Belçika’da yaşayan Türk gençlerinin kültürel aktarım sürecinde ana dillerini Öğrenme ve kullanma durumları

Türkiye’nin Avrupa’ya iş gücü göndermeye başladığı 1960’lı yıllardan günümüze geçen süreçte Avrupa’nın pek çok ülkesinde devamlı artan bir Türk nüfusu oluşmuştur. Bu nüfusun sosyo-kültürel alanda yaşadığı sorunlar kuşaklara göre farklılaşmaktadır. İlk ve ikinci kuşağın sorunları daha çok uyum ve yaşadıkları ülkenin dilini yeterince bilmemekten kaynaklanırken üçüncü ve dördüncü kuşağın sorunları kendi ana dillerini öğrenme, milli kültürlerini kazanma, dışlanma ve ayrımcılık noktasında daha çok yoğunlaşmaktadır. Bu çalışmada Türklerin Avrupa’da yaşadığı ülkelerden biri olan Belçika’da doğup büyüyen veya aile birleşimi kanalıyla küçük yaşta Belçika’ya yerleşen Türk çocuklarının kültürel aktarım sürecinde ana dillerini öğrenme ve kullanabilme durumları, Belçika’nın yabancı veya yabancı kökenlilerin ana dillerini öğrenmelerine yönelik yaklaşımı 2007-2008 yıllarında Belçika’da yaşayan Türk gençleri üzerine gerçekleştirilen alan araştırması çerçevesinde ortaya konulmaya çalışılmıştır .

The process of learning and acquisition of the mother tongue during the cultural transmission of the Turkish youth living in Belgium

Turkish population in many European countries has increased gradually since 1960's when Turkey started to export labor to Europe. Socio- cultural problems that this population experiences differ from one generation to another. While the first and the second generations used to have problems about adapting to the country they live in and speaking the language of this country; learning the mother tongue, adopting the national culture, isolation and discrimination are the focal problems of the third and the fourth generations. Within the framework of the field study conducted in Belgium between 2007 and 2008 and which is about the young Turkish population born and raised in Belgium or migrated to the country by family unification at early age, the aim of the present study is to find out whether this population can learn and use its mother tongue during the process of cultural transmission and to analyze Belgium Government’s approach to the foreigners and to the process of learning mother tongues.

PDF

___

AKALIN, Ş. Haluk, (21.12.2009), “Avrupa Birliği Ülkelerinde Yaşamakta Olan Türklerin Türkçe Öğrenimi Sorunları", (http://turkoloji.cu.edu.tr/YENI%20TURK%20DILI/sukru_haluk_akalin_avrupa_birligi_turkce_ogrenimi_sorunu.pdf)
BELET, Ş. Dilek (2009). “İki Dilli Türk Öğrencilerin Ana Dili Türkçeyi Öğrenme Durumlarına İlişkin Öğrenci, Veli ve Öğretmen Görüşleri (Fjell İlköğretim Okulu Örneği, Norveç)”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21:71-85.
COŞKUN, M. Volkan, (2009). “Ana Dili Eğitiminde Parçalarüstü Birimlerin Önemi ve Teknoloji Destekli Olarak Kavratılması”, Bilig , Kış 48: 41-52.
GELEKÇİ, C. ve A. KÖSE, (2009). Misafir İşçilikten Etnik Azınlığa: Belçika’daki Türkler, Ankara: Phoenix Yayınları.
KAPLAN, Mehmet, (2006). Kültür ve Dil, İstanbul: Dergâh Yayınları.
MALİNOWSKİ, Bronislaw, (1992). Bilimsel Bir Kültür Teorisi, (Çeviren: Saadet Özkal), İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
MANÇO, Altay, (2002). “Göçmen Türklerin Belçika Eğitim Sisteminde Yeri”, C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 26: 61-68
NİRUN, N., M.C. ÖZÖNDER, (1990). “Türk Sosyo Kültürel Yapısı İçinde Âdetler, Örfler, Görenekler, Gelenekler”, Ankara: Atatürk Kültür Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Atatürk Kültür Merkezi Yayını, Sayı:46, Ayrıbasım.
ÖZÖNDER, M. Cihat, (1984). “Kültür Bütünleşmesi ve Alt Kültür Grupları Hakkında Düşünceler”, Türk Kültürü Araştırmaları, Yıl XXII/1-2, Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayını.
PİLANCI, Hülya, (2009). “Avrupa Ülkelerindeki Türklerin Türkçeyi Kullanma Ortamları, Sürdürebilme İmkânları ve Koruma Bilinçleri”, Bilig, 49: 127-160. http://digm.meb.gov.tr/yurtdisigorev/rehber/Rehber_III_belcika. html. 11.12.2009