Taner YILMAZ, Şıhmehmet YİĞİT, İbrahim DALBUDAK, Eyüp ACAR

Investigation of University Students' Self-Efficacy and Sport Specific Success Motivation Levels

The aim of this study is to examine the effects of individual self-efficacy of students at the Faculty of Sport Sciences on their success and motivation levels in sports and to determine whether they differ according to demographic variables. This research consists of 275 students, 210 males and 65 females, studying in different departments at the Faculty of Sport Sciences in Uşak University. In the research, the 'Personal Information Form' prepared by the researcher, 'Sports Specific Success Motivation Scale (SSSMS)' developed by Willis (1982) which was adapted to Turkish by Tiryaki and Gödelek (1997) and reliability - validity studies have been performed; and the 'Self-Effectiveness-Efficacy Scale' developed by Sherer et al. (1982) which was adapted to Turkish by Gözüm and Aksayan (1999) were used. Analysis of the data related to the questionnaire and scale used in the research was done by using SPSS 22 statistical program.T-test and ANOVA can be used in case of total scores obtained from the Sport-Specific Success Motivation scale and the Self-EffectivenessEfficacyscale subscales show normal distribution.Otherwise, nonparametric tests should be used.For this purpose, “Shapiro Wilk” normality test was applied for total scores.In all statistical tests, it was considered as α = 0.05.As a result of the research; when we look at the effect of individual self-efficacy on the success and motivation levels of the students at the Faculty of Sport Sciences; there is no significant difference in gender, age, class, parental status, family income level, number of doing sports, being a licenced player but there is a significant difference in doing regular sports.

Üniversite Öğrencilerinin Özyeterlilik ve Sporda Başarı Motivasyon Düzeylerinin Araştırılması

Spor Bilimleri Fakültesi öğrencilerinin bireysel öz-yeterliliklerinin sporda başarı ve motivasyon düzeyleri üzerine etkisini demografik değişkenlere göre farklılık gösterip göstermediğini belirlemek amacıyla incelenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırma; Uşak Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi'nin farklı bölümlerinde öğrenim görmekte olan 210 erkek 65 kadın toplam 275 öğrencilerden oluşturmaktadır. Araştırmada veriler, araştırmacı tarafından geliştirilen ‘Kişisel Bilgi formu’Willis tarafından 1982 yılında geliştirilen Tiryaki ve Gödelek (1997) tarafından Türkçeye uyarlaması yapılan, güvenirlik ve geçerlilik çalışması yapılmış olan Spora Özgü Başarı Motivasyonu Ölçeği (SÖBMÖ). 1982 yılında Sherer ve arkadaşları tarafından geliştirilen ve 1999 yılında Gözüm ve Aksayan tarafından Türkçe ’ye uyarlanan Öz-Etkililik-Yeterlik Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada kullanılan anket formuna ve ölçeğe ilişkin verilerin analizi SPSS 22 programı kullanılarak yapılmıştır. Spora Özgü Başarı Motivasyonu ölçeği ile Öz Etkililik-Yeterlik ölçeği alt ölçeklerinden elde edilen toplam puanların normal dağılım göstermesi durumunda t-testi ve ANOVA kullanılabilir. Aksi durumda parametrik olmayan testler kullanılması gerekir. Bu amaçla toplam puanlar için “ShapiroWilk” normallik testi uygulanmıştır. Tüm istatistiksel testlerde α=0.05 olarak alınmıştır. Araştırmanın sonucunda; Spor Bilimleri Fakültesi öğrencilerinin bireysel öz-yeterliliklerinin sporda başarı ve motivasyon düzeyleri üzerine etkisini; cinsiyet, yaş, sınıf, baba eğitim durumu, anne eğitim durumu, ailenin aylık geliri, düzenli spor yapma-spor kulübü, haftalık spor yapılan gün sayısı ve lisanslı sporcu gibi çeşitli değişkenlere göre farklılık gösterip göstermediğine bakıldığında; Cinsiyet, yaş, sınıf, anne-baba örgenim durumu, aile gelir düzeyi, spor yapma sayısı, sporcu lisansı olma düzeylerinde anlamlı sonuca rastlanmaz iken düzenli spor yapma durumunda anlamlı bir farklılığa ulaşılmıştır.

PDF

___

Aydın, F., Sunay, H., Bal, E.& Ayyildiz, E,. (2020). The Relation between Self-Efficacyand Group Cohesiveness Perceptions of Professional Men and Woman's Football Team (Ankara Province Example). Universal Journal of Management8(2), 33-38.

