Davraz Dağı Kozağacı Yaylası merasında bitki ile kaplı alan ve otlatma kapasitesinin belirlenmesi üzerine bir araştırma

Isparta İli Davraz Dağı Kozağacı yaylası merasında 2004-2006 yılları arasında üç yıl süre ile yürütülen bu arastırmada bitki ile kaplı alan ölçümleri yapılmıstır. Yaklasık 1200 ha olan mera alanında 7 farklı mera kesimi belirlenmis ve her bir mera kesiminde 20’ser transekt biriminde ölçümler gerçeklestirilmistir. Ölçümler sonucunda meranın bitki ile kaplı alan değeri ortalaması % 23.12 olarak belirlenmistir. Meranın botanik kompozisyonunda en büyük orana % 67.43 ile buğdaygiller familyasının sahip olduğu, bunu % 20.46 ile diğer familyaların, % 12.11 ile de baklagiller familyasının izlediği ve alanın mera durumu açısından fakir mera özelliği gösterdiği saptanmıstır. 180 günlük otlatma periyodu için 150 Büyükbas Hayvan Birimi (1875 adet koyun veya keçi)’nin otlatılabileceği hesaplanmıs, buna karsın meranın erken ve kapasitesinin oldukça üzerinde otlatıldığı tespit edilmistir.

Anahtar Kelimeler:

otlatma zamanı, otlatma zamanı, Isparta, botanik kompozisyon, otlatma, mera durumu

Research on determination of plant-covered area and grazing capacity on the Davraz Mountain Kozagaci highland range

In this study, the plant-covered area of Kozağacı highland range of Davraz Mountain in Isparta was measured for three years (2004-2006). The total trial area was approximately 1200 ha and this was subdivided in to 7 different sections. In each subsection, 20 transects were used in order to measuring plant-covered area. It was found that the average plantcovered area for this area was 23.12 %. It was also observed that Poaceae family has the largest ratio with 67.43 %, it is followed by other families with 20.46 % and by Fabaceae family with 12.11 % in botanical composition in that area and range condition was found to be poor. The grazing capacity of this region was calculated as to 150 Animal Units (1875 sheep or goats) for 180 days grazing period. But the range is overgrazed and grazed early in the period.

Keywords:

grazing date, grazing time, Isparta, botanical composition, grazing, range condition,

PDF

___

Alan, M., Ekiz, H., 2001. Bala-Küredağı Orman Đçi Merasında Bir Vejetasyon Etüdü. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, 7(4):62-69, Ankara.

Anonim, 1994. Isparta Đli Arazi Varlığı. T.C. Basbakanlık Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları, İl Rapor No: 32, 97s., Ankara.

Anonim, 1996. Kemer Mera Islahı Uygulama Projesi. T.C. Orman Bakanlığı Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Genel Müdürlüğü, Ankara.

Anonim, 2003. Isparta Tarım Master Planı. Tarım ve Köyisleri Bakanlığı, Isparta Tarım İl Müdürlüğü, Isparta.

Anonim, 2004. Isparta İli İklim Verileri. Isparta Meteoroloji İl Müdürlüğü, Isparta.

Anonim, 2005. Isparta İli Hayvan Varlığı Envanteri. Isparta Tarım İl Müdürlüğü Mera Subesi, Isparta.

Aydın, İ., ve Uzun, F., 2002. Çayır-Mera Amenajmanı ve Islahı. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Kitabı, No: 9, Samsun.

Bakır, Ö., 1970. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Arazisinde Bir Mera Etüdü. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 382, 123s., Ankara.

Bakır, Ö., 1987. Çayır-Mera Amenajmanı. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 992, Ders Kitabı No: 292, 362s., Ankara.

Bakır, Ö., Açıkgöz, E., 1979. Yurdumuzda Yem Bitkileri Çayır-Mera Tarımının Bugünkü Durumu, Gelistirme Olanakları ve Bu Konuda Yapılan Çalısmalar. Ankara Çayır-Mera ve Zooteknik Arastırma Enstitüsü Yayın No: 61, Ankara.

Bakoğlu, A., Koç, A., 2002. Otlatılan ve Korunan İki Farklı Mera Kesiminin Bazı Toprak ve Bitki Örtüsü Özelliklerinin Karsılastırılması, I. Bitki Örtüsü Özelliklerinin Karsılastırılması. F. Ü. Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 14 (1), 37-47, Elazığ.

