SİYASAL İNOVASYON VE TÜRKİYE

Siyasal inovasyon, (siyasi inovasyon, politik inovasyon ya da siyasal yenilikçilik) olarak tanımlanabilecek kavram, political innovation adı ile uluslararası literatürde kendine farklı anlamlar bulmuş ve yaklaşık son yirmi yıldır kullanılagelmiştir. Ne var ki Türkiye literatüründe siyasal inovasyonu kavramsallaştırma ve Türkiye’de bu kavramın yansımaları konusunda ciddi bir boşluk bulunmaktadır. Bu çalışma, inovasyon ve sosyal inovasyon kavramlarına kısaca değindikten sonra, bir yandan uluslararası literatürde yer alan siyasal inovasyon kavramına ilişkin farkındalık artırırken, bir yandan da farklı siyasal inovasyon perspektiflerini Türkiye siyasetinden örneklerle değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Uluslararası literatürde temel olarak üç siyasal inovasyon perspektifinin hakim olduğu görülmektedir ki bunlar sırası ile (1) siyasi kurumların yenileşmesi olarak siyasal inovasyon, (2) siyaset yapma yöntemlerinin ve süreçlerin yenileşmesi olarak siyasal inovasyon ve (3) siyasal programların ve politikaların yenileşmesi olarak siyasal inovasyondur. Çalışma, siyasal inovasyonun üç temel çağrışımı baz alınarak yapılacak olan kavramsal analiz üzerinden şekillenecektir. Türkiye siyaseti örneği, siyasal inovasyona kavramsal açıdan yabancı gibi görünse de aslında fiili olarak siyasal inovasyonun canlı ve süreğen olduğu bir durumu teşkil etmektedir. Anahtar Kelimeler: Siyasal inovasyon, siyasi inovasyon, kamuda inovasyon, siyasal söylem Jel Kodları: D72, D73, G38. Abstract

POLITICAL INNOVATION AND TURKEY

The concept of political innovation has produced different arguments and findings in the prevailing international literature and has proved to be a topic of much debate over the past two decades. However, existing research on the conceptualization of political innovation and its reflections in Turkish literature are, at present, far from satisfactory. Given the concepts of innovation and social innovation briefly, this study aims to both raise awareness on the concept of political innovation within the wider consideration of international literature, and suggest an assessment with samples from Turkish politics centered on a variety of political innovations. In the existing literature, three basic types of political innovation are observed which are in sequence (1) political innovation as the innovation of political institutions, (2) political innovation as the innovation of politics and political processes (3) political innovation as the innovation of political programs and policies. The conceptual analysis is to be carried out on three basic connotations of political innovation and will be shaped through the innovation of political processes, political approaches, and policies. While Turkish politics may appear to be conceptually unfamiliar with political innovation, Turkey can pose as a vivid and permanent political innovation case.

