___

• Acar, A. (2002). Yönetim-Siyaset İlişkisinde Kamuda Personel Politikaları, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 7, s.5-14.
• Akıncı, A. (2013). Siyaset Ahlakı ile İş Ahlakına Teorik Bir Bakış, İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, Cilt 15, Sayı 2, Nisan, s.82-96.
• Aksu, A. (2012). Siyaset ve Siyasetçi Üzerine, http://www.guneydoguguncel.com/siyaset-ve- siyasetci-uzerine-5240h.htm, 06.12.2017
• Akyüz, Ü. (2009). Siyaset ve Ahlak, Yasama Dergisi, Sayı 11, Ocak-Şubat-Mart-Nisan, s.93- 129.
• Altunok, H. (2016). Atama Yetkisi ve Bürokrasi Siyaset İlişkisi Üzerine Bir Değerlendirme, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 8, Sayı 14, Mart, s.166-180.
• Bayram, A.K. ve Çınar, K. (2007). İktidar ve Siyasetin Gölgesinde Bürokrasi ve Demokrasi İlişkisi: İdealler, Zorunluluklar, Gerilimler, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:9, Sayı:1, Haziran, s.11-24.
• Çevikbaş, R. (2006). Yönetimde Etik ve Yozlaşma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 20, Sayı 1, Nisan, s.265-289.
• Çulpan, R. (1980). Bürokratik Yönetimin Yozlaşması, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 13, Sayı 2, Haziran, s.31-45.
• Demir, F. (2011). Bürokrasi-Demokrasi İlişkisi ve Bürokratların Seçilmişlerce Kontrolü Sorunu, Celal Bayar Üniversitesi İİBF Yönetim ve Ekonomi Dergisi, Cilt 18, Sayı 2, s.63-84. Demirel, T. (2017). Türkiye’de Siyasal Yolsuzluk Olgusu, http://www.liberal.org.tr/sayfa/turkiyede-siyasal-yolsuzluk-olgusu,127.php, 04.01.2017
• Ergun, T. (2004). Kamu Yönetimi, Kuram, Siyasa, Uygulama, Birinci Baskı, TODAİE Yayınları, Ankara.
• Gökçe, G., Şahin, A. ve Örselli, E. (2002). Türkiye’de Siyasetin Bürokrasi Üzerindeki Etkisi: Siyasallaşma, Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Sayı 4, s.45-58.
• Göküş, M. (2010). 1960-1980 Döneminde Türk Kamu Bürokrasisinin Hukuki, Ekonomik ve Toplumsal Değişimi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 6, Sayı 12, s.203-223.
• Güran, S. (2004). Türk Kamu Personel Rejimi ve Kamu Yönetimi Temel Kanunu Tasarısı’nın Bu Konudaki Hükümleri, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, Sayı 48, s.287-299.
• Güven, H.S. (1976). İdare Siyaset İlişkileri ve Personel Yönetimi Açısından Önemi, Amme İdaresi Dergisi, Cilt:9, Sayı:1, Mart, s.50-70.
• Hale, J.R. (2000). Machiavelli ve Bağımsız Devlet, Siyasi Düşünce Tarihi içinde s. 22-39, Der: David Thomson, Şule Yayınları, İstanbul.
• İnan, K. (1993). Devlet İdaresi, Ötüken Neşriyat A.Ş. Yayın No: 252, İstanbul.
• Kamu Görevlileri Etik Davranış İlkeleri ile Başvuru Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik (2005).
• Kapani, M. (2000). Politika Bilimine Giriş, Onikinci Basım, Bilgi Yayınevi, Ankara.
• Köktaş, A., Karaosmanoğlu, F., Bilgiç V.K. (2009). Kamu İhaleleri ve Etik, Yolsuzluğun Önlenmesi http://www.etik.gov.tr/test/duyurular/digerleri/proje2006_etik/akademik_arast%C4%B 1rma_konf.ekim2009/Kamu_Ihaleleri_ve_Etik.pdf, Erişim Tarihi: 04.01.2017 Projesi
• Namık Kemal Öztürk ile yapılan e-posta yazışması, 06.09.2006.
• Oğuz, V. (2011). Türkiye’de Siyasal Partiler Çerçevesinde Politik Yozlaşma ve Etik Sorunu, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Kamu Yönetimi Bilim Dalı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karaman.
• Oktay, C. (1985). Yönetimde Siyasallaşma Üzerine Bir Not, İdare Hukuku ve İlimleri Dergisi, Cilt 6, Sayı 1-3, s.189-192.
• Özer, A. (1999). Bürokrat-Politikacı İlişkileri ile Ülkemizdeki İstisnai Memuriyet ve Valilik Sistemi Üzerine Görüşler, Türk İdare Dergisi, Cilt 71, Sayı 423, Haziran, s.1-25.
