İLKÖĞRETİM ÖĞRENCİLERİNİN BİTİŞİK EĞİK YAZIYI KULLANMA DÜZEYLERİ

Yazma, ilköğretimde kazandırılmaya başlanan temel becerilerden biridir. Öğretimde yazının bozulması ve öğrenme güçlüklerinin doğmasına neden olur. Bu da bireyin sosyal yaşamda ve akademik hayatta olumsuz etkilenmesi sonucunu doğurur. Bu çalışma, 2005 yılından uygulanabilirliği ve bu günkü kullanım düzeyini belirlemek amacıyla yapılmıştır. 2005 yılında uygulamaya konulan yeni programla birlikte İlköğretim okullarında yazmaya el yazısı ile başlanması ve bu yazının kullanılmasına karar verilmiştir. Bu araştırmada el yazısı ile okumayazmaya başlamış öğrencilerin (5.6.7 ve 8.sınıf ) bugünkü el yazısı veya düz yazı kullanma eğilimleri ve becerileri ne durumdadır? Sorusuna cevap aranacaktır. Yapılan araştırma betimsel bir durum saptaması niteliğindedir. Araştırmanın çalışma grubunu, 2012-2013 öğretim yılında Kayseri ili Talas İlçe merkezinde öğrenim gören 136 öğrenci oluşturmuştur. Veriler (Coşkun, 2011) tarafından geliştirilen ve geçerlilik güvenilirliği test edilen "dikte metni, bitişik eğik yazı puanlama anahtarı ve doküman incelemesi" kullanılarak elde edilmiştir. Bitişik eğik yazı puanlama anahtarı sonuçlarından frekans dağılımları ve ortalamaları hesaplanarak araştırma sonuçları elde edilmiştir. Araştırma sonucunda, ilköğretim 3 ve 4. sınıfların bitişik eğik yazı puanlama anahtarına göre en yüksek ortalamaya, 8.sınıfların ise en düşük ortalamaya sahip olduğu görülmektedir. Ulaşılan bir başka sonuç ise, yine ilköğretim birinci kademe öğrencilerinin bitişik eğik yazıyı düzenli olarak kullandıkları fakat 5.6.7.8 sınıflara doğru gidildikçe öğrencilerin bitişik eğik yazılarında bozulma olduğu ve dik temel yazıya geçiş yaptıkları tespit edilmiştir

