ORKİDE BAKALIM, Faika ŞANAL KARAHAN, Gözde ŞENSOY

The Effect of Group Supervision on the Psychological Counseling Self-Efficacy Levels of Psychological Counseling Candidates

Psychological counseling skills are the most important part of the psychological counselingprofession. Psychological counseling candidates have the opportunity of performing theseprofessional skills previously learned theoretically within the practice course of psychologicalcounseling with another person during their undergraduate education and they receivesupervision support for these practices. This study presents mixed-pattern research examiningthe effect of group supervision on the psychological counseling self-efficacy of psychologicalcounselor candidates. Quantitative data were obtained from Counselor Activity Self-EfficacyScale and qualitative data was obtained from the evaluation reports of the psychologicalcounselor candidates. The quantitative findings show that group supervision is effective on allthe subscales (exploration, insight, action, conflicts in relationships and client problems) ofpsychological counseling self-efficacy. The qualitative results backing up these findings provethat the responses of the participants can be divided into four categories of emotions,professional development, boosters, and difficulties. As a result, the findings of this researchshowed that the group supervision carried out in the individual psychological counseling coursepositively affected the psychological counseling self-efficacy perceptions of the psychologicalcounselor candidates. Based on these findings, it has been suggested to take into considerationthe improvement of the self-efficacy levels of psychological counselor candidates as well as theacquision of professional skills in counselor education.

Grup Süpervizyonunun Psikolojik Danışman Adaylarının Psikolojik Danışma Özyeterlik Düzeylerine Etkisi

Psikolojik danışma becerileri, rehberlik ve psikolojik danışmanlık mesleğinin en önemli öğesidir. Psikolojik danışman adayları lisans eğitimlerinde, bireyle psikolojik danışma uygulaması dersi kapsamında önceden teorik olarak öğrendikleri bu mesleki becerileri uygulama fırsatı bulurlar ve bu uygulamalara yönelik süpervizyon desteği alırlar. Bu çalışma, grup süpervizyonunun psikolojik danışman adaylarının psikolojik danışma özyeterliğine etkisinin incelendiği karma desen bir araştırmadır. Nicel veriler, Psikolojik Danışma Özyeterlik Ölçeği; nitel veriler ise Psikolojik danışman adaylarının değerlendirme raporlarından elde edilmiştir. Nicel bulgular, grup süpervizyonunun psikolojik danışma özyeterliğinin tüm alt boyutlarında (keşif, içgörü, eylem, ilişkide çatışmalar, danışan problemleri) etkili olduğunu göstermiştir. Bu bulguyu destekleyen nitel bulgular ise katılımcıların yanıtlarının duygular, mesleki gelişim, destekleyiciler ve güçlükler olmak üzere dört temada ayrıştığını ortaya koymuştur. Sonuç olarak bu araştırmadan elde edilen bulgular, bireyle psikolojik danışma uygulaması dersi kapsamında yürütülen grup süpervizyonunun adayların psikolojik danışma özyeterlik algılarını olumlu yönde etkilediğini göstermiştir. Buna bağlı olarak psikolojik danışman eğitiminde mesleki becerilerin kazandırılmasının yanı sıra adayların psikolojik danışma özyeterliğini de artırmanın dikkate alınması önerilmiştir.

PDF

___

Aladağ M., Yaka, B., & Koç, İ. (2014). Psikolojik danışma becerileri eğitimine ilişkin nitel bir değerlendirme: Psikolojik danışman adaylarının görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(3), 859-886.

Aladağ, M. (2014). Psikolojik danışman eğitiminin farklı düzeylerinde bireyle psikolojik danışma uygulaması süpervizyonunda kritik olaylar. Ege Eğitim Dergisi, 15(2), 428-475.

Al-Darmaki, F.R. (2004). Counselor training, anxiety, and counseling self-efficacy: Implications for training psychology students from the United Arab Emirates University. Social Behavior and Personality: An international journal, 32(5), 429-439.

Association for Counseling Education and Supervision (ACES), (2011). Best practices in clinical supervision. Retrieved May 30, 2018 from https://www.acesonline.net/sites/default/files/ ACES-Best-Practices-in-clinical-supervision-document-FINAL.pdf.

Atı̇k, Z.E., Arıcı, F., & Ergene, T. (2014). Süpervizyon modelleri ve modellere İlişkin. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(42), 305-312.

Bernard, J.M., & Goodyear, R.K. (2014). Fundamentals of clinical supervision (5th ed.). Upper Saddle River, NJ: Merrill.

Büyükgöze-Kavas, A. (2011). Bireysel ve grupla psikolojik danışma uygulamalarına yönelik bir değerlendirme. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(2). 411-432.

Büyüköztürk, Ş. (2017). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F., (2018). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

Cormier, S., & Nurious, P.S. (2003). Interviewing and change strategies for helpers: Fundamental skills and cognitive behavioral interventions. Pacific Grove: Thomson Brooks/Cole.

CACREP Psikolojik Danışmanlık ve İlgili Programların Akreditasyonu Konseyi (The Council for Accreditation of Counseling and Related Programs [CACREP]) Standartları (2009). Retrieved May 12, 2018, from http://67.199.126.156/doc/2009%20Standards.pdf.

Christensen, T.M., & Kline, W.B. (2000). A qualitative investigation of the process of group supervision with group counselors. Journal for Specialists in Group Work, 25(4), 376-393. doi.org/10.1080/01933920008411681

Christensen, T.M., & Kline, W.B. (2001). The qualitative exploration of process-sensitive peer group supervision. The Journal for Specialists in Group Work, 26(1), 81-99. doi:10.1080/01933920108413779

Denizli, S. (2010). Danışanların algıladıkları terapötik çalışma uyumu ve oturum etkisi düzeylerinin bazı değişkenlere göre yordanması: Ege Üniversitesi örneği. (Yayımlanmamış Doktora Tezi) Ege Üniversitesi, İzmir, Türkiye.

DePue, M.K., Lambie, G.W., Liu,R., & Gonzalez, J. (2016). Investigating supervisory relationships and therapeutic alliances using structural equation modeling. Counselor Education and Supervision, 55(4), 263-277. doi:10.1002/ceas.12053

Gladding, S.T. (2000). Counseling; A comprehensive profession. New Jersey: Prentice Hall.

Hackney, H., & Cormier, S. (2008). Psikolojik danışma ilke ve teknikleri: psikolojik yardım süreci el kitabı (T. Ergene, S. Aydemir Sevim Çev.). Ankara: Mentis Yayıncılık.

Haynes, R., Corey, G., & Moulton, P. (2013). Clinical supervision in the helping professions: A practical guide. Reflective Practice: Formation and Supervision in Ministry.

Hill, C.E., Stahl, J., & Roffman, M. (2007). Training novice psychotherapists: Helping skills and beyond. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training, 44(4), 364–370. doi: 10.1037/0033-3204.44.4.364

Horrocks, S., & Smaby, M.H. (2006). The supervisory relationship: Its impact on trainee personal and skills development. Compelling perspectives on counselling: VISTAS, 173-176.

İkiz, F.E. (2010). Psikolojik danişmanlarin tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 25-43.

İkiz, F.E., & Totan, T. (2014). Etkili psikolojik danışman niteliklerinin değerlendirilmesine ilişkin ölçek geliştirme çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(42). 269-279.

Larson, L.M., & Daniels, J.A. (1998). Review of the counseling self-efficacy literature. The Counseling Psychologist, 26(2), 179-218.

Lent, R.W., Hill, C.E., & Hoffman, M.A. (2003). Development and validation of the Counselor Activity Self-efficacy Scales. Journal of Counseling Psychology, 50, 97-108.

Linton, J.M., & Hedstrom, S.M. (2006). An exploratory qualitative investigation of group processes in group supervision: Perceptions of masters-level practicum students. The Journal for Specialists in Group Work, 31(1), 51-72.

Mearns, D & Thorne, B. (1999). Person centred counselling in action, (2nd ed.) Sage, London.

Meydan, B. (2010). Psikolojik danışman adaylarının içerik yansıtma ve duygu yansıtma becerilerine ilişkin yeterlik düzeylerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ege Üniversitesi, İzmir, Türkiye.

Meydan, B. (2014). Psikolojik danışma uygulamalarına yönelik bir süpervizyon modeli: Mikro beceri süpervizyon modeli. Ege Eğitim Dergisi, 15(2), 358-374.

Meydan, B. (2015). Bireyle psikolojik danışma uygulamasında mikro beceri süpervizyon modeli’nin etkililiğinin incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(43).

Meydan, B., & Koçyiğit-Özyiğit, M. (2016). Süpervizyon ilişkisi: Psikolojik danışma süpervizyonunda kritik bir öğe. Ege Eğitim Dergisi, 17(1), 225-257.

Pamukçu, B., & Demir, A. (2013). Psikolojik danışma öz-yeterlik ölçeği Türkçe formu’nun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(40), 212-221.

Urbani, S., Smith, M.R., Maddux, C.D., Smaby, M.H., Torres‐Rivera, E., & Crews, J. (2002). Skills‐ based training and counseling self‐Efficacy. Counselor Education and Supervision, 42(2), 92- 106. doi:10.1002/j.1556-6978.2002.tb01802.x

Uslu, M., & Arı, R. (2005). Psikolojik danışmanların danışma becerisi düzeylerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14, 509-519.

Özyürek, R. (2009). Okullarda psikolojik danışma ve rehberlik uygulamaları ve öğrencilere sağlanan süpervizyon olanakları: Ulusal bir tarama çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(32).

Page, S., & Wosket, V (1994). Supervising the counsellor: A cyclical model, Routledge Taylor and Francis Group, London.

Ray, D., & Altekruse, M. (2000). Effectiveness of group supervision versus combined group and individual supervision. Counselor Education and Supervision, 40(1), 19-30.

Siviş Çetinkaya, R., & Karaırmak, Ö. (2012). Psikolojik danışman eğitiminde süpervizyon. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(37), 107-121.

Starling, P., & Baker, S. (2000). Structured peer group practicum supervision: Supervisees’ perceptions of supervision theory. Counselor Education & Supervision, 39, 162-176 doi: 10.1002/j.1556- 6978.2000.tb01229.x

Wahesh, E., Kemer, G., Willis, B.T., & Schmidt, C.D. (2017). An analysis of peer feedback exchanged in group supervision. Counselor Education and Supervision, 56(4), 274-288. doi: 10.1002/ceas.12085

Wheeler, S., & Richards, K. (2007). The impact of clinical supervision on counsellors and therapists, their practice and their clients. A systematic review of the literature. Counselling and Psychotherapy Research, 7(1), 54-65. doi: 10.1080/14733140601185274

Whiston, S.C., & Coker, J.K. (2000). Reconstructing clinical training: Implications from research. Counselor Education and Supervision, 39(4), 228-253. doi: 10.1002/j.1556- 6978.2000.tb01235.x

Yılmaz, O., & Voltan-Acar, N. (2015). Psikolojik danışman eğitiminde süpervizyonun önemi ve grupla psikolojik danışmadaki rolü. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1)), 342-356

Zakaria, N.S. (2013). Counseling Ethics Education Experience: An Interpretive Case Study of the First Year Master’s Level Counseling Students (Yayınlanmamış Doktora Tezi). University of Wyoming, Wyoming.

Zeren, Ş. & Yılmaz, S. (2011, Ekim). Bireyle psikolojik danışma uygulaması dersini alan öğrencilerin süpervizyona bakış açıları: Yeditepe Üniversitesi Örneği. XI. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi’nde sunulan sözel bildiri, Ege Üniversitesi, Selçuk, İzmir.