• Peters, B.G. ve Pierre, J. (2004). Politicization of the Civil Service: Concepts, Causes, Consequences, içinde Peters, B.G. ve Pierre, J. (editörler), The Politicization of the Civil Service in Comparative Perspective: The Quest for Control, London&New York: Routledge / Taylor&Francis Group, s.1-12.
• Russell, B. (2014). Etik, Toplum ve Siyaset, Çev. Funda SEZER, Say Yayınları, İstanbul.
• Sakal, M. (1998). Siyasal Karar Alma Sürecinde Yer Alan Aktörler ve Rolleri, Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 13, Sayı 1, s.211-230.
• Sayer, A. ve Barutçu, A. (2010). Kamu İhaleleri ve Etik Dışı Uygulamalar, Dış Denetim Dergisi, Ekim-Kasım-Aralık, s.76-83. Tuncer, E. (2017). 1954’ten 1957’ye Doğru, http://www.tesav.org.tr/docs/kitaplar/1957secimleri.pdf, Erişim Tarihi: 18.01.2017 Turgut, K. (2007). Politik Yozlaşmanın
• İnsan Üzerindeki Etkisi
• https://sites.google.com/site/grandustadakademi/politik-yozlasmanin-insan
• uezerindeki-etkisi, Erişim Tarihi: 15.11.2017
• Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı (2006). Bir Olgu Olarak Yolsuzluk: Nedenler, Etkiler ve Çözüm Önerileri, TEPAV Yolsuzlukla Mücadele Kitapları-1, Matsa Basımevi, Ankara.
• Usta, A. (2015). Kamu Örgütlerinde Çıkar Çatışması: Türleri ve Önlenmesi, Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, Cilt 7, Sayı 13, s.100-124.
• Yıldırım, M. (2013). Kamu Yönetiminin Kadim Paradoksu: Nepotizm ve Meritokrasi, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 11, Sayı 2, s.353-380. KAYNAKÇA
• Acar, A. (2002). Yönetim-Siyaset İlişkisinde Kamuda Personel Politikaları, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 7, s.5-14.
• Akıncı, A. (2013). Siyaset Ahlakı ile İş Ahlakına Teorik Bir Bakış, İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, Cilt 15, Sayı 2, Nisan, s.82-96.
• Aksu, A. (2012). Siyaset ve Siyasetçi Üzerine, http://www.guneydoguguncel.com/siyaset-ve- siyasetci-uzerine-5240h.htm, 06.12.2017
• Akyüz, Ü. (2009). Siyaset ve Ahlak, Yasama Dergisi, Sayı 11, Ocak-Şubat-Mart-Nisan, s.93- 129.
• Altunok, H. (2016). Atama Yetkisi ve Bürokrasi Siyaset İlişkisi Üzerine Bir Değerlendirme, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 8, Sayı 14, Mart, s.166-180.
• Bayram, A.K. ve Çınar, K. (2007). İktidar ve Siyasetin Gölgesinde Bürokrasi ve Demokrasi İlişkisi: İdealler, Zorunluluklar, Gerilimler, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:9, Sayı:1, Haziran, s.11-24.
• Çevikbaş, R. (2006). Yönetimde Etik ve Yozlaşma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 20, Sayı 1, Nisan, s.265-289.
• Çulpan, R. (1980). Bürokratik Yönetimin Yozlaşması, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 13, Sayı 2, Haziran, s.31-45.
• Demir, F. (2011). Bürokrasi-Demokrasi İlişkisi ve Bürokratların Seçilmişlerce Kontrolü Sorunu, Celal Bayar Üniversitesi İİBF Yönetim ve Ekonomi Dergisi, Cilt 18, Sayı 2, s.63-84. Demirel, T. (2017). Türkiye’de Siyasal Yolsuzluk Olgusu, http://www.liberal.org.tr/sayfa/turkiyede-siyasal-yolsuzluk-olgusu,127.php, 04.01.2017
• Ergun, T. (2004). Kamu Yönetimi, Kuram, Siyasa, Uygulama, Birinci Baskı, TODAİE Yayınları, Ankara.
• Gökçe, G., Şahin, A. ve Örselli, E. (2002). Türkiye’de Siyasetin Bürokrasi Üzerindeki Etkisi: Siyasallaşma, Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Sayı 4, s.45-58.
• Göküş, M. (2010). 1960-1980 Döneminde Türk Kamu Bürokrasisinin Hukuki, Ekonomik ve Toplumsal Değişimi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 6, Sayı 12, s.203-223.
• Güran, S. (2004). Türk Kamu Personel Rejimi ve Kamu Yönetimi Temel Kanunu Tasarısı’nın Bu Konudaki Hükümleri, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, Sayı 48, s.287-299.
