Ebeveynlerin Çocuklarının Tedavisini Reddetme Nedenleri

Giriş: Hasta ve hasta yakınlarına daha iyi ve kaliteli hizmet vermek, hasta memnuniyetini artırmak, eksiklikleri gidermek ve var olan problemleri iyileştirmek için, çocukları Ankara’da bir çocuk hastalıkları eğitim ve araştırma hastanesinde tedavi gören ebeveynlerin çocuklarının tedavisini reddetme nedenlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Bu çalışmanın verileri, Ankara Dışkapı Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne başvuran ve çocuklarının tedavisini reddeden ebeveynden elde edilmiştir. Araştırma öncesi Tedaviyi Reddetme Formu geliştirilmiş ve tedaviyi reddeden ebeveynlerden bu formu doldurmaları istenmiştir. Veriler Haziran 2009 ve Ağustos 2009 tarihleri arasında toplanmıştır ve SPSS 13 for Windows programı kullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular: Üç aylık uygulama döneminde 30 ebeveyn (18 anne ve 12 baba) tedaviyi reddetmiştir. Ebeveynlerin çocuklarının tedavilerini reddetme nedenleri üniversite hastanelerine götürmeyi isteme (%20, n=6), çocuğun isteği (%20, n=6); uygulanan tedaviye güvensizlik (%20, n=6); ailesel nedenler (%13.3, n=4); hastanenin fiziki koşulları (%10, n=3); bilgilendirilmeme (%10, n=3) ve ekonomik nedenler (%6.6, n=2) olarak gruplandırılmıştır. Sonuç: Ailelerin sosyoekonomik özellikleri, uygulanan tedaviye güvensizlik, çocuğun tedaviyi istememesi, hasta bilgilendirme ve hastanenin fiziki koşulları ebeveynin tedaviyi reddetmesinde önemli etmenler olarak görülmektir. Bu nedenle hastane yönetiminin her zaman var olan koşulları geliştirmesi ve eksiklikleri gidermesi gerekmektedir. Ayrıca, psikolojik faktörler de tedaviyi reddetme üzerinde etkilidir. Bu nedenle psikiyatristler, psikolojik danışmanlar ve psikologlar, hasta çocukları ve onların ebeveynlerini hastalığa uyum sağlamaları için desteklemelilerdir.

Anahtar Kelimeler:

Tedaviyi Reddetme, Hak, Çocuk, Psikolojik Destek, Ebeveyn

THE PARENTS’ REASONS FOR REFUSING TREATMENT OF THEIR CHILDREN

Purpose: The aim of this study was to identify the parents’ reasons for refusing treatment in Ankara Dışkapı Children Education and Research Hospital in order to give better and high-quality service to the patients and their relatives and to increase the patient satisfaction.Methods: The data were obtained from parents who applied to Ankara Dışkapı Children Education and Research Hospital and refused their children’s treatment. The Form of Treatment Refusal was developed for the study. The data were collected between June 2009 to August 2009 and analyzed using SPSS 13.0 Packet Program.Findings: Thirty parents (18 mothers and 12 fathers) refused treatment for their child during the 3-month pilot test. The parents’ reasons of treatment refusal were reported in several domains: the demand for referral to university hospitals; refusal of treatment by the child (%20, n=6); lack of confidence on the treatment (%20, n=6); familial reasons (%13.3, n=4); hospital’s physical conditions (%10, n=3); not being informed on treatment (%10, n=3); and economical reasons (%6.6, n=2).Results: Parents’ socio-economic status, hospital’ physical conditions, lack of confidence on the treatment, not informing the patients on treatment and child’s refusing may be important factors for treatment refusal. Therefore, hospital management must focus on these factors. Moreover, psychological agent has an effect upon refusing treatment, too. For this reasons, psychiatrist, psychological counsellor and psychologist must support the ill children and their parents to increase treatment compliance

Keywords:

