Peşteli Hisali Divanı'nda Biçime Dayalı Tekrarlarla Ahenk Sağlama

Makalede XVII. yüzyıl şairlerinden Peşteli Hisâlî'nin 1 kaside, 500 gazel ve Farsça 36, Türkçe 10 beyitten oluşan Dîvanında yer alan biçime dayalı tekrarlar, tekrar çeşitleri sınıflandırılarak ve beyitlerle örneklendirilerek ana hatlarıyla incelenmeye çalışılmıştır. Şairin, dilin malzemesi olan ses unsurlarını nasıl, hangi oranlarda kullandığını belirleme amacı güden çalışmada, şiir diline kattığı ahenk ortaya konulmaya çalışılmış ve tespit edilen bilgiler tablo hâlinde okuyucuya sunulmuştur.

Getting Harmonies With Formel Repetitions in the Peşteli Hisali's Divan

In the text, the form based on the repetitions,the sorts of the repetitions, which take part in one of the 17th century poets, Peşteli Hisali's collected poems that includes 1 ode, 500 lyric poems (gazel) and verses; 36 in Persian, 10 in Turkish are tried to analysed grossly by classifying and giving examples from the verses. In the work, that aimed to point out how and in which proportion the poet used the tone elements which are the materials of the language and the harmony he added the language of the poetry is tried to be shown and the information collected is presented to the reader as a table.

PDF

___

Aksan, D. (1995). Şiir Dili ve Türk Şiir Dili. (2. b.). Ankara: Engin Yayınları.

Aktaş, T. (1996). Yapı ve Anlam Bakımından Almanca ve Türkçe'de İkilemeler. Türk DUL 539 (11), 565-566.

Arat, R. R. (1991), Eski Türk Şiiri. (3. b.). Ankara: Türk Tarih Kurumu.

Bilgegil, K. (1989). Edebiyat Bilgi ve Teorileri (Belagat). İstanbul: Enderun Kitabe vi.

Dilçin, C. (1992). Fuzulî'nin Şiirlerinde Söz Tekrarlanna Dayanan Bir Anlatım Özelliği. Türkoloji Dergisi (ss. 77-114). C. 10, S. 1, Ankara.

Dilçin, C. (1995). Fuzulî'nin Şiirlerinde İkilemelerin Oluşturduğu Ses, Söz ve Anlam Düzeni. Journal of Turkish Studies (Türklük Bilgisi Araştırmaları Dergisi) (ss. 157-202). 19. Ankara.

Dilçin, C. (2000). Örneklerle Türk Şiir Bilgisi. (2. b.). Ankara: Türk Dili Kurumu Yayınları.

Ercilasun, A. B. (1993). Ahmet Yesevî'nin Şiirlerinde Ahenk Unsurlan. Türk Kültürü Araştırmaları Dergisi (Prof. Dr. Şükrü Elçin'e Armağan) (ss. 105-109), C. XXIX, S. 1-2, Ankara.

Göçgün, Ö. (1983). Fuzulî'nin Şiirlerinde Ses ve Musiki. Türk Edebiyatı Dergisi (ss. 60-61), 4(114), İstanbul.

Hatiboğlu, V. (1971). İkileme. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

Hatiboğlu, V. (1981). Türk Dilinde ikileme (2. b.). Ankara: Türk Dili Kurumu Yayınları.

Kortantamer, T. (1993), Türk Şiirinde Ses Konusunda ve Ses Gelişmesinin Devamlılığı Üzerine Genel Bazı Düşünceler I. Eski Türk Edebiyatı Makaleleri (ss. 273-336). Ankara: Akçağ.

Kurnaz, C. Eski Türk Edebiyatı. (1. b.). Ankara: Bizim Büro.

Macit, M. (1990). Nesimî'nin Şiirinde Ahengi Sağlayan Unsurlardan Tekrarlar Üstüne. Yönelişler (ss. 26-36). 7 (48).

Macit, M. (1999). Dîvân Şiirinde Ahenk Unsurları. Osmanlı Dîvân Şiiri Üzerine Metinler. Haz. Mehmet Kalpaklı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Meydan Larousse. Ahenk, C.l, Meydan Yayınevi, İstanbul, 1969.

Tanpmar, A. (1977). Eski Şairleri Okurken. Edebiyat Üzerine Makaleler (ss. 179-181). İstanbul: Dergâh Yayınları.

Tanpınar, A. (1977). Eski Şiir. Edebiyat Üzerine Makaleler (ss. 177-178). İstanbul: Dergâh Yayınları.

Üstünova, K. (2003). Söz Sanatlarının Oluşmasında Tekrarlann Rolü. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı. Belleten 2001/I-II'den Ayrıbasım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. 235-244.

Yetiş, K. (1988). Ahenk. T.D.V.İ.A. (ss. 516-517). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.

Uludağ Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi-Cover

ISSN: 1302-2423
Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
Başlangıç: 1999
Yayıncı: Bursa Uludağ Üniversitesi

Arşiv