ARZU ÖZKAN CEYLAN, Meral ÇULHA, SİREL KARAKAŞ

Üniversite Öğrencilerinde Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Belirtilerinin Elektrofizyolojik Bileşenler ve MMPI-2 Puanlarıyla İlişkisi

Bu araştırmanın amacı DEHB belirtilerini beyin işlevleri temelinde incelemek ve bunların klinik ölçek puanlarıyla olan ilişkisini belirlemektir. Araştırmanın ilk aşamasındaki örneklem 17-25 yaşlar (Ort. = 20.11 ± 1.60) arasındaki toplam 232 genç erişkin gönüllü üniversite öğrencisinden (158 kadın, 74 erkek); elektrofizyoloji deneyinin yapıldığı ikinci aşamasındaki örneklem Erişkin DEB/DEHB Ölçeği toplam puanında uç puan alan ve sağ elini kullanan 17 DEHB+ (sekiz kadın, dokuz erkek) ve 16 DEHB- (dokuz kadın, yedi erkek) katılımcıdan oluşmuştur. Seçici Dikkat nöropsikolojik görevindeki uyarıcı koşullarının davranışlara (doğru tepki yüzdeleri ve doğru tepki latansları) ve olay-ilişkili potansiyel parametrelerine (genlik ve latans) etkisi 2 x 5 faktörlü varyans analizi ile test edilmiştir. Grup değişkeninin P200 ve P300 zirvelerinin genliği ve P300 zirvesinin latansı üzerindeki etkisi anlamlı bulunmuştur. Klinik ölçek puanları ile genlik ve latans ilişkileri ağırlıkla çeldiri uyarıcılar için elde edilmiştir. Minnesota Çok Yönlü Kişilik Envanteri-2nin (MMPI-2) kaygı ve depresyon puanları ile yalan ve seyreklik ölçeği puanları da DEB/DEHB Ölçeği toplam puanı ile ilişkili bulunmuştur. Bulgular DEHB değerlendirmesinde beyin elektriksel faaliyetinin gözlenmesini sağlayan nöropsikolojik görevlerin kullanılmasını ve kişilik özelliklerinin değerlendirmesini de içeren çok-teknolojili bir biyo-psikolojik yaklaşımın yeni bakış açıları ve yorum olanakları sağladığını ortaya koymuştur.

The Relationship between Attention Deficit Hyperactivity Disorder Symptoms in University Students, Electrophysiological Components, and MMPI-2 Scores

This study examined ADHD symptoms based on brain function and determined the correlation between them and clinical scale scores. The sample used in the initial phase of the study consisted of a total of 232 young adults (158 female, 74 male) within the age range of 17 to 25 years (M = 20.11 ± 1.60). These participants were all university students who volunteered to participate in the study. The sample used in the second phase of the study, which involved electrophysiological measurements, consisted of 17 subjects with ADHD (ADHD+; eight female, nine male) and 16 control subjects (ADHD-; nine female, seven male), all of whom obtained extreme scores on the Adult ADD/ADHD Scale and were right-handed. The effects of the stimulus conditions used in the selective attention neuropsychological task on behavior (correct response percentages and correct response latencies) and event-related potential parameters (amplitude and latency) were tested and analyzed through multivariate analysis of variance (2 x 5). The peak amplitudes of the P200 and P300 groups and the effect of the P300 peak on latency were significant. The relationships between the clinical scale scores and the amplitude and latency values were mostly obtained for the distracting stimuli. Furthermore, the anxiety and depression scores obtained using the Minnesota Multiphasic Personality Inventory-2 (MMPI-2), as well as the lie and infrequency scale scores, were found to correlate with the total score from the ADD/ADHD Scale. These main results showed that a multi-technological bio-psychological approach involving the use of neuropsychological tasks that allow the observation of electrical activity in the brain during the evaluation of ADHD symptoms and personality introduces new perspectives and interpretations.

