KAMU HİZMETLERİNDEN YARARLANMA HAKKININ ENGELLENMESİ SUÇU

Kamu hizmetlerinden yararlanma hakkının engellenmesi suçunda (5237 sayılı Türk Ceza Kanunu m. 113), bir kamu faaliyetinin yürütülmesi veya kamu hizmetlerinden yararlanılması cebir veya tehdit ya da hukuka aykırı başka bir davranışla engellenmektedir. Suçla korunan hukuki yarar, kamu faaliyetinin devamlılığıyla birlikte sunulan kamu hizmetlerinden bireylerin yararlanabilme haklarıdır. Kamu hizmetlerinden yararlanma hakkının engellenmesi, seçimlik hareketli bir suçtur. Suç tipinde, kamu faaliyeti ve kamu hizmeti arasında bir ayrım yapılmıştır. Kamu faaliyetinin yürütülmesinin engellenmesi ile kamu hizmetlerinden yararlanılmasının engellenmesi, iki bağımsız hareket olarak düzenlenmiştir. Kamu faaliyetinin yürütülmesi ya da kamu hizmetlerinden yararlanılması engellendiğinde, suç tamamlanmaktadır. Engel olma hali gerçekleşene kadar suça teşebbüs mümkündür. Engellenmenin, cebir veya tehdit ya da hukuka aykırı başka bir davranışla gerçekleşmesi gerekmektedir. Hem icrai hem de ihmali hareketle işlenebilmektedir. Fiilin taksirli hali ceza kanununda düzenlenmediğinden, kasten işlenebilen bir suç tipidir. Cebir veya tehdit, suçun unsuru olarak ayrıca cezalandırılmadığından ve böylece tek bir suçun haksızlık unsurunu oluşturduklarından, kamu hizmetlerinden yararlanma hakkının engellenmesi bileşik suç olarak kabul edilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Kamu faaliyetinin yürütülmesinin engellenmesi, Kamu hizmetlerinden yararlanılmasının engellenmesi, Cebir, Tehdit, Hukuka aykırı davranış

Prevention of the Right to Enjoy Public Services

In the crime of prevention of the right to enjoy public services (Turkish Penal Code, Law no. 5237, Art. 113), the execution of a public activity or enjoying from public services is prevented by coercion, threat or any other unlawful behavior. The legal benefit protected by crime is the continuity of public activity and the right of individuals to enjoy from the public services provided. Prevention of the right to enjoy public services is regulated as an offence committed through alternative acts. In this crime, a distinction is made between public activity and public services. Prevention of the execution of a public activity and enjoying from a public service are regulated as two independent acts. The crime is completed when the execution of a public activity or enjoying from public services is prevented. Attempt is possible until prevention. The prevention must occur by force, threat or other unlawful behavior. The crime can be committed both by way of commission and by omission. Since the negligent form of the act is not regulated in the penal code, it is a type of crime that can be committed intentionally. Coercion or threat is not punished separately as an element of the crime. They constitute the element of injustice in a single crime. Therefore, prevention of the right to enjoy public services is considered as a compound crime.

Keywords:

Prevention the execution of a public activity, Prevention the enjoying from public services, Coercion, Threat, Unlawful behavior,

PDF

___

Akyılmaz B, Sezginer M ve Kaya C, Türk İdare Hukuku (Savaş 2019).
Artuk ME, Gökcen A, Alşahin ME ve Çakır K, Ceza Hukuku Genel Hükümler (Adalet 2020).
Artuk ME/Gökcen A, Alşahin ME, Çakır K, Ceza Hukuku Özel Hükümler (Adalet 2021).
Altunç S, “Kamu Hizmetlerinden Yararlanma Hakkının Engellenmesi” Özel Ceza Hukuku Cilt III (Onikilevha 2021) 115-128.
Arslan Ç ve Azizağaoğlu B, Türk Ceza Kanunu Şerhi (Asil 2004).
Cin S, “Eğitim ve Öğretim Hakkının Engellenmesi Suçu” (2020) 5 (1) ÇÜHFD 689-710.
Demirbaş T, Ceza Hukuku Genel Hükümler (Seçkin 2016).
Donay S, Türk Ceza Kanunu Şerhi (Beta 2007).
Dönmezer S ve Erman S, Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku Cilt II (Der 2019).
Erman FE, “Eğitim ve Öğretim Hakkının Engellenmesi” Özel Ceza Hukuku Cilt III (Onikilevha 2021) 101-114.
Gerçeker H, Türk Ceza Kanunu Yorumu Cilt I (Seçkin 2018).
Gökcan HT ve Artuç M, Türk Ceza Kanunu Şerhi Cilt III (Adalet 2021).
Gören S, Açıklamalı ve İçtihatlı Türk Ceza Kanunu (Yetkin 2012).
Gözübüyük AŞ ve Tan T, İdare Hukuku Genel Esaslar Cilt I (Turhan 2018).
Günday M, İdare Hukuku (İmaj 2017).
Hafızoğulları Z ve Kurşun G, “5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nda Bileşik Suçun Tanımı Hakkında” (2007) 65 (3) ABD 56-62.
Hafızoğulları Z ve Özen M, Kişilere Karşı Suçlar: Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler (USA 2016).
Hakeri H, Ceza Hukuku Genel Hükümler (Adalet 2021).
İçel K ve Evik AH, Ceza Hukuku Genel Hükümler II. Kitap (Beta 2007).
İpekçioğlu PA, “Türk Ceza Kanunu’nda Bileşik Suç” (2012) 61 (1) AÜHFD 43-67.
Koca M ve Üzülmez İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (Seçkin 2020).
Koca M ve Üzülmez İ, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler (Adalet 2019).
Mahmutoğlu FS ve Karadeniz S, Türk Ceza Kanunu Genel Hükümler Şerhi (Beta 2017).
Malkoç İ, Açıklamalı Türk Ceza Kanunu (2013).
Özbek VÖ, Yeni Türk Ceza Kanunu’nun Anlamı Cilt II (Seçkin 2008).
Özbek VÖ, Doğan K ve Bacaksız P, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (Seçkin 2020).
Özbek VÖ, Doğan K ve Bacaksız P, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler (Seçkin 2020).
Özen M, Ceza Hukuku Genel Hükümler Dersleri (Adalet 2020).
Özgenç İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (Seçkin 2020).
Parlar A ve Hatipoğlu M, Türk Ceza Kanunu Yorumu (Seçkin 2008).
Sevük HY, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler (Adalet 2019).
Sözüer A, “Tehdit Suçu” (1991-1994) 54 (1-4) İÜHFM 124-146.
Şahbaz İ, Açıklamalı ve İçtihatlı Türk Ceza Kanunu Cilt I (Yetkin 2020).
Taneri G, Hürriyete Karşı Suçlar (Seçkin 2020).
Tezcan D, Erdem MR ve Önok RM, Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku (Seçkin 2020).