Treatment refusal, Right, Child, Psychological support, Parent,

PDF

___

Ersoy N, Gündoğmuş UN. A study of the ethical sensitivity of physicians in Turkey. Nursing Ethics, 2003;10: 472-484.
Alan S. Adana’da Eğitim Hastanelerinde Sağlık Hizmetini Alanlar ile Verenlerin Özerkliğe Saygı ve Paternalizme Yatkınlıkları. Yayınlanmamış doktora tezi. Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Adana 2005.
Appelbaum PS, Roth LH. Clinical issues in the assessment of competency. Am J Psychiatry, 1981;138:1462-1467.
Özlü T. Kuramsal Metinler, Felsefi Arka Plan ve Örnek Olgularla Hasta Hakları. Birinci Baskı. İstanbul: Timaş Yayınları 2005.
Kara F. Tedaviyi terk eden tüberküloz hastaları ve aile fertlerinin saha tara- ma sonuçları. Yayınlanmamış tıpta uzmanlık tezi. Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi, Konya 2001.
Henderson CW. Depressed Patients Less Likely to Accept Chemotherapy. Cancer Weekly,2000: 6-2.
Johnson Kate. Depressed Patients Less Likely to Adhere to Hypertension Therapy. Cardiology News, Volume 2009;7:7-10.
Terakye G. Hemşirelikte İletişim ve Hasta Hemşire İlişkileri. İkinci Baskı. Ankara: Aydoğdu Ofset 1994.
Simms C. How to Unmask the Angry Patient. Am J Nursing, 1995;95:37- 40.
Doğan S, Güler H, Kelleci M. Hastaların Öfkeli Davranışları Karşısında Hemşirelerin Yaklaşımları. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2001;5:26-32.
Pişkin, S. 4-15 Yaş Grubu Kronik Hastalığı Olan Çocukların Hastalığına ve Hastaneye Yatma Tepkileri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara 1993.
Yılmaz H. Osmangazi Üniversitesi Eğitim Uygulama ve Araştırma Hastanesi’nde Yatan Erişkin Hastaların Hasta Haklarından Yararlanma Durumları ve Hemşirelerin Hasta Haklarına İlişkin Görüşleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul 2002.
Özer A, Günay O. Kayseri il merkezinde çalışan hekimlerin hasta hakları konusundaki bilgi düzeyleri . Erciyes Tıp Dergisi 2007; 29:56-63.
Saruç S. Kadın Hastalıkları ve Doğumevi Eğitim ve Araştırma Hastanelerinde Yatan Hastaların Hasta Hakları Bilgi Düzeyinin Belirlenmesi: Ankara Örneği. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara 2007.
Teke A, Uçar M, Demir C, Çelen Ö, Karaalp T. Bir Eğitim Hastanesinde Görev Yapan Hemşirelerin Hasta Hakları Konusundaki Bilgi ve Tutumlarının Değerlendirilmesi. TAF Prev Med Bull, 2007;6: 259-266.
Kaçar Halime. Hastanede Yatan Hastaların Hasta Hakları Konusunda Bilgi Düzeyi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Afyon 2008.
Demircan T, Özer FG, Beydağ KD. Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin Hasta Hakları Konusundaki Bilgi Düzeyleri. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi,2008;3:3-19..
Kurtcebe Zehra Özlem. Bir Üniversite Hastanesine Başvuran Hasta ve Yakınları ile Araştırma Görevlilerinin Hasta Hakları Konusundaki Bilgi, Tutum ve Yararlanma Durumlarının Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış tıpta uzmanlık tezi. Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara.2009
Yiğit R. Fetus - Yenidoğan Hakları ve Hemşirelik. C. Ü. Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 2002;6: 50-56.
Aydıner AH. Bursa’daki Hekimlerin Hasta Haklarına Yaklaşımı. Yayınlanmamış tıpta uzmanlık tezi. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Bursa 2006.