PDF

___

Aktepe, E. (2011). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu tanısı konan çocuk ve ergenlerde eş tanılar ve sosyodemografik özellikler. Yeni Symposium, 49(4), 201-208.
Amerikan Psikiyatri Birliği (2001). Psikiyatrik Hastalıkların Tanımlanması ve Sınıflandırması Elkitabı. Gözden geçirilmiş dördüncü baskı (DSM-IV-TR). (E. Köroğlu, Çev.). Ankara: Hekimler Yayın Birliği. (Orijial çalışma basım tarihi 2000).
Andreassi, J. L. ve Juszczak, N. M. (1984). An investigation of hemispheric specialization and visual event related potentials in discriminations of line length. International Journal of Psychophysiology, 2(2), 87-95.
Booth, J. R., Burman, D. D., Meyer, J. R., Lei, Z., Trommer, B. L., Davenport, N. D., Li, W., Parrish, T. B., Gitelman D. R. ve Mesulam, M. M. (2005). Larger deficits in brain networks for response inhibition than for visual selective attention in attention deficit hyperactivity disorder (ADHD). Journal of Child Psychology and Psychiatry, 46(1), 94-111.
Booth, J. R., Burman, D. D., Meyer, J. R., Lei, Z., Trommer, B. L., Davenport, N. D. ve Mesulam, M. M. (2003). Neural development of selective attention and response inhibition. Neuroimage, 20(2), 737-751.
Butcher, J. N., Graham, J. R., Ben-Porath, Y. S., Tellegen, A, Dahlstrom, W. G. ve Kaemmer, B. (2001). MMPI-2 (Minnesota Multiphasic Personality Inventory-2) Manual for Administration, Scoring, and Interpretation). Minneapolis: University of Minnesota Press.
Bramham, J, Murphy, D. G., Xenitidis, K., Asherson, P., Hopkin, G. ve Young, S. (2012). Adults with attention deficit hyperactivity disorder: an investigation of age-related differences in behavioural symptoms, neuropsychological function and co-morbidity. Psychological Medicine, 42(10), 2225-2234.
Calderon-Gonzalez, R. (1993). Attention deficit disorders spectrum: Neurological and neuropsychological basis. International Pediatrics, 8, 189-197.
Castellanos, F. X. ve Tannock, R. (2002). Neuroscience of attention-deficit hyperactivity disorder: The search for endophenotypes. Nature Reviews Neuroscience, 3(8), 617-628.
Chapman, C. J. (1973). Field studies of hearing in teleost fish. Helgoland Marine Research, 24, 371-390.
Chapman, L. J. ve Chapman, J. P. (1987). The measurement of handedness. Brain and Cognition, 6(2),175-183.
Çulha, M. (2001). Işık Savaşırın anısına; Neden MMPI, Neden MMPI-2? Türk Psikoloji Bülteni, 21, 103-107.
Doğutepe Dinçer, E., Erdoğan Bakar, Işık Taner, Y., Soysal, A. S., Turgay, A. ve Karakaş, S. (2012). Conners Derecelendirme Ölçeğinin yönetici işlevlerle ilişkisi. Türkiye Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi, 32(4), 1011-1025.
Donchin, E. (1981). Surprise! Surprise? Psychophysiology, 18(5), 493-513.
Donchin, E. ve Coles, M. G. H. (1988). Is the P300 Component a manifestation of cognitive updating? The Behavioral and Brain Sciences, 11, 357-427.
Donchin, E., Karis, D., Bashore, T. R., Coles, M. G. H. ve Gratton, G. (1986). Cognitive Psychophysiology and Human Information Processing. M. G. H. Coles, E. Donchin ve S. W. Porges, (Ed.), Psychophysiology: Systems, processes and applications içinde (244-267). New York: Guilford Press.
Duncan-Johnson, C. C. ve Donchin, E. (1977). On quantifying surprise: the variation of event-related potentials with subjective probability. Psychophysiology, 14(5), 456-467.