PDF

___

Agger, A., Sørensen, E. (2014). Designing collaborative policy innovation: Lessons from a Danish municipality. In Torfing, J., Ansell, C. (Ed.), Public Innovation through collaboration and design. London: Routledge.
Akdoğan, Y. (2004). Ak Parti ve muhafazakâr demokrasi. İstanbul: Alfa.
Beyaz Masa. (2018). Erişim Tarihi: 4 Nisan 2018, http://alo153.ibb.gov.tr
CNN Türk. (18 Aralık 2014). Demirtaş’tan “şapşik” tweeti. Erişim Tarihi: 29 Mart 2018, https://www.cnnturk.com/haber/turkiye/demirtastan-sapsik-tweeti
CNN Türk. (21 Mayıs 2015). Selahattin Demirtaş'ın bir günü. Erişim Tarihi: 29 Mart 2018, https://www.cnnturk.com/video/turkiye/selahattin-demirtasin-bir-gunu
Çevik, M. (2017). Will it be possible for artificial intelligence robots to acquire free will and believe in God?. Beytülhikme An International Journal of Philosophy, 7 (2), ss.75-87.
Deskins, D. R., Walton, H., Puckett, S. C. (2010). Presidential elections, 1789-2008: County, state, and national mapping of election data. Ann Arbor: University of Michigan Press.
Effendi, P., Courvisanos, J. (2012). Political aspects of innovation: examining renewable energy in Australia. Renewable Energy, 38 (1), ss.245–252.
Eliçin, Y. (2017). Fransa’da yerelleşme reformları: Türkiye üzerinden bir değerlendirme. KTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, 7(13) ss.37-54.
Frey, B. S. (27 Eylül 2010). Democracy and innovation. Institute for Empirical Research in Economics, University of Zurich, Working Paper No. 514. Erişim Tarihi: 15 Mart 2018, SSRN: https://ssrn.com/abstract=1709311 http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.1709311
Gikas, J.,Grant, M. M.(2013). Mobile computing devices in higher education: Student perspectives on learning with cellphones, smartphones & social media. Internet and Higher Education, 19, ss.18–26.
Godin, B. (2015). Innovation contested: The idea of innovation over the centuries. New York: Routledge.
Haber Alp. (24 Ocak 2013). Devlet Bahçeli Püskevit Dağıttı. Erişim Tarihi: 29 Mart 2018, http://www.haberalp.com/guncel/devlet-bahceli-puskevit-dagitti-h4645.html
Hartley, J. (2005). Innovation in governance and public service: Past and present. Public Money & Management. 25 (1), ss. 27–34.
Helms, L. (2015). Democracy and innovation: From institutions to agency and leadership. Democratization, 23(3), ss. 459-477.
Heper, M. (2003). The victory of the Justice and Development Party in Turkey. Mediterranean Politics, 8(1), ss.127-134.
Hitcher, W. (2006). The paradigm of innovation replaced. Hoboken N.J: Wiley.
MEPIN Raporu. (2011). Measuring public innovation in the nordic countries (MEPIN). Erişim Tarihi: 18 Şubat 2018, http://nyskopunarvefur.is/files/filepicker/9/201102_mepin_report_web.pdf
Mevzuat. (2006). Mevzuat hazırlama usul ve esasları hakkında yönetmelik. Mevzuat Dergisi. Erişim Tarihi: 18 Mart 2018, http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/3.5.20059986.pdf
Michels, A. (2011). Innovations in democratic governance: How does citizen participation contribute to a better democracy?. International Review of Administrative Sciences, 77 (2), ss. 275–293.
Müderrisoğlu, O. (20 Mayıs 2017). Siyasi inovasyon için büyük gün. Sabah. Erişim Tarihi: 29 Aralık 2017, https://www.sabah.com.tr/yazarlar/muderrisoglu/2017/05/20/siyasi-inovasyonicin-buyuk-gun
OECD. (2018). OECD Observatory of Public Sector Innovation. Erişim Tarihi: 14 Ocak 2018, https://www.oecd-opsi.org/the-edge-of-government-innovation/
OECD/Eurostat. (2005). The Oslo manual – guidelines for collecting and interpreting innovation data, (3rd ed.). Paris, France: OECD.
OED - Online Etymological Dictionary. (2018). Innovation. Erişim Tarihi: 29 Nisan 2018, https://www.etymonline.com/word/innovation
Öymen, E.E. (16 Eylül 2017), Siyasal inovasyon: Vatandaş jürisi. Dünya. Erişim Tarihi: 5 Ocak 2018. https://www.dunya.com/kose-yazisi/siyasal-inovasyon-vatandas-jurisi/381859
Pocock, J. G. A. (1975). The Machiavellian moment: Florentine political thought and the Atlantic republican tradition. Princeton: Princeton University Press.
Polsby, N.W. (1984). Political innovation in America. New Haven: Yale University Press.
Resmi Gazete. (16 Mart 2018). Seçimlerin temel hükümleri ve seçmen kütükleri hakkında kanun ile bazı kanunlarda değişiklik yapılmasına dair kanun. Erişim Tarihi: 4 Mart 2018, http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/03/20180316-28.htm
Resmi Gazete. (18 Haziran 2015). Türkiye kamu-üniversite-sanayi işbirliği (KÜSİ) stratejisi ve eylem planı (2015-2018). Erişim Tarihi: 23 Mart 2018. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2015/06/20150627-16.htm
Smith, G. (2009). Democratic innovations. Cambridge: Cambridge University Press.
Solop, F. I. (1990). Public protest and public policy: The anti-Apartheid movement and political innovation. Policy Studies Review, 9(2), ss. 307-326.
Sørensen, E. (2017). Political innovations: Innovations in political institutions, processes and outputs. Public Management Review, 19:(1), ss. 1-19.
Sørensen, E., Waldorff, S. B. (2014). Collaborative policy innovation: Problems and potential. Innovation Journal, 19(3), ss. 1-17.
T.C. Cumhurbaşkanlığı. (10 Aralık 2016). İnovasyon, içerdiği anlam itibarıyla kendi öz malımız ve öz değerimizdir. Erişim Tarihi: 25 Eylül 2017, https://www.tccb.gov.tr/haberler/410/65306/inovasyon-icerdigi-anlam-itibariyla-kendi-ozmalimiz-ve-oz-degerimizdir.html
TDK - Türk Dil Kurumu. (2018), İnovasyon. Büyük Türkçe Sözlük. Erişim Tarihi: 29 Nisan 2018. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&view=bts&kategori1=veritbn&kelimesec=1 70144
Torfing, J. (2016). Collaborative innovation in the public sector. Washington: Georgetown University Press.
Torfing, J., Peters, B. G., Pierre, J., Sørensen, E. (2012). Interactive governance: Advancing the paradigm. Oxford: Oxford University Press.
West, D. M. (2011). The next wave: Using digital technology to further social andpolitical innovation. Washington: Brookings Institution Press.
Habertürk. (4 Şubat 2009). Çarşaflı CHP’liler Rozetlerini Geri Verdi. Erişim Tarihi: 07 Mart 2018, https://www.haberturk.com/gundem/haber/125989-carsafli-chpliler-rozetlerini-geri-verdi
Venkatesh, A., Vitalari. A. (1985). Households and technology: The case of home computerssome conceptual and theoretical issues. Marketing to the Changing Household, 7(1), ss. 187- 203.
Hamsici, M. (12 Ağustos 2014), HDP’nin oy artışı ne anlama geliyor?. BBC Türkçe. Erişim Tarihi: 29 Mart 2018, https://www.bbc.com/turkce/haberler/2014/08/140812_hdp_analiz
Jansen, R.S. (2016). Situated political innovation: Explaining the historical emergence of new modes of political practice. Theory and Society, 45, ss.319–360. Erişim Tarihi: 19 Mart 2018, https://pdfs.semanticscholar.org/f447/5360d2f8febed070f0bfa5cf7788cddf9ce1.pdf
Kaya, H. (2018). Bulutları Aralayan O Kadın. İstanbul: Librum.