İslamiyet'in kabulünden sonra gelişen Türk Edebiyatının ana kollarından biri olan Türk Tasavvuf Edebiyatına, müstakil bir disiplin olarak henüz üniversitelerde yer verilmemekte, Halk Edebiyatı ya da Eski Türk Edebiyatı içerisinde bu edebiyatın temsilcileri ve eserleri tanıtılmaya çalışılmaktadır. Aslında Osmanlı dönemi tezkirelerinde de bu edebiyatın temsilcileri olan mutasavvıf şair ve yazarlara pek yer verilmemiştir. Son yıllarda bu alanda akademik çalışmaların arttığı görülmektedir. Ancak diğer edebiyat disiplinleriyle karşılaştırıldığında Türk Tasavvuf Edebiyatı'nda yapılan çalışmaların yetersiz olduğu görülmektedir. Bu yazımızda biz yalnız bu sahanın literatürüyle değil adlandırılması, Türk edebiyatı içerisindeki yeri, teşekkülü, gelişmesi ve ilk temsilcileri hakkında özel bilgi vermeye çalıştık. Ayrıca sonuç bölümünde Türk Tasavvuf Edebiyatı literatürüyle ilgili tespit ve değerlendirmelerimizi belirttik.

Turkish mystical literature is one of the main branches of Turkish literature that developed after the conversion of Turks into Islam. However, it has not yet evolved into a separate discipline taught at the universities; instead, its representatives and products continue to be studied within the framework of Folk Literature and Ancient Turkish Literature. In fact, even the poet biographies of the Ottoman period (tezkires) did not really include the Sufi poets and writers as representatives of this literature. The past few years have witnessed a surge in the number of such academic works. When compared to other literary disciplines, however, their inadequacy is especially striking. This article aims to provide specialized information on not only the literature of this field, but also its entitlement, its place within the Turkish literature, its development and first representatives. Moreover, in the final section, we specify our comments and evaluations on Turkish Mystical Literature.