Dunn, B. R., Dunn, D. A., Languis, M. ve Andrew, D. (1998). The relation of ERP components to complex memory processing. Brain and Cognition, 36, 355-376.
Duran, Ş. (2006). Psikiyatri polikliniğine başvuran hastalarda erişkin dikkat eksikliği-hiperaktivite bozukluğu sıklığı ve eştanı durumları. Yayınlanmamış uzmanlık tezi, Haydarpaşa Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İstanbul.
Dramsdahl, M., Westerhausen, R., Haavik, J., Hugdahl, K. ve Plessen, K. J. (2011). Cognitive control in adults with attention-deficit/hyperactivity disorder. Psychiatry Research, 188(3), 406-410.
Ekinci, S., Öncü, B. ve Canat, S. (2011). Erişkin dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu: Eş tanı ve işlevsellik. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 12, 185-191.
Erdoğan Bakar, E., Işık Taner, Y., Soysal, A.S., Karakaş, S. ve Turgay, A. (2011). Behavioral rating inventory of executive functions measure different aspects of executive functioning in boys: A validity study. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 21(4), 302-316.
Evans, K. M. ve Federmeier, K. D. (2007). The memory thats right and the memory thats left: Event-related potentials reveal hemispheric asymmetries in the encoding and retention of verbal information. Neuropsychologia, 45, 1777-1790.
Fabiani, M., Gratton, G. ve Federmeier, K. D. (2007). Eventrelated brain potentials: Methods, theory, and applications. J. T. Cacioppo, L. G. Tassinary ve G. G. Berntson, (Ed.), Handbook of psychophysiology (3. baskı) içinde (85-119). Cambridge: Cambridge University Press.
Faraone, S. V. ve Biederman, J. (2005). What is the prevalence of adult ADHD? Results of a population screen of 966 adults. Journal of Attention Disorders, 9(2), 384-391.
Fayyad, J., De Graaf, R., Kessler, R., Alonso, J., Angermeyer, M., Demyttenaere, K., De Girolamo, G., Haro, J. M., Karam, E. G., Lara, C., Lépine, J. P., Ormel, J., PosadaVilla, J., Zaslavsky, A. M. ve Jin, R. (2007). Crossnational prevalence and correlates of adult attentiondeficit hyperactivity disorder. The British Journal of Psychiatry, 190, 402-409.
Field, A. P. (2009). Discovering statistic using SPSS (3. baskı). London: Sage Publications Ltd.
Fitzgerald, P. G. ve Picton, T. W. (1983). Event-related potentials recorded during the discrimination of improbable stimuli. Biological Psychology, 17(4), 241-276.
Frazier, T. W., Demaree, H. A. ve Youngstrom, E. A. (2004). Meta-Analysis of intellectual and neuropsychological test performance in attention-deficit/hyperactivity disorder. Neuropsychology, 18(3), 543-555.
Gervais, R. O., Ben-Porath, Y. S., Wygant, D. B. ve Green, P. (2007). Development and validation of a Response Bias Scale (RBS) for the MMPI-2. Assessment, 14(2), 196- 208.
Gomes, H., Duff, M., Barnhardt, J., Barrett, S. ve Ritter, W. (2007). Development of auditory selective attention: event-related potential measures of channel selection and target detection. Psychophysiology, 44(5), 711-727.
Günay, Ş., Savran, C., Aksoy, M. U., Maner, F., Turgay, A. ve Yargıç, İ. (2006). Erişkin dikkat eksikliği hiperaktivite ölçeğinin (Adult ADD/ADHD DSM IV- Based Diagnostic Screening and Rating Scale) dilsel eşdeğerlilik, geçerlilik güvenilirlik ve norm çalışması. Türkiyede Psikiyatri, 8(2), 98-107.
Hansen, J. C. ve Hillyard, S. A. (1988). Temporal dynamics of human auditory selective attention. Psychophysiology, 25(3), 316-329.