PDF

___

ACAT, M. B ve UZUNKOL, E. D. (2010). İlköğretim programlarındaki alternatif değerlendirme yöntemlerinin uygulanmasında karşılaşılan sorunlara ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşleri. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 337–356. http://www.ide.konya.edu.tr/egtfakdergi/Sayilar/sayi29/20_Bacat_337-356.pdf adresinden 5 Nisan 2013 tarihinde edinilmiştir.
ADANALI, K. (2008). Sosyal bilgiler eğitiminde alternatif değerlendirme: 5. sınıf sosyal bilgiler eğitiminin alternatif değerlendirme etkinlikleri açısından değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
AKATA, A. (2009). Türkçe programıyla ilgili ölçme ve değerlendirme sürecinin işlevselliği üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu. http://tez2.yok.gov.tr/ adresinden 6 Nisan 2012 tarihinde edinilmiştir.
AKTÜRK, A. (2012). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin sürece dayalı ölçme ve değerlendirme yöntemlerini kullanabilme durumları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ahi Evran Üniversitesi, Kırşehir. http://tez2.yok.gov.tr/ adresinden 30 Mayıs 2012 tarihinde edinilmiştir.
ALGAN, S. (2008). İlköğretim 6. ve 7. sınıf sosyal bilgiler dersi öğretim programının ölçme ve değerlendirme öğesinin öğretmen görüşleri açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana. http://tez2.yok.gov.tr/ adresinden 28 Kasım 2011 tarihinde edinilmiştir.
ATAMAN, M. ve KABAPINAR, Y. (2012). Sosyal bilgiler (4-5. sınıf) programlarındaki ölçme değerlendirme yöntemlerinin kullanılma nedenleri ve uygulamaların yeterliliği. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 94-114. http://dergi.amasya. edu.tr/index.php/1/article/view/27/16 adresinden 5 Mart 2013 tarihinde edinilmiştir.
BAL, A. P. (2009). İlköğretim beşinci sınıf matematik öğretiminde uygulanan ölçme ve değerlendirme yaklaşımlarının öğretmen ve öğrenci görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana. http://tez2.yok.gov.tr/ adresinden 30 Mayıs 2012 tarihinde edinilmiştir.
BEYHAN, S. (2012). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme uygulamalarına ilişkin görüşleri (Düzce ili örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=7d53ed97e31 a8bd307a257b743fb32ff5567ee8b3dd6ec505beb9678c4821d7202b9e2dad8d2dd87 adresinden 1 Mayıs 2013 tarihinde edinilmiştir.
DUBAN, N. ve KÜÇÜKYILMAZ E. A.(2008). Sınıf öğretmeni adaylarının alternatif ölçmedeğerlendirme yöntem ve tekniklerinin uygulama okullarında kullanımına ilişkin görüşleri. İlköğretim Online, 7(3), 769-784. http://ilkogretim-online.org.tr adresinden 17 Nisan 2012 tarihinde edinilmiştir.
GELBAL, S. ve KELECİOĞLU, H. (2007). Öğretmenlerin ölçme ve değerlendirme yöntemleri hakkındaki yeterlik algıları ve karşılaştıkları sorunlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 135-145.
GÖMLEKSİZ, M. ve BULUT, İ. (2007). Yeni ilköğretim Türkçe dersi öğretim programının uygulamadaki etkililiğinin değerlendirilmesi. Millî Eğitim Dergisi, 175, 161-184.
KANATLI, F. (2008). Alternatif ölçme ve değerlendirme teknikleri konusunda sınıf öğretmenlerinin görüşlerinin değerlendirilmesi. Yayınlanmış yüksek lisans tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi, Hatay.
KAYA, T. (2011). İlköğretim ikinci kademe Türkçe dersi proje görevi başarı puanları ile akademik başarı ve derse yönelik tutum arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
KIRMIZI, F. ve AKAYA, N. (2007, Eylül). Branş öğretmenlerinin yeni Türkçe dersi öğretim programı uygulamasında karşılaştıkları sorunlara ilişkin nitel bir araştırma, 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi.
MADEN, S. ve DURUKAN, E. (2011), Türkçe dersi öğretmenlerinin ölçme değerlendirmeye ilişkin algıları. Millî Eğitim Dergisi, 40(190), 212-233.
METİN, M. ve BİRİŞÇİ, S. (2011). Farklı branşlardaki ilköğretim öğretmenlerinin alternatif durum belirleme hakkındaki düşünceleri. Eğitim ve Bilim, 36(159), 141-154. https:// www.google.com.tr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&ved=0CC0QFjAA& url=http%3A%2F%2Fegitimvebilim.ted.org.tr%2Findex.php%2FEB%2Farticle%2Fdownl oad%2F332%2F244&ei=xWOGUYGtMMjjOqOYgNAJ&usg=AFQjCNHQh2TEg_- BV__4hlHAx2tHX7m3Rw&sig2=dARCZqxXHL7I48m1w3zprg&bvm=bv.45 960087,d.ZWU adresinden 18 Mart 2013 tarihinde edinilmiştir.
METİN, M. ve DEMİRYÜREK, G. (2009). Türkçe öğretmenlerinin yenilenen Türkçe öğretim programlarının ölçme-değerlendirme anlayışı hakkındaki düşünceleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 37‐51.
Millî Eğitim Bakanlığı. (2006). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu(6, 7, 8. sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
Millî Eğitim Bakanlığı. (2012). İlköğretim Kurumları Yönetmeliği. http://mevzuat.meb.gov. tr/html/225_0.html adresinden 29 Eylül 2012 tarihinde edinilmiştir.
OKUR, M.( 2008). 4. ve 5. sınıf öğretmenlerinin fen ve teknoloji dersinde kullanılan alternatif ölçme ve değerlendirme tekniklerine ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, Zonguldak.
ORHAN, A. T. (2007). Fen eğitiminde alternatif ölçme ve değerlendirme yöntemlerinin ilköğretim öğretmen adayı, öğretmen ve öğrenci boyutu dikkate alınarak incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. http://tez2.yok.gov.tr/ adresinden 6 Nisan 2012 tarihinde edinilmiştir.
ORNSTEİN, A. C. ve HUNKİNS, F. P. (1998). Curriculum: Foundation, principles and issues. Boston: Allyn and Bacon.
ÖZTÜRK, P. (2010). İlköğretim II. kademe Türkçe dersi performans görevi başarı puanları ile akademik başarı ve derse yönelik tutum arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
ÖZYÜREK, L. (1981). Öğretmenlere yönelik hizmet içi eğitim programlarının etkinliği, Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
SAĞLAM, F. (2011).Türkçe dersinde kullanılan ölçme-değerlendirme yöntem ve tekniklerine yönelik öğretmen görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. http://tez2.yok.gov.tr/ adresinden 30 Mayıs 2012 tarihinde edinilmiştir.
ŞAHİN, Ç. , KURUDAYIOĞLU, M. ve KARADAĞ, Ö. (2007, Eylül). Türkçe öğretmen adaylarının yeni ilköğretim (6, 7, 8.sınıf) Türkçe programındaki ölçme-değerlendirme konusundaki yeterlilik düzeyleri, 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi.
ŞAHİN, İ. (2007). Yeni ilköğretim 1. kademe Türkçe programının değerlendirilmesi. İlköğretimOnline, 6(2), 284-304. http://ilkogretim-online.org.tr/vol6say2/v6s2m21. pdf adresinden 28 Şubat 2013 tarihinde edinilmiştir.
TAY, B. (2013). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin alternatif değerlendirme konusundaki görüşleri. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(3), 661-683. http://www.jasstudies.com/Makaleler/808735926_34Tay%20Bayram_S-661-683. pdf adresinden 29 Nisan 2013 tarihinde edinilmiştir.
TÜRKTAN, R. (2011). Yapılandırılmış grid test tekniğinin Türkçe eğitiminde kavram öğretimine katkısı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. http://tez2.yok.gov.tr/ adresinden 30 Nisan 2012 tarihinde edinilmiştir.
YILDIRIM, F. ve ÖZTÜRK, B. K. (2009), Türkçe dersi öğretim programının ölçme değerlendirme ögesi hakkında öğretmen görüşleri. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(37), 92-108. http://egitim.cu.edu.tr/efdergi/download/2009.3. 37.329.pdf adresinden 15 Eylül 2012 tarihinde edinilmiştir.
YİĞİT, N. ve BAK, Z. (2005). Çoklu zeka kuramına göre yapılan planların uygulanmasında karşılaşılan güçlüklere yönelik öğretmen görüşleri. H. Kıran (Ed.), XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi içinde (s.798-803). Denizli: TÜBİTAK Yayınları.