Tarsus Bağ Alanlarında Neofusicoccum parvum’un Yaygınlığı ve Bazı Sofralık Üzüm Çeşitlerinin Patojene Duyarlılıkları

Bu çalışmada asmada Botryosphaeria Geriye Ölüm Hastalığı etmenlerinden Neofusicoccum parvum türünün Tarsus bağlarındaki yaygınlığı ve bölgede yaygın yetiştirilen sofralık üzüm çeşitlerinin patojene duyarlılıklarının araştırılması amaçlanmıştır. Tarsus’a bağlı 12 farklı köyde 50 bağ incelenmiş, simptomatik asmaların varlığına göre hastalık yaygınlığı hesaplanmış ve fungal izolatları elde etmek için hastalık belirtisi gösteren asmalardan odunsu örnekleri alınmıştır. Laboratuvarda standart mikolojik izolasyon yöntemleri takip edilmiş, Botryosphaeriaceae türlerine benzeyen koloniler saflaştırılmıştır. İzolatlar moleküler yöntemlerle tanılanmış ve Neofusicoccum parvum izolatları ile patojenisite çalışmaları yürütülmüştür. En virülent iki izolat çeşit duyarlılığı çalışmaları için seçilmiş, bunlar bölgede yaygın yetiştirilen 11 asma çeşidine inokule edilmiş ve odunsu dokularda oluşan lezyonlara göre çeşitlerin duyarlılık seviyeleri belirlenmiştir. Sonuçlara göre, hastalığın bölgedeki yaygınlığının %14 olduğu saptanmış ve laboratuvar çalışmalarında 21 Botryosphaeriaceae izolatı elde edilmiştir. Moleküler tanı çalışmalarıyla bu izolatlardan %61.9’unun Diplodia seriata, %23.8’inin Lasiodiplodia pseudotheobromae, %14.3’ünün Neofusicoccum parvum ve %4.8’sinin Lasiodiplodia theobromae olduğu bulunmuştur. Patojenisite denemesi sonunda, en virülent N. parvum izolatları (49 ve 103) asma bitkilerinde 12.5-20.5 mm arasında değişen uzunluklarda odun dokusu lezyonlarına neden olmuşlardır. Çeşitlerin bu izolatlara karşı duyarlılığı birbirinden farklılık göstermiş, bunların duyarlılık seviyeleri sıralamalarda birebir aynı olamamıştır. N. parvum izolatları inokule edildiğinde en tolerant üzüm çeşidi 12.5 ve 13.1 mm’lik lezyon uzunluklarıyla Cardinal olmuştur. 49 nolu izolatın oluşturduğu lezyonlar çeşitler üzerinde istatistiksel olarak küçük farklar meydana getirmiş ancak 103 nolu izolatın oluşturduğu istatistiksel gruplar geniş aralıkta olmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Asma, Botryosphaeriaceae, cardinal, Neofusicoccum

PDF

___

Akgül D.S., Güngör-Savaş N., Teker T., Keykubat B., Mayorquin J.S. ve Eskalen A. 2015. Fungal trunk pathogens of Sultana Seedless vineyards in Aegean Region of Turkey. Phytopathologia Mediterranea, 54: 380-393.
Ayres M., Sosnowski M. ve Wicks T. 2011. A rapid technique for evaluating treatments for Eutypa dieback control. Wine & Viticulture Journal, 26: 50-53.
Billones-Baaijens R., Jones E.E., Ridgway H.J. ve Jaspers M.V. 2014. Susceptibility of common rootstock and scion varieties of grapevines to Botryosphaeriaceae species. Australasian Plant Pathology, 43: 25-31.
Cardot C., Mappa G., LaCamera S., Gaillard C., Vriet C., Lecomte P., Ferrari G. ve Coutos-Thevenot P. 2019. Comparison of the molecular responses of tolerant, susceptible and highly susceptible grapevine cultivars during interaction with the pathogenic fungus Eutypa lata. Frontiers in Plant Science, 10 (991): 1-18.
Crous P.W., Slippers B., Wingfield M.J., Rheeder J., Marasas W.F.O., Phillips A.J.L., Alves A., Burgess T., Barber P. ve Groenewald J.Z. 2006. Phylogenetic lineages in the Botryosphaeriaceae. Studies in Mycology, 55: 235-253.
Gomez K.A. ve Gomez A.A. 1984. Statistical procedures for agricultural research. 2nd ed. Wiley, New York, USA. 680p.
Kayım M., Endes A. ve Eskalen A. 2015. First Report of Neofusicoccum parvum and Diplodia seriata associated with wood canker and dieback on almond in Turkey. 18th International Plant Protection Congress, 27-29 August 2015, Berlin Germany, (abstract) https://doi.org/10.13140/RG.2.1.3431.5281.
Luque J., Martos S., Aroca A., Raposo R. ve Garcia-Fihueres F. 2009. Symptoms and fungi associated with declining mature grapevine plants in northeast Spain. Journal of Plant Pathology, 91: 381–390.
Ma Y.P. ve Dai S.L. 2009. Extraction from Chrysantemum genome DNA high salt precipitation method CTAB. Biotechnology Bulletin, 7: 90-93.
Polat Z., Akgül D.S., Palacıoğlu G. ve Bayraktar H. 2016. First report of Neofusicoccum parvum on kiwifruit in Turkey. International Agriculture Congress Proceedings. 14-18 November 2016, Belgrade, Serbia. pp.15.
Slippers B. ve Wingfield M.J. 2007. Botryosphaeriaceae as endophytes and latent pathogens of woody plants: diversity, ecology and impact. Fungal Biology Reviews, 21: 90–106. Siebert J. B. 2001. Eutypa: the economic toll on vineyards. Wines & Vines, 4, 50–56.
Travadon R., Rolshausen P.E., Gubler W.D., Cadle-Davidson L. ve Baumgartner K. 2013. Susceptibility of cultivated and wild Vitis spp. to wood ınfection by fungal trunk pathogens. Plant Disease, 97: 1529-1536.
White T.J., Bruns T.D., Lee S.B. ve Taylor J. 1990. Amplification and direct sequencing of fungal ribosomal RNA genes for phylogenetics. Alınmıştır: PCR Protocols. (Eds MA Innis, D.H. Gelfand, J.J. Snisky, T.J White) pp. 315–322. (Academic Press: San Diego).
Úrbez-Torres J.R., Leavitt G.M., Voegel T.M. ve Gubler W.D. 2006. Identification and distribution of Botryosphaeria spp. associated with grapevine cankers in California. Plant Disease, 90:1490-1503.
Úrbez-Torres J.R. ve Gubler W.D. 2009. Pathogenicity of Botryosphaeriaceae species isolated from grapevine cankers in California. Plant Disease, 93: 584–592.
Úrbez-Torres, J.R. ve Gubler W.D. 2011. Susceptibility of grapevine pruning wounds to infection by Lasiodiplodia theobromae and Neofusicoccum parvum. Plant Pathology, 60: 261–270.
Urbez-Torres J.R., Phillips A.J.L. ve Gubler W.D. 2015. Botryosphaeria dieback. Alınmıştır: Compendium of Grape Diseases, Second Edition. (ed), Wilcox W. F., Gubler W. D. ve Uyemoto J. K., APS Press. St. Paul Minnesota, USA, 33-39.