Hathaway, S. R. ve McKinley, J. C. (1940). A multiphasic personality schedule (Minnesota): I. Construction of the schedule. The Journal of Psychology, 10(2), 249-254.
Hegerl, U. ve Juckel, G. (1993). Intensity dependence of auditory evoked potentials as an indicator of central serotonergic neurotransmission: A new hypothesis. Biological Psychiatry, 33(3), 173-187.
Holcomb, P. J., Ackerman, P. T. ve Dykman, R. A. (1986). Auditory event-related potentials in attention and reading disabled boys. International Journal of Psychophysiology, 3(4), 263-273.
Johnstone, S. J., Barry, R. J. ve Anderson, J. W. (2001). Topographic distribution and developmental timecourse of auditory event-related potentials in two subtypes of attention-deficit hyperactivity disorder. International Journal of Psychophysiology, 42, 73-94.
Jonkman, L. M., Kenemans, J. L., Kemner, C.,Verbaten, M. N. ve van Engeland, H. (2004). Dipole source localization of event-related brain activity indicative of an early visual selective attention deficit in ADHD children. Clinical Neurophysiology, 115(7), 1537-1549.
Kahneman, D. (1973). Attention and effort. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Kaplan, R. F. ve Stevens, M. C. (2002). A review of adult ADHD: A neuropsycholgical and neuroimaging perspective. CNS Spectrums, 7(5), 355-362.
Karakaş, S. (1997). A descriptive framework for information processing: An integrative approach. International Journal of Psychophysiology, 26, 353-368.
Karakaş, S. (2000). Bilgi işlemede entegratif model. S. Karakaş, H. Aydın, C. Erdemir ve Ç. Özesmi, (Ed.), Multidisipliner yaklaşımla beyin ve kognisyon içinde (140-148). Ankara: Çizgi Tıp Yayınevi San. ve Tic. Ltd. Şti.
Karakaş, S. (2006). BİLNOT Bataryası El Kitabı: Nöropsikolojik testler için araştırma ve geliştirme çalışmaları (2. Baskı). Ankara: Eryılmaz Offset Matbaacılık Gazetecilik.
Karakaş, S. (2008a). Kognitif nörobilimde açıklamalar: Kuram ve modeller. S. Karakaş, (Ed.), Kognitif nörobilimler içinde (3-30). Ankara: MN Medikal ve Nobel Tıp Kitap Sarayı.
Karakaş, S. (2008b). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu: Kuram ve modeller. S. Karakaş, (Ed.), Kognitif nörobilimler içinde (303-322). Ankara: MN Medikal ve Nobel Tıp Kitap Sarayı.
Karakaş, S. ve Baran, Z. (2010). Beynin Elektriksel Faaliyeti: Kavramlar, işlemler, olaylar ve analiz teknikleri. N. Yüksel, (Ed.), Temel psikofarmakoloji içinde (122-135). Ankara: Tuna Matbaacılık.
Karakaş, S. ve Doğutepe Dinçer, E. (2011a). BİLNOT Bataryası El Kitabı: Nöropsikolojik testlerin çocuklar için araş- tırma ve geliştirme çalışmaları: BİLNOT-Çocuk (Cilt I). İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri.
Karakaş, S. ve Doğutepe Dinçer, E. (2011b). BİLNOT-Çocuk: Ekler (Cilt II). İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri.
Karakaş, S., Erdoğan Bakar, E. ve Işık Taner, Y. (baskıda). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olgularındaki zeka puanınında dikkatin rolü. Türk Psikoloji Dergisi.
Karakaş, S., Erzengin, Ö. U. ve Başar, E. (2000a). A new strategy involving multiple cognitive paradigms demonstrates that ERP components are determined by the superposition of oscillatory responses. Clinical Neurophysiology, 111(10), 1719-1732.