• Güven, H.S. (1976). İdare Siyaset İlişkileri ve Personel Yönetimi Açısından Önemi, Amme İdaresi Dergisi, Cilt:9, Sayı:1, Mart, s.50-70.
• Hale, J.R. (2000). Machiavelli ve Bağımsız Devlet, Siyasi Düşünce Tarihi içinde s. 22-39, Der: David Thomson, Şule Yayınları, İstanbul.
• İnan, K. (1993). Devlet İdaresi, Ötüken Neşriyat A.Ş. Yayın No: 252, İstanbul.
• Kamu Görevlileri Etik Davranış İlkeleri ile Başvuru Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik (2005).
• Kapani, M. (2000). Politika Bilimine Giriş, Onikinci Basım, Bilgi Yayınevi, Ankara.
• Köktaş, A., Karaosmanoğlu, F., Bilgiç V.K. (2009). Kamu İhaleleri ve Etik, Yolsuzluğun Önlenmesi http://www.etik.gov.tr/test/duyurular/digerleri/proje2006_etik/akademik_arast%C4%B 1rma_konf.ekim2009/Kamu_Ihaleleri_ve_Etik.pdf, Erişim Tarihi: 04.01.2017 Projesi
• Namık Kemal Öztürk ile yapılan e-posta yazışması, 06.09.2006.
• Oğuz, V. (2011). Türkiye’de Siyasal Partiler Çerçevesinde Politik Yozlaşma ve Etik Sorunu, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Kamu Yönetimi Bilim Dalı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karaman.
• Oktay, C. (1985). Yönetimde Siyasallaşma Üzerine Bir Not, İdare Hukuku ve İlimleri Dergisi, Cilt 6, Sayı 1-3, s.189-192.
• Özer, A. (1999). Bürokrat-Politikacı İlişkileri ile Ülkemizdeki İstisnai Memuriyet ve Valilik Sistemi Üzerine Görüşler, Türk İdare Dergisi, Cilt 71, Sayı 423, Haziran, s.1-25.
• Peters, B.G. ve Pierre, J. (2004). Politicization of the Civil Service: Concepts, Causes, Consequences, içinde Peters, B.G. ve Pierre, J. (editörler), The Politicization of the Civil Service in Comparative Perspective: The Quest for Control, London&New York: Routledge / Taylor&Francis Group, s.1-12.
• Russell, B. (2014). Etik, Toplum ve Siyaset, Çev. Funda SEZER, Say Yayınları, İstanbul.
• Sakal, M. (1998). Siyasal Karar Alma Sürecinde Yer Alan Aktörler ve Rolleri, Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 13, Sayı 1, s.211-230.
• Sayer, A. ve Barutçu, A. (2010). Kamu İhaleleri ve Etik Dışı Uygulamalar, Dış Denetim Dergisi, Ekim-Kasım-Aralık, s.76-83. Tuncer, E. (2017). 1954’ten 1957’ye Doğru, http://www.tesav.org.tr/docs/kitaplar/1957secimleri.pdf, Erişim Tarihi: 18.01.2017 Turgut, K. (2007). Politik Yozlaşmanın
• İnsan Üzerindeki Etkisi
• https://sites.google.com/site/grandustadakademi/politik-yozlasmanin-insan
• uezerindeki-etkisi, Erişim Tarihi: 15.11.2017
• Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı (2006). Bir Olgu Olarak Yolsuzluk: Nedenler, Etkiler ve Çözüm Önerileri, TEPAV Yolsuzlukla Mücadele Kitapları-1, Matsa Basımevi, Ankara.
• Usta, A. (2015). Kamu Örgütlerinde Çıkar Çatışması: Türleri ve Önlenmesi, Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, Cilt 7, Sayı 13, s.100-124.
• Yıldırım, M. (2013). Kamu Yönetiminin Kadim Paradoksu: Nepotizm ve Meritokrasi, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 11, Sayı 2, s.353-380.
• Yıldız, G. (2015). Devlet Memurları Kanunu’nda Liyakat İlkesi Çerçevesinde İstisnai Memurluklar, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetim Anabilim Dalı Yönetim Bilimleri Bilim Dalı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Yıldız, G. (2017). Gelişimi Üzerinden İşlevsel Bir Kamu Personel Rejimi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:2, Sayı:4, s.31-52.
• Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Yıl:6 Sayı:12 (2017) •
• http://www.yenisafak.com/arsiv/2001/agustos/25/g2.html, Erişim Tarihi: 05.01.2017 (b)
• YAYIM ALANI, YAZIM KURALLARI ve YAZILARIN DEĞERLENDİRME SÜRECİ YAYIM ALANI
• Dergi, sosyal bilimlerin farklı disiplinlerinde yapılan bilimsel nitelikli çalışmaları yayınlar. YAZIM KURALLARI
• Çalışmalar 5000 ile 9000 kelime arasında olmalıdır.
