Tanzimat Fermanı’yla birlikte yüzünü Batı’ya çeviren ve dolayısıyla “yeni” olarak nitelendirilen Türk edebiyatı döneminde Batılı anlamda hikâye ve roman türlerinde eserler verilmeye başlanmıştır. Bugün bu edebî türlerde hayli ilerlemiş olan Türk edebiyatında Tanzimat’tan beri pek çok yazarın hikâye ve romanının sandıklarda gizli kaldığı bilinmektedir. Bu makalenin konusunu oluşturan Serap romanı da bunlardan biridir. Yazarı Vildan Uzel (1903-1976) 19.yy Osmanlı siyasi hayatında yeri olan posta nazırlarından İzzet Efendi’nin ailesine mensuptur. Dolayısıyla dönemine göre özellikle bir genç kız için iyi eğitim almış, ilgi duyduğu edebiyat, resim ve klasik Batı müziği konularında ayrıntılı bilgi sahibi olmayı başarmıştır. 20 yaşındayken, daha sonra Teknik Eğitim Müsteşarı olarak Cumhuriyet tarihine adını yazdıracak kimyacı Rüştü Uzel’le evlenmiş, daha çok pozitif bilimlerin, teknik meselelerin konuşulduğu bir hayata geçiş yapmıştır. Kendi ilgi alanlarından uzaklaşmış; kocasına destek olmuş, iki çocuğunu itinayla büyütmüştür. Ön plandaki eş ve anne kimliklerinin yanında, sağlığında kocası dışında kimsenin okumasına müsaade etmediği tek romanı Serap ile “gizli kalmış yazar” kimliğini de taşımaktadır. Bu çalışmada Vildan Uzel ve onun vefatından yıllar sonra ortaya çıkan romanının incelemesi yapılmış, böylelikle Türk edebiyatında kadın yazarlarla ilgili tarihi ve sosyolojik araştırmalara katkı sağlanması amaçlanmıştır.