirlerinde toplum kurallarını ve dinin yasaklarını, zahidin öğüdünü aşarak içkinin verdiği keyfi doyasıya yaşamayı tercih etmiştir. Bu dünyadaki cenneti yaşamak isteyen rind, sevgiliden ve aşktan vazgeçmez.

Rind in the Divan Poetry

Rind is a person who prefers living excluded from the world by escaping from the pressure of the society but living as a lover in the world he created. Rind is always in a struggle and never gets on well with Zahid, who is a narrow-minded person worshipping only for his personal interests. He tries to live sincerely and honestly without caring about the condemnation of the others. The poet of the Divan poetry sees himself as a rind. In his poetry,whether true or not, he is a person who prefers to enjoy the drink without caring the rules of the society, prohibitions of the religion and the advice of the zahid. Rind who wants to live the paradise in this world, never gives up the lover and the love.

___

  • Ahmet- i Daî ve Dîvânı, (Haz. Mehmet Özmen), Ankara 2001.
  • Akar, M. (2000), Su Kasidesi Şerhi, Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları
  • Aygün, Z A. (1993) Bağdatlı Ruhî Dîvân 'ında Rind ve Zahid Tipleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Bağdatlı Ruhî Dîvânı, (Haz. Coşkun Ak), Bursa 2001. Bakî Dîvânı, (Haz. Sabahattin Küçük), Ankara 1994.
  • Cinânî Hayatı, Eserleri, Dîvânı 'nın Tenkidli Metni, (Haz. Cihan Okuyucu), Ankara 1994.
  • Enderunlu Vâsıf Dîvânı, (Haz. Rahşan Gürel), İstanbul 2002.
  • Fehim-î Kadîm Dîvânı, (Haz. Tahir Üzgör), Ankara 1991.
  • Fuzûlî Dîvânı, (Haz. Kenan Akyüz, Süheyl Beken, Şedit Yüksel, Müjgan Cumbur), Ankara 1990.
  • Hayalî Dîvânı, (Haz. Ali Nihat Tarlan), Ankara 1992.
  • Hayreti Dîvânı, (Haz. Mehmet Çavuşoğlu), Ali Tanyeri, İstanbul 1981.
  • Helâkî Dîvânı, (Haz. Mehmet Çavuşoğlu), İstanbul 1982.
  • Kalpaklı, M. (1999) "Divan Şiirinde Aşk", Osmanlı Divan Şiiri Üzerine Metinler, İstanbul.
  • Mengi, M. (1985). Divan Şiirinde Rindlik. Ankara.
  • Muhibbi Dîvânı, (Haz. Coşkun Ak), Ankara 1987.
  • Nâbî Dîvânı, (Haz. A. Fuat Bilkan), İstanbul 1997.
  • Nâcî, M. (1987).-Lügat-ı Nâcî. İstanbul: Çağrı Yayınları
  • Nailî Dîvânı, (Haz. Haluk İpekten), Ankara 1990.
  • Necatî Bey Dîvânı, (Haz. Ali Nihat Tarlan), İstanbul 1997.
  • Nedim Dîvânı, (Haz. Abdülbaki Gölpınarlı), İstanbul 1972.
  • Nefî Dîvânı, (Haz. Metin Akkuş), Ankara 1993.
  • Nesîmî Dîvânı, (Haz. Hüseyin Ayan), Ankara 1990.
  • Nev'îDîvânı, (Haz. Mertol Tulum, Ali Tanyeri), İstanbul 1977.
  • Pakalm, M. Z.(1993). Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü. İstanbul: M.E.B. Yayınları.
  • Pala, İ. (1995). Ansiklopedik Dîvân Şiiri Sözlüğü, Ankara. Akçağ Yayınları.
  • Sami Ş. (1989). Kâmus-i Türki. İstanbul: Enderun Kitabevi.
  • Sevük, İ. H. (1947) Divan Edebiyatında Rindlik. Cumhuriyet Gazetesi.
  • Şeyhülislam Yahya Dîvânı, (Haz. Hasan Kavruk), Ankara 2001.
  • Uludağ, S. (1991). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Marifet Yayınları. Uzun, M.(1991) "Aşk" DİA, İstanbul.
  • Zatî Dîvânı, (Haz. Ali Nihat Tarlan), İstanbul 1970.
  • Zatî Dîvânı, (Haz. Mehmet Çavuşoğlu, Ali Tanyeri), İstanbul 1987.