Bandura, A. (1986). Socialfoundations of thoughtandaction: A social cognitive theory: Prentice-Hall, Inc.

Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifyingtheory of behavioral change. Psychological Review 84(2),191-215.

Çınar B. (2018 ). Turizm rehberliği bölümü öğrencilerinde genel öz yeterlilik algısı, mesleki kaygı ve mesleği yapma niyeti ilişkisi.[Yayımlanmışyüksek lisans tezi]. Mersin Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü.

Doğru, Z. (2017). Beden eğitimi ve spor eğitimi bölümü öğrencilerinin özgüvenve öz yeterlik algıları arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi Beden Eğitimi ve SporAraştırmaları Dergisi 9(1), 14- 23.

Düren, A. Z. (2000). 2000’li Yıllarda Yönetim.İstanbul: Alfa Basım Yayınları.

Eyüboğlu, E. (2012): Spor yapan ve yapmayan 12-14 yaş arası ergenlerin öz yeterlik düzeylerinin karşılaştırılması.[Yayımlanmışyüksek lisans tezi], Haliç Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Gacar, A. (2013). Examinationos sport-specific achievement motivation level of super league handball players in universities. European Journal of Experimental Biology, 3(1),177 - 181.

Gözüm, S. & Aksayan, S. (1999). Öz etkililik·yeterlik ölçeğinin Türkçe formunun güvenilirlik ve geçerliliği, Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2(1),21-34.

Kurbanoğlu, S.S. (2004). Öz-yeterlik inancı ve bilgi profesyonelleri için önemi. Bilgi Dünyası 5(2),137-152.

Özer, T. (2015).Beden eğitimi ile diğer öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik öz yeterliliklerinin farklı değişkenlere göre incelenmesi [Yayımlanmışyüksek lisans tezi]. Dumlupınar Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Ensitüsü.

Özgür, U. (2019). Spor Gazetelerinde Dil Kullanımı: Stad ve Fanatik de Kullanılan Savaş Metaforları. Journalof History School (JOHS) Haziran 2019,12, Sayı XL, ss.560-576.

Özyalvaç, N. T. (2010). Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi dersine yönelik tutumları ile akademik başarı motivasyonlarının incelenmesi (Konya Anadolu Lisesi Örneği). [Yayımlanmışyüksek lisans tezi]. Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Ramazanoğlu, F. & Çoban, B. (2004). Elit taekwondocuların spor doyum düzeylerinin belirlenmesi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,14(2), 321-330.

Richard, M. & Stres-Lyman W. Porter. (1975). Motivation and Work Behaviour, McGraw-Hill Series in Management.

Ryan, R. M. & Deci, E. L. (2000). “Intrinsicandextrinsic motivations: classic definitions and new directions”, Contemporary Educational Psychology, 25, 54-67.

Terzioğlu, A. E. (1992). Spor eğitiminde motivasyon kavramı, Atatürk Eğitim Fakültesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(2),78-91.

Türkmen, M. (2005). Profesyonel erkek futbolcular ile amatör erkek futbolcuların başarı motivasyon düzeylerinin incelenmesi (İzmir-Manisa Örneği). [Yayımlanmışyüksek lisans tezi], Celal Bayar Üniverstesi, Manisa.

Üstün, Ü. D. (2018). Participation Motivation in University Students Who Engage in Different Team Sports. World Journal of Education,8(3);12-17.

Yavuz E. S., Eroğlu, E. (2019). Üniversite spor takımlarında oynayan öğrencilerin anksiyete ve spora özgü başarı motivasyonu düzeylerinin incelenmesi. Türkiye Spor Bilimleri Dergisi, 3(2), 88- 96.

Eroğlu Yavuz, S., Eroğlu, E., & Ekinci, V. (2019). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin akademik motivasyon düzeylerinin bölüm ve sınıf değişkenlerine göre incelenmesi. International Sport Science Student Studies,1(1), 1-7.

Yiğit, Ş. (2019). Öğrencilerin spora özgü başarı ve motivasyon düzeylerinin incelenmesi. Researcher: Social Science Studies. 7(1),249-258.

Yiğit, Ş. (2019). Spor yapan öğrencilerin kişilik özelliklerinin yaratıcılık düzeyleri üzerine etkisinin araştırılması. Spor Bilimleri Alanında Araştırma ve Değerlendirmeler, 7(1), 117-131.