• Gönderilecek çalışmaların daha önce yurt içi veya yurt dışında herhangi bir yerde yayımlanmamış olması
• gerekir. Fakat bilimsel toplantılarda (kongre, sempozyum, seminer vb.) sunulan ve tam metni yayımlanmamış
• bildiriler, sunulduğu yer ve tarih belirtilmek şartıyla kabul edilir.
• Yazıların manyetik ortamda (CD/DVD) veya elektronik posta ile gönderilmesi gerekmektedir.
• Yazılar; Microsoft Word'de tek satır aralığı, Times New Roman ve 12 punto; kâğıt ölçüsü A4 olacak şekilde
• hazırlanmalıdır. Metin içinde yer alacak şekiller ve tabloların bu ölçülere uyması gerekmektedir.
• Türkçe çalışmalarda, yazının başlığı ve yazar ad(lar)ının altında 150 – 200 kelimelik bir Türkçe öz ve anahtar
• kelimeler yer almalı; bunu takiben İngilizce başlık, öz ve anahtar kelimeler verilmelidir. İngilizce çalışmalarda
• yazının başlığı ve yazar ad(lar)ının altında 150 - 200 kelimelik bir İngilizce öz ve anahtar kelimeler yer almalı
• bunu takiben Türkçe başlık, öz ve anahtar kelimeler verilmelidir. Her iki öz de tek satır aralığı ve 10 punto ile
• yazılmalıdır. Anahtar kelimeler, 4 - 7 kelime arasında olmalıdır.
• Kaynaklara göndermeler dipnotlarla veya metnin içinde açılacak ayraçlarla yapılabilir.
• Makalede yer alan ekler, metodolojik ayrıntıları ve ek bilgileri içermelidir. Birden fazla ek olduğu durumda
• EK A, EK B başlıkları kullanılmalıdır. Eklere kaynaklardan sonra yer verilmelidir. Makalenin tamamı için
• okuyucuya bilgi verecek mahiyette ve makale başlık sayfasında yer alması uygun görülen 20 – 25 kelimelik kısa
• anlatım, özet bölümünün ardından yazılmalıdır.
• Yazarın akademik unvanı, görevi, bağlı bulunduğu kuruluş elektronik posta (elmek) adresi ilk sayfanın altına
• puntoluk dipnotla yazılmalıdır.
• Tablo ve şekillere başlık ve sıra numarası verilmeli, başlıklar tablo ve şekillerin altında yer almalı, kaynaklar
• ise başlık satırının altına yazılmalıdır.
• Denklemlere sıra numarası verilmelidir. Sıra numarası yay ayraç içinde ve sayfanın sağ tarafında yer almalıdır.
• koyulukta basılmalı ve çoğaltılmalıdır. Sayfa kenar boşlukları üst: 3cm, alt: 3cm; sol: 3,5 cm, sağ: 2,5 cm olmalıdır.
• Sayfaların altına sağ köşesine sayfa numarası konmalıdır. Font büyüklüğü en az 10 punto olmalıdır.
• Yazı, Giriş bölümüyle ikinci sayfadan başlamalı ve uygun bölümlere ayrılmalıdır. Bölümler, ardışık olarak
• Gerekli durumlarda bölümler alt bölümlere ayrılabilir. Alt bölümler, her bölüm içinde bölüm numarası da
• ilk harfi büyük olacak şekilde sola dayalı olarak yazılmalıdır. Son bölüm, Sonuç(lar)/Tartışma bölümü olmalı ve
• bu bölümü takiben Kaynakça ile varsa Teşekkür ve Ekler yer almalıdır. Not: İsteğe bağlı olarak şekil listesi ve
• tablo listesi kaynakçadan hemen önce verilebilir.
• +Notasyon (işaretlerle gösterim) ve kısaltmalar ilgili bilim alanının standart notasyon ve kısaltmaları olmalı
• veya metin içinde ilk geçtiği yerde tanımlanmalıdır. Gerekli durumlarda, notasyon ve kısaltmalar Giriş bölümünde
• veya bu bölümü izleyen ayrı bir bölüm içinde verilebilir.
• Tüm çizimler, haritalar, grafikler, fotoğraflar, vb. şekil olarak değerlendirilmelidir. Baskıya hazır özgün
• şekiller yazı basıma kabul edildikten sonra gönderilmelidir. Şekiller, ardışık olarak numaralandırılmalıdır. Bunlara
• şeklin altına numarasıyla birlikte yazılmalıdır.
• bulunulmalıdır. Her bir tablo için uygun bir başlık kullanılmalı ve bu başlık tablonun üzerine numarasıyla birlikte yazılmalıdır.
• Başka eserlere yapılan atıflar aşağıdaki iki şekilden biri tercih edilerek gösterilebilir