Karakaş, S., Erzengin, Ö. U. ve Başar, E. (2000b). The genesis of human event-related responses explained through the theory of oscillatory neural assemblies. Neuroscience Letters, 285(1), 45-48.
Karakaş, S., Soysal, A. Ş. ve Erdoğan Bakar, E. (2008). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunda nöropsikolojik yaklaşım. S. Karakaş, (Ed.), Kognitif nörobilimler içinde (471-487). Ankara: MN Medikal ve Nobel.
Kavakçı, Ö., Güler, A. S. ve Çetinkaya, S. (2011). Sınav kaygısı ve ilişkili psikiyatrik belirtiler. Klinik Psikiyatri, 14, 7-16.
Kessler, R. C., Adler, L., Barkley, R., Biederman, J., Conners, C. K., Demler, O., Faraone, S. V., Greenhill, L. L., Howes, M. J., Secnik, K., Spencer, T., Ustun, T. B. Walters, E. E. ve Zaslavsky, A. M. (2006). The prevalence and correlates of adult ADHD in the United States: Results from the national comorbidity survey replication. American Journal of Psychiatry, 163(4), 716-723.
Kılıçoğlu, A., Çalık, E., Kurt, İ., Karadağ, F., Çelik, N., Yeter, K., Değirmen, N., Öztürk, S. ve Ülkgün, N. (2009). Üniversite öğrencilerinde kendilerinin bildirdikleri dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu belirtilerinin değerlendirilmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 10(2), 88- 93.
Kutas, M., McCarthy, G. ve Donchin, E. (1977). Augmenting mental chronometry: The P300 as a measure of stimulus evaluation time. Science, 197(4305), 792-795.
Larrabee, G. J. (2003). Exaggerated MMPI-2 symptoms report in personal injury litigants with malingered neurocognitive deficit. Archives of Clinical Neuropsychology, 18(6), 673-686.
Lavie, N. (1995). Perceptual load as a necessary condition for selective attention. Journal of Experimental Psychology: Human Perception and Performance, 21(3), 451-468.
Lazzaro, I., Gordon, E., Whitmont, S., Meares, R. ve Clarke, S. (2001). The modulation of late component event related potentials by pre-stimulus EEG theta activity in ADHD. International Journal of Neuroscience, 107(3-4), 247- 264.
Lezak, M. D. (1995). Neuropsychological Assessment (3. baskı). New York: Oxford Univ. Pr.
Lijffijt, M., Lane, S. D., Meier, S. L., Boutros, N. N., Burroughs, S., Steinberg, J. L., Gerard Moeller, F. and Swann, A. C. (2009). P50, N100, and P200 sensory gating: Relationships with behavioral inhibition, attention, and working memory. Psychophysiology, 46, 1059-1068.
López, V., Pavez, F., López, J., Ortega, R., Sáez, N., Carrasco, X., Rothhammer, P. ve Aboitiz, F. (2008). Electrophysiological evidences of inhibition deficit in Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder during the attentional blink. Open Behavioral Science Journal, 2, 23-31.
Luck, D. J. (2005). An introduction to event related potential technique. London: The MIT Press.
Luck, S. J. ve Hillyard, S. A. (1994). Electrophysiological correlates of feature analysis during visual search. Psychophysiology, 31, 291-308.
MacLeod, C. M. (1991). Half a century of research on the Stroop effect: An integrative review. Psychological Bulletin, 109(2), 163-203.
Melcher, T. ve Gruber, O. (2006). Oddball and incongruity effects during Stroop task performance: a comparative fMRI study on selective attention. Brain Research, 1121(1), 136-149.
Mesulam, M. M. (1990). Large-scale neurocognitive networks and distributed processing for attention language and memory. Annuals of Neurology, 28(5), 597-613.
Näätänen, R. (1992). Attention and brain function. Hillsdale, NJ: Erlbaum.
