Bu makalenin temel amacı, Divan edebiyatı kadın şairleriyle ilgili literatürü bir araya getirmektir. Bu uğurda makale, tez, bildiri, kitap ve ansiklopedi maddeleri derlenmiştir. Makalenin girişindeyse kadın şairlerle ilgili tartışmalarda görüşleriyle öne çıkan ve tartışmalara yön veren araştırmacılardan Kemal Sılay, Zehra Toska ve Nazan Bekiroğlu?nun görüşleri makalelerine atışa özetlenmeye çalışılmıştır. Osmanlı edebiyatı genel olarak erkek egemen/ataerkil bir gelenek olarak düşünülmüş ve kadın şairler bu bağlamda ele alınmıştır. Kemal Sılay, feminist kuram açısından bakarak bu geleneği ataerkil bir gelenek olarak düşünürken Nazan Bekiroğlu, kadın şairlerin azlığını şiirde kadınlara ait bir gelenek olmamasına bağlamıştır. Zehra Toska ise bu geleneğin cinsiyet-bağımsız bir gelenek olduğunu ileri sürmüştür. Dolayısıyla Osmanlı şiirine cinsiyet odaklı yaklaşmanın yanılgılara neden olacağını söylemiştir ki bizce de daha doğru bir yaklaşımdır.

The main aim of this article is to collect the literature on women poets in Old Turkish Literature (Divan Literature). To come up with this task, articles, thesises, lectures, books and encyclopedia entries is collected. In the introduction of the article, views of the pioneering researchers such as Kemal Sılay, Zehra Toska and Nazan Bekiroğlu were given via references to their articles on the subject. Ottoman literature, in general, has been thought as an patriarchal tradition and women poets has been handled in such a context. While Kemal Sılay, using feminist theory, evaluate this tradition as a patriarchal tradition, Nazan Bekiroğlu state that women poets are poor in number because they do not have a poetic tradition of their own. Zehra Toska, in contrast, argues that the tradition is gender-independent. Therefore, it is not a true approach to think of Ottoman poetry in terms of gender. I think the last one (that of Toska) is a more realistic approach.