Balabanlı, C., Türk, M., Yüksel, O., 2005. Erozyon ve Çayır-Mera Đliskileri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri: A, Sayı: 2, Sayfa: 23-34, Isparta.

Bilgen, M., Özyiğit, Y., 2005. Korkuteli ve Elmalı’da Bulunan Bazı Doğal Meraların Vejetasyon Durumlarının Belirlenmesi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 18(2), 261-266, Antalya.

Büyükburç, U., 1996. Türkiye’de Çayır-Mera ve Yem Bitkileri ile Diğer Kaba Yem Kaynaklarının Değerlendirilmesi ve Gelistirilmesine Yönelik Öneriler. Türkiye 3. Çayır-Mera ve Yem Bitkileri Kongresi, 32-42, Erzurum.

Cerit, T., Altın, M., 1999. Tekirdağ Yöresi Doğal Meralarının Vejetasyon Yapısı ile Bazı Ekolojik Özellikleri. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, Cilt 3, S. 6, Adana.

Cornelius, D.R, Alınoğlu, N., 1962. Vejetasyon Ölçme Metodları ve Otlatma Kapasitesinin Tayini. T.C. Tarım Bakanlığı Mesleki Kitaplar Serisi, D-66, Ankara.

Gökkus, A., 1984. Değisik Islah Yöntemleri Uygulanan Erzurum Tabii Meralarının Kuru Ot ve Ham Protein Verimleri ile Botanik Kompozisyonları Üzerine Arastırmalar (Basılmamıs Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Erzurum.

Gökkus, A., 1994. Türkiye’nin Kaba Yem Üretiminde Çayır-Mera ve Yem Bitkilerinin Yeri ve Önemi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 25, 250-261, Erzurum.

Gökkus ve Koç, 2001. Mera ve Çayır Yönetimi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Yayınları No: 228, Erzurum.

Hyder, D. N., Bement, R. E., Remmanga, E. E., Terwilliger, Jr. C., 1965. Frequency Sampling of Blue Grama Range. Journal of Range Management, 18: 90-94.

Kendir, H., 1999. Ayas (Ankara)’da Doğal Bir Meranın Bitki Örtüsü, Yem Verimi ve Mera Durumu. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, 5(1):104-110, Ankara.

Koç, A., 1995. Topoğrafya ile Toprak Nem ve Sıcaklığının Mera Bitki Örtülerinin Bazı Özelliklerine Etkileri (Basılmamıs Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Erzurum.

Koç, A., Gökkus, A., Serin, Y., 1994. Türkiye’de Çayır-Meraların Durumu ve Erozyon Yönünden Önemi. Ekoloji ve Çevre Dergisi, Sayı: 13, 36-41, İzmir.

Okatan, A., 1987. Trabzon-Meryemana Deresi Yağıs Havzası Alpin Meralarının Bazı Fiziksel ve Hidrolojik Toprak Özellikleri ile Vejetasyon Yapısı Üzerine Arastırmalar. T.C. Tarım Orman ve Köyisleri Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü Yayın No: 664, Seri No: 62, Ankara.

Tetik, M., Sarıbasak, H., Çakmakçı, S., Bilgen, M., Aydınoğlu, B., 2002. Burdur Kemer İlçesi Mera Alanlarında Kullanılacak Islah Yöntemlerinin Saptanması. T.C. Orman Bakanlığı Batı Akdeniz Ormancılık Arastırma Müdürlüğü, Teknik Bülten No: 16, Orman Bakanlığı Yayın No: 160, Müdürlük Yayın No: 18, 41s., Antalya.

Tosun, F., 1968. Transekt Metodu ile Yapılan Mera Vejetasyonu Çalısmalarında Optimum Numune İntensitesinin Tespiti Üzerinde Bir Arastırma. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Zirai Arastırma Enstitüsü, Arastırma Bülteni No: 27, 40s., Erzurum.

Uluocak, N., 1978. Kırklareli Yöresi Orman İçi Mera Vejetasyonunun Nitelikleri ve Bazı Kantitatif Analizleri. İ.Ü. Orman Fakültesi Yayınları, İ.Ü. Yayın No: 2407, Orman Fakültesi Yayın No: 253, 116s., İstanbul.