Näätänen, R. ve Picton, T. W. (1987). The N1 wave of the human electric and magnetic response to sound: A review and an analysis of the component structure. Psychophysiology, 24(4), 375-425.
Nalçacı, E., Kalaycıoğlu, C., Güneş, E. ve Çiçek, M. (2002). El tercihi anketinin geçerlik ve güvenilirliği. Türk Psikiyatri Dergisi, 13(2), 99-106.
Neumann O. (1996). Theories of attention. O. Neumann ve A. F. Sanders, (Ed.), Handbook of perception and action içinde (389-446). San Diego: Academic Press.
Oades R. D. (1998). Frontal, temporal and lateralized brain function in children with attention-deficit hyperactivity disorder: A psychophysiological and neuropsychological viewpoint on development. Behavioural Brain Research, 94, 83-95.
Oades, R. D., Dittmann-Balcar, A., Schepker, R., Eggers, C. ve Zerbin, D. (1996). Auditory event-related potentials (ERPs) and mismatch negativity (MMN) in healthy children and those with attention-deficit or Tourette/tic symptoms. Biological Psychology, 43(2), 163-185.
Öncü, B., Ölmez, Ş. ve Şentürk, V. (2005). Wender-Utah derecelendirme ölçeği Türkçe formunun erişkin dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğunda geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 16(4), 252-259.
Özdemiroğlu Alyanak, F., Yargıç, İ. ve Oflaz, S. (2011). Genel psikiyatri polikliniğinde erişkin dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu sıklığı ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğuna eşlik eden diğer psikiyatrik bozukluklar. Nöropsikiyatri Arşivi, 48, 119-124.
Özden, Ö. (2009). Erişkin dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunda kişilik, mizaç ve karakter özellikleri. Yayınlanmamış uzmanlık tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
Petersen, S. E. ve Posner, M. I. (2012). The attention system of the human brain: 20 years after. Annual Review of Neuroscience, 35, 73-89.
Phillips, S. ve Takeda, Y. (2009). An EEG/ERP study of efficient versus inefficient visual search. The 31st Annual Meeting of the Cognitive Science Society, 383-388.
Polich, J. (1987). Comparison of P300 from a passive tone sequence paradigm and an active discrimination task. Psychophysiology, 24(1), 41-46.
Polich, J., Criado, J. R. (2006). Neuropsychology and neuropharmacology of P3a and P3b. International Journal of Psychophysiology, 60(2), 172-185.
Polich, J. ve Kok, A. (1995). Cognitive and biological determinants of P300: An integrative review. Biological Psychology, 41(2), 103-146.
Polich, J. ve Margala, C. (1997). P300 and probability: Comparison of oddball and single stimulus paradigms. International Journal of Psychophysiology, 25(2), 169-176.
Posner, M. I. ve Petersen, S. E. (1990). The attention system of the human brain. Annual Review of Neuroscience, 13, 25-42.
Posner, M. I. ve Rothbart, M. K. (2007). Research on attention networks as a model for the integration of psychological science. Annual Review of Psychology, 58, 1-23.
Retz, W., González-Trejo, E., Römer, K. D., Philipp-Wiegmann, F., Reinert, P., Low, Y. F., Boureghda, S., Rösler, M. ve Strauss, D. J. (2012). Assessment of post-excitatory long-interval cortical inhibition in adult attention-deficit/ hyperactivity disorder. European Archives of Psychiatry and Clinical Neuroscience, 262(6), 507-517.
Rif. J., Hari, R., Hamalainen, M. S. ve Sams, M. (1991). Auditory attention affects two different areas in the human supratemporal cortex. Electroencephalography and Clinical Neurophysiology, 79(6), 464-72.
Ritter, W., Vaughan, H. G. ve Costa, L. D. (1968). Orienting and habituation to auditory stimuli: A study of short terms changes in average evoked responses. Electroencephalography and Clinical Neurophysiology, 25(6), 550-556.
