Manevi Zekanın İç Yönelimli Dindarlık, Affetme Esnekliği ve Öznel İyi Oluşla İlişkisi

Manevi zekâ bireyin hayatın sıkıntıları ile baş etme sürecinde etkisi olan geliştirilebilir bir yetenektir. İç yönelimli dindarlık ve affetme ise manevi zekâ ile ilintilidir. Bu beceriler geliştirildiğinde öznel iyi oluş psikolojik iyi olma hali artabilir. Bu çalışmada manevi zekanın iç yönelimli dindarlık, affetme esnekliği ve öznel iyi oluşa etkisi ve aralarındaki ilişki araştırılmıştır. Değişkenler arasında anlamlı düzeyde pozitif ilişki gözlenmiştir. Ancak değişkenlerde cinsiyet ve fakülte açısından aralarında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Çoklu regresyon analizi sonuçlarına göre affetme esnekliği, iç yönelimli dindarlık ve öznel iyi oluş manevi zekanın %12,9’nu açıkladığı görülmüştür. Bireyin manevi zekâsı geliştiğinde affetme esnekliği ve iç güdümlü dindarlığı da gelişebileceği gözlenmiştir.

Relation of Spiritual Intelligence to Intrinsic Religiosity, Forgiveness Flexibility and Subjective Well-Being

Spiritual intelligence is an improvable skill that is influential in the process of coping with the difficulties of the individual. Intrinsic religiosity and forgiveness relate to spiritual intelligence. When these skills are developed, subjective well-being and psychological well-being may increase. In this study, the relationship between spiritual intelligence, intrinsic religiosity, forgiveness, and subjective well-being influence have been investigated. There was a significant positive correlation between the variables. There was a significant positive correlation between the variables. However, there was no significant difference between the variables in terms of gender and faculty. According to the results of multiple regression analysis, forgiveness flexibility, intrinsic religiosity, and subjective well-being were found to account for 12.9% of spiritual intelligence. When the individual's spiritual intelligence evolved, it was observed that forgiveness flexibility and intrinsic religiosity could also develop.

___

  • Acar, H. (2014). Manevi İyi Oluş İle Dindarlık Arasındaki İlişki Üzerine Bir Değerlendirme. C.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 391-412.
  • Ayten, A. (2009b). Affedicilik ve Din: Affetme Eğilimi ve Dindarlıkla İlişkisi Üzerine Ampirik Bir Araştırma. M.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 37 (2), 111-128.
  • Balcı , F. (2011). Psikolojik ve Öznel İyi Olma Hali İle Dini İnançlar Arasındaki İlişki Üzerine Bir İnceleme (Yayınlanmamış Y.L. Tezi). Bursa: Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Üniversitesi.
  • Ben-Zur, H. (2003). Happy Adolescents: The Link Between Subjective Well-Being, Internal Resources, and Parental Factors. Journal of Youth and Adolescence, 32(2), 67-79. Charkhabi, M., Mortazavi, A., Alimohammadi, S., & Hayati, D. (2014). The Effect of Spiritual Intelligence Training on the Indicators of Mental Health in Iranian Students: An Experimental Study. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 355-358.
  • Çolak, T. (2013). Affetme Esnekliği Kazandırmada Logoterapi Yönelimli Gurupla Psikolojik Danışmanın Etkililiği. SAÜ Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Çolak, T., & Koç, M. (2016). Forgiveness Flexibility. International Journal of Psychology and Educational Studies, 3(1), 14-30.
  • Diener, E., & Diener, C. (1996). Most People are Happy. Psychological Science, 181-185.
  • Diener, E., Suh, E., & Oishi, S. (1997). Recent Finding on Subjective Well Being. Journal of Clinical Psychology, 1-24.
  • Emmons, R. (2008). Maneviyat Bir Zekâ mıdır? Güdülenme, Biliş ve Nihaî İlgi Psikolojisi. (A. Mehmedoğlu, & F. Şengül, Dü) M.Ü. İlâhiyat Fakültesi Dergisi, 133-158.
  • Enright, R., Gassin, E., & Wu, C. (1992). Forgiveness: A Developmental View. Journal of Moral Education, 21(2), 99-114.
  • Howard, B., Guramatunhu-Mudiwa, P., & White, S. (2009). Spiritual Intelligence and Transformational Leadership: A New Theoritical Framework. Journal of Curriculum and Instruction, 3(2), 54-67.
  • Karaca, F. (2001). Din Psikolojisinde Metot Sorunu Ve Bir Dindarlık Ölçeğinin Türk Toplumuna Standardizasyonu. EKEV, 187-201.
  • Karaca, F. (2011). Din Psikolojisi. Trabzon: Eser Ofset.
  • Koç, M., İskender, M., Çolak, T., & Düşünceli, B. (2016). Investigation of the Effect of Intolerance of Uncertainty and the effect of Anger Control on the Relationship between Forgiveness and Psychological Well-Being through Structural Equation Modelling. Sakarya University Journal of Education, 6(3), 201-209.
  • Kuyumcu, B. (2011). Üniversite Öğrencilerinin Duygusal Farkındalık Duyguları İfade Etme Benlik Kurgusu ve Öznel İyi Oluş Durumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Uluslar arası Sosyal Bilimler Eğitimi Dergisi, 104-113.
  • Lin W, E. R. (2004). Effect of Forgiveness Therapy on Anger, Mood and Vulnerability to Substance Use Among İnpatient Substance-Dependent Clients. Journal of Consulting and Clinical Psychology., 72, 1114-1121.
  • McCullough, M., & Witvliet, C. (2002). The Psychology of Forgiveness. C. Snyder, & S. Lopez içinde, Handbook of Positive Psychology (s. 449). Oxford U niversity Press.
  • Öztürk, Y. (20f17). Ergenlerde Dindarlık ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (Çarşamba Örneği). Çorum: Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Söylemez, A. (2016). Manevi Zekanın Yaşamın Anlamı ve Yaşam Doyumunun Yordayıcısı Olarak İncelenmesi (Yayınlanmamış Y.L Tezi). Sakarya: SAÜ Eğitim Bilimleri Ensttüsü.
  • Söylemez, A., Koç, M., & Söylemez , B. (2016). The Adaptation of Integrated Spiritual Intelligence Scale into Turkish. Journal of Family, Counseling, and Education, 18-24.
  • Türkdoğan, T., & Duru, E. (2012). Üniversite Öğrencilerinde Öznel İyi Oluşun Yordanmasında Temel İhtiyaçların Karşılanmasının Rolü. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(4), 2429-2446.
  • Zohar, D., & Marshall, I. (2014). SQ: Ruhsal Zekâmızla Bağlantı Kurmak. İstanbul: Meta Yayınları.