Robaey, P., Breton, F., Dugas, M. ve Renault, B. (1992). An event-related potential study of controlled and automatic processes in 6-8 year old boys with attention deficit hyperactivity disorder. Electroencephalography and Clinical Neurophysiology, 82(5), 330-340.
Roth, W. T. (1973). Auditory evoked responses to unpredictable stimuli. Psychophysiology, 10(2), 125-138.
Satterfield, J. H., Schell, A. M., Backs, R. W. ve Hidaka, K. C. (1984). A cross-sectional and longitudinal study of age effects of electrophysiological measures in hyperactive and normal children. Biological Psychiatry, 19, 973-990.
Savaşır, I. ve Çulha, M. (1996). Development of the MMPI-2 in Turkey. J. N. Butcher, (Ed.), International adaptations of the MMPI-2 (1. baskı) içinde. Mineapolis, London: University of Minnesota Press.
Senderecka, M., Grabowska, A., Gerc, K., Szewczyk, J. ve Chmylak, R. (2012). Event-related potentials in children with attention deficit hyperactivity disorder: An investigation using an auditory oddball task. International Journal of Psychophysiology, 85(1), 106-115.
Sevinç, E., Şengül, C., Çakaloz, B. ve Herken, H. (2010). Psikiyatri polikliniğinde erişkin dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu tanısı konan hastalarda eştanı. Nöropsikiyatri Arşivi, 47, 139-143.
Smith, J. L., Johnstone, S. J. ve Barry, R. (2004). Inhibitory processing during the Go/NoGo task: an ERP analysis of children with attention-deficit/hyperactivity disorder. Clinical Neurophysiology, 115(6), 1320-1331.
Soysal, A. Ş., Ünal, S., Kılıç, K. M., Gürhan, N., Özbaş, A. A. ve Saral, E. (2011). Hemşirelik öğrencilerinde dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu belirtilerinin yaygınlığı. Yeni Symposium, 49(1), 27-34.
Squires, K. C., Donchin, E., Herning, R. I. ve McCarthy, G. (1977). On the influence of task relevance and stimulus probability on event-related-potential components. Electroencephalography and Clinical Neurophysiology, 42(1), 1-14.
Sutton, S., Braren, M., Zubin, J. ve John, E. R. (1965). Evoked potential correlates of stimulus uncertainty. Science, 150(3700), 1187-1188.
Tufan, A. E. ve Yaluğ, İ. (2010). Erişkin dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu: Türkiye verilerine dayalı bir gözden ge- çirme. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 11, 351-359.
Wolf, L. E. ve Wasserstein, J. (2001). Adults ADHD. Annals of the New York Academy of Sciences, 931(1), 396-408.
Woods, D. L. (1990). The psychological basis of selective attention: Implications of event-related potential studies. J. W. Rohrbaugh, R. Parasuraman ve R. Jr. Johnson, (Ed.), Event-related-potentials: Basic issues and applications içinde (178-209). New York: Oxford University Press.
Woods, D. L., Knight, R. T. ve Scabini, D. (1993). Anatomical substrates of auditory selective attention: behavioral and electrophysiological effects of posterior association cortex lesions. Cognitive Brain Research, 1(4), 227-240.
Yapıcıoğlu, B., Kavakcı, Ö., Güler, A. S., Semiz, M. ve Doğan, O. (2011). Sivas il merkezinde erişkin dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunun yaygınlığı ve eşlik eden eksen-I, eksen-II tanıları. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 12, 177-184.
Young, J. C. ve Gross, A. M. (2011). Detection of Response Bias and Noncredible Performance in Adult AttentionDeficit/Hyperactivity Disorder. Archives of Clinical Neuropsychology, 26(3), 165-175.
Zoccatelli, G., Beltramello, A., Alessandrini, F., Pizzini, F. B. ve Tassinari, G. (2010). Word and position interference in stroop tasks: A behavioral and fMRI study. Experimental Brain Research, 